In deze blog doe ik verslag van het plezier van het volkstuinieren. Waarom 'tuin 1'? Omdat ik op het volkstuincomplex tuin nummer 1 heb. Dit keer: compost.
In deze blog doe ik om de zoveel tijd verslag van het plezier van het volkstuinieren. Waarom 'tuin 1'? Omdat ik op het volkstuincomplex tuin nummer 1 heb. Dit keer: voorzaaien!
In deze blog doe ik om de zoveel tijd verslag van het plezier van het volkstuinieren. Waarom 'tuin 1'? Omdat ik op het volkstuincomplex tuin nummer 1 heb. Dit keer: we starten weer!
A.s. zondag mag ik voorgaan in de Develhof in Zwijndrecht. Het is dan Kana-zondag: het verhaal over een bruiloft staat centraal. Maar niet alleen die uit het Johannes-evangelie (de bruiloft in Kana), maar ook een bruiloft waarover Jesaja zingt. Een liedje van verlangen. We horen en zien ook twee toonbeelden van verlangen uit onze tijd: een gedicht van Herman de Coninck en een bijzondere video over kunstenaar Marina Abramovic.
Zondag 11 december mag ik voorgaan in de Open Hof in Oud-Beijerland, waar ik van 1995-2004 predikant was. Op deze derde adventzondag gaat het over Jozef. Rond Kerst blijft hij meestal in de schaduw van Maria, de engelen en de herders. Maar de evangelist Matteüs zet hem vol in de schijnwerper. En dat doe ik ook. Jozef zou weleens de schutspatroon kunnen zijn voor alle kinderen, ook die van vandaag.
Gisteren geopereerd in het Oogziekenhuis in Rotterdam. Ik had in mijn rechteroog een zogenaamde macula-pucker: lidtekenweefsel dat ontstaat na een netvliesoperatie. Vergeet het. Het gaat mij hierom: wat een zegen dat wij zo’n ziekenhuis hebben.
Mijn eerste moestuinseizoen zit er zo goed als op. Er zijn medetuinders die nog zaaien of planten. Maar meestal gebeurt dat in een kasje en dat heb ik niet. Hoef ik ook niet. Ik laat nu alles een beetje lopen. Ik tuin met het seizoen mee. En dat seizoen toont nu neergang.
Na een paar maanden poëziestilte weer eens een gedicht. Ik lees dagelijks gedichten, maar je wilt niet altijd alles 'weggegeven'. Poëzie is om bij te verkeren, te verstillen, om voor jezelf te houden. Maar vandaag las ik onderstaand gedicht dat ik wel wil rondbazuinen. Wat mooi! Het is van de bijna vergeten Anton van Wilderode, pseudoniem van de Vlaamse priester Cyriel Paul Coupé.
Wie een moestuin heeft, constateert regelmatig dat er bezoek is geweest. Vogels, insecten, konijnen: ze zijn dol op wat je allemaal heb gezaaid en geplant. Maar er is één beestje dat ik nog niet kende. Het is dan ook een zeldzaam diertje. Maar laat die nou net ons tuincomplex tot leefgebied hebben gemaakt.
Op zondag 29 mei is het gelukkig weer zover: dan klinkt na een lange coronapauze weer de muziek van Cash in de kerk. Dit keer gaat Cash ter kerke met Elvis en anderen. Leuk dat ik samen met Fred Omvlee deze dienst kan doen! Zie voor verdere gegevens de poster.