In deze koude en gure maanden wat poëzie die ons kan opwarmen. Elke week een gedicht over de maand waarin we zitten. Ik vond ze bij het dagelijks lezen van poëzie: de taal die het diepste reikt. Dit keer een gedicht van Gerrit Achterberg (1905 - 1962), een van de grootste Nederlandse dichters van de 20ste eeuw. Een gedicht over 'protestantse dagen'. Prachtige uitdrukking. In de korte kanttekeningen na het gedicht ga ik er verder op in.
Vandaag is het Allerzielen. Daarom in de serie maand-gedichten een gedicht over Allerzielen. Hoewel? Het wordt pas aan het eind duidelijk. Het is ook het eerste gedicht over de maand november. Het is van de Vlaming Jan van Nijlen (1884 - 1965), een wat vergeten dichter die alleen nog voortleeft in zijn gedicht 'Bericht aan de reizigers'. Onterecht, want hij schreef meer mooi werk.
Er zijn niet zoveel manieren om gelukkig te worden, maar gedichten lezen is er één van - zelfs als een gedicht droevig is. Daarom zou iedereen elke dag minstens één gedicht moeten lezen! Ik doe dat dus ook en geef er wekelijks hier één door. De komende tijd: gedichten over de herfst- en wintermaanden. Deze week een gedicht van C.O. Jellema. Ook nu met een korte kanttekening.
Er gaat geen dag voorbij of ik lees minstens één gedicht. Soms kom je dan iets tegen dat je ook door wilt geven. Ik doe dat met een korte aantekening aan het einde. De komende tijd: gedichten over de herfst- en wintermaanden. Deze maand dus gedichten over oktober. Deze week een gedicht van Jean Pierre Rawie.
Er gaat geen dag voorbij of ik lees minstens één gedicht. Ik heb het nodig als zuurstof. Soms kom je dan iets tegen dat je ook door wilt geven. Ik doe dat met een korte aantekening aan het einde. De komende tijd: gedichten over de herfst- en wintermaanden. Deze maand dus gedichten over oktober. Deze week een gedicht van de Amerikaanse dichter Richard Wilbur.
Er gaat geen dag voorbij of ik lees minstens één gedicht. Ik heb het nodig als zuurstof. Soms kom je dan iets tegen dat je ook door wilt geven. Met een korte aantekening aan het einde. De komende tijd: gedichten over de herfst- en wintermaanden. Deze maand dus gedichten over oktober. Ik trap af met het mooiste gedicht dat ik ken.
De corona-app is een behoorlijke splijtzwam aan het worden in de samenleving. Het Utrechtse restaurant Waku Waku is uitgeroeid tot een symbool van verzet tegen de app. De eigenaar weigert klanten te controleren. Ik merkte bij mezelf irritatie vanwege dat standpunt. Maar is deze reflex terecht? En de kerk dan?
Afgelopen zaterdag ging bij ons de tv aan voor de uitvaart van prins Philip. We keken op NPO. Veel gekakel en geschakel: gekakel in de studio en geschakel met de correspondent in Engeland. Ondertussen een split screen met de verslaggevers en de ceremonie op het veld van Windsor. ‘Zet ‘m eens even op de BBC,’ vroeg ik aan eega Vera.
Nog een paar maanden en dan zwaai ik af: pensioen. ‘Kijk je ernaar uit?’ - het werd me al langer gevraagd. Maar zover was ik nog niet. Ik wilde vooral nog een keer gas geven. Maar corona gooit ook roet in dat eten.
Mijn moeder heeft de tweede prik gehad. Ze is 89, heeft af en toe wat mankementen, maar ze is 'still going strong'. Ze doorstaat de coronacrisis vrouwhaftig. Toch was ze maar wat blij met die tweede prik.