‘Liefde in tijden van corona’ luidt de serie korte stukjes die ik hier schrijf. Maar de liefde lijkt soms ver te zoeken de laatste tijd. Maatschappelijk, bedoel ik dan. Voorbeeld. Waar we eerst nog massaal applaudisseerden voor zorgpersoneel, daar krijgen diezelfde mensen steeds meer te maken met agressie.
Diederik Gommers gisteren nog gezien bij Jinek? Ik wou dat ik iets van die man had. De hele dag had ik me al opgewonden over die rare actie van influencers onder de hastag #ikdoenietmeermee. Bij Jinek zat ook Famke Louise, een van die influencers. Gommers ging met grote wijsheid met haar in gesprek.
We mogen weer mensen toelaten in kerkdiensten. Wel met een maximum - in onze kerk maar zeventig (normaal zeker 250). Maar dat halen we (nog) niet. In veel andere kerken is hetzelfde patroon te zien. Wat steekt er achter? Zijn de mensen nog huiverig voor besmetting? Is de loop er uit? Is de livestream een gemakkelijk alternatief geworden? Of is de noodzaak om een plekje online te reserveren een te hoge drempel?
‘Ik wil gewoon niet belemmerd worden’ – ik tekende het op uit de mond van een jonge vrouw. Het ging over de mondkapjesregeling in Rotterdam. Het journaal hield een paar straatinterviews: wat de mensen ervan vonden? De vrouw zou zich er niet aan houden, meldde ze geharnast.
Ik heb een week gewacht, want heet van de naald reageren levert later soms spijt op. Maar mijn mening is ondertussen niet ingrijpend veranderd: wat een gewauwel. Ik heb het over het optreden van een aantal influencers bij talkshow Op1.
We zijn inmiddels met vakantie geweest. En net zoals veel mensen van plan zijn, bleven we in Nederland. Niks mis mee. Het weer werkte ook nog eens mee: één dag een plensbui en verder gemiddeld Hollands zomerweer. Het enige nadeel was dat we niet echt in een andere wereld waren. Maar ja, we waren ook verwend. Er stond één groot voordeel tegenover, want de restaurants mochten weer open.
Ook Donald Trump zien staan zwaaien met een Bijbel? Even daarvoor was een vreedzame demonstratie met traangas uit elkaar gejaagd. De weg moest vrijgemaakt, want de president wilde naar de kerk. De reacties van zijn tegenstanders waren voorspelbaar. Maar de mooiste en meest indrukwekkende respons kwam in het tv-programma van de komiek en acteur James Corden, en wel van diens vader.
‘Videovergaderen’ - grote kans dat het in het rijtje meest gebruikte woorden van 2020 een prominente plaats krijgt. Na de nummer 1 dan: ‘corona’ uiteraard. Maar daar heeft het wel alles mee te maken. In de 'anderhalve-meter-samenleving' (maakt ook goede kans) waar ‘social distancing’ (zeker een nummer 3 waard) de norm is, zoeken we naar middelen om elkaar toch te bereiken. Ook in de kerk.
Het was drie maanden geleden dat we onze kleindochter voor het laatst gezien hadden. We deelden in het lot van de meeste opa’s en oma’s: vanwege corona moet je uit de buurt van je kleinkinderen blijven. Daar komt nog bij dat onze dochter en schoonzoon in Duitsland wonen. Dat maakte – ondanks al het videobellen - het gevoel ver van elkaar verwijderd te zijn, nog groter. Maar gelukkig werden de maatregelen versoepeld.
Van 1 juli mogen er weer kerkdiensten met honderd mensen gehouden worden. Mijn landelijke kerk heeft inmiddels al een protocol doen uitgaan: hoe te handelen? Het zal in mijn ogen een ingewikkelde operatie worden. Hoe bepaal je wie er mag komen? Loten? Kaarten uitgeven? Alleen mensen met namen die beginnen met A tot en met E toelaten? En dan volgende week F tot en met L? Het zijn nog maar de simpele vragen.