‘Ik wil gewoon niet belemmerd worden’ – ik tekende het op uit de mond van een jonge vrouw. Het ging over de mondkapjesregeling in Rotterdam. Het journaal hield een paar straatinterviews: wat de mensen ervan vonden? De vrouw zou zich er niet aan houden, meldde ze geharnast.
Ik heb een week gewacht, want heet van de naald reageren levert later soms spijt op. Maar mijn mening is ondertussen niet ingrijpend veranderd: wat een gewauwel. Ik heb het over het optreden van een aantal influencers bij talkshow Op1.
We zijn inmiddels met vakantie geweest. En net zoals veel mensen van plan zijn, bleven we in Nederland. Niks mis mee. Het weer werkte ook nog eens mee: één dag een plensbui en verder gemiddeld Hollands zomerweer. Het enige nadeel was dat we niet echt in een andere wereld waren. Maar ja, we waren ook verwend. Er stond één groot voordeel tegenover, want de restaurants mochten weer open.
Ook Donald Trump zien staan zwaaien met een Bijbel? Even daarvoor was een vreedzame demonstratie met traangas uit elkaar gejaagd. De weg moest vrijgemaakt, want de president wilde naar de kerk. De reacties van zijn tegenstanders waren voorspelbaar. Maar de mooiste en meest indrukwekkende respons kwam in het tv-programma van de komiek en acteur James Corden, en wel van diens vader.
‘Videovergaderen’ - grote kans dat het in het rijtje meest gebruikte woorden van 2020 een prominente plaats krijgt. Na de nummer 1 dan: ‘corona’ uiteraard. Maar daar heeft het wel alles mee te maken. In de 'anderhalve-meter-samenleving' (maakt ook goede kans) waar ‘social distancing’ (zeker een nummer 3 waard) de norm is, zoeken we naar middelen om elkaar toch te bereiken. Ook in de kerk.
Het was drie maanden geleden dat we onze kleindochter voor het laatst gezien hadden. We deelden in het lot van de meeste opa’s en oma’s: vanwege corona moet je uit de buurt van je kleinkinderen blijven. Daar komt nog bij dat onze dochter en schoonzoon in Duitsland wonen. Dat maakte – ondanks al het videobellen - het gevoel ver van elkaar verwijderd te zijn, nog groter. Maar gelukkig werden de maatregelen versoepeld.
Van 1 juli mogen er weer kerkdiensten met honderd mensen gehouden worden. Mijn landelijke kerk heeft inmiddels al een protocol doen uitgaan: hoe te handelen? Het zal in mijn ogen een ingewikkelde operatie worden. Hoe bepaal je wie er mag komen? Loten? Kaarten uitgeven? Alleen mensen met namen die beginnen met A tot en met E toelaten? En dan volgende week F tot en met L? Het zijn nog maar de simpele vragen.
Niet alleen de bouwmarkten en tuincentra trekken veel mensen, ook de visplekjes. Ik las ergens dat er meer mensen dan ooit aan het sportvissen zijn geslagen. Ik kan het uit eigen ervaring beamen. Ik zit namelijk eerste rang. Aan de vijver voor ons huis is het een komen en gaan van vissers. Voor sommigen is het bijna een militaire operatie.
Voorzichtig aan ben ik deze week weer opgekrabbeld. Om energie op te doen heb ik af en toe een wandeling gemaakt. En ik ben zelfs even een keer naar de Hornbach gegaan voor spulletjes voor in de tuin. Het was niet al te druk. En alles was goed bewegwijzerd. Pijlen op de grond wezen de looprichting aan. Maar het verbijsterende: veel mensen hielden zich er niet aan.
Ik bleek een mildere variant van corona onder de leden te hebben. Echt benauwd heb ik het niet gehad. Ik had het wel flink te pakken. Maar daardoor kan ik me wel een beetje een voorstelling maken van de toestand waarin ernstige patiënten zich bevinden. Als ik al zo beroerd, koortsig en hondsmoe was, hoe ziek moeten zij zich dan voelen! Een update.