Stilte wordt een schaars goed. Het stilste moment in onze regio is zondagmorgen. Ik weet dat uit eigen ervaring. Ik probeer elke dag te beginnen met meditatie en gebed. Dat doe ik meestal buiten, in de tuin. Door de week is er dan altijd lawaai. Voorbijrijdende auto’s en brommers. Scholieren op weg naar school. Het zoemen van verkeer op de snelwegen. Maar zondagmorgen is het echt stil. Heerlijk!
Lees meer
Toen we op ons vakantieadres kwamen, viel het me meteen op: het was er doodstil. De overgang was bijna te groot. Alsof de plotselinge stilte even iets onheilspellends had. Het stormde nog in mijn hoofd. Ik had het erg druk gehad. Dan is de overgang naar de stilte zoiets als vanuit een moordende hitte een auto instappen met airconditioning. Je kunt er duizelig van worden.
We zijn druk, druk, druk. Maar is dat alleen een verschijnsel van onze tijd? ‘Nee,’ zegt denker des vaderlands Marli Huijer in haar nieuwste boek ‘Ritme’. ‘Nieuwste’…nou ja, niet helemaal. Het boek verscheen al in 2011, maar zij herschreef het. Ze laat (opnieuw) zien dat het gevoel opgejaagd te worden mensen ook al in vroeger tijden parten speelde.