Kanafani’s meest bekende boek verscheen al in 1963, maar het is (helaas) nog steeds verrassend actueel. Niet alleen omdat de hoofdpersonen Palestijnen zijn, maar ook omdat het verhaal een op een nog steeds het verhaal is van illegale immigranten uit tal van landen.
Toen zijn moeder in 1996 zeventig werd, ging schrijver Bart Moeyaart met haar drie dagen naar Parijs. De herinneringen aan die reis vormen de ruggengraat van het boek waaromheen Moeyaart min of meer een autobiografie schrijft. In die autobiografie speelt een ander belangrijk thema: zijn coming out als homo tegen de achtergrond van het gezin waar hij uit komt.
Twee ex-geliefden die elkaar bij toeval weer tegenkomen: het is een veelgebruikt thema in boeken en films. Ook in deze film draait het hier om. Hij, Mattieu, een bekend acteur; zij, Alice, een vrouw die zich teruggetrokken heeft in een dorpje aan de kust van Bretagne. De titel ('Naseizoen)' slaat op de periode in hun leven en het jaargetijde waarin de ontmoeting plaatsvindt, vijftien jaar nadat ze uit elkaar gingen.
Ik ben een fan van Bernstein. In de jaren negentig verscheen bij Deutsche Grammophon de ‘Leonard Bernstein Edition’. Ik heb ze grijsgedraaid. En: leerde via hem een aantal andere Amerikaanse componisten kennen waar ik meer van ging ontdekken (Aaron Copland!). Daarom was ik benieuwd naar de film.
Toen Johnny Cash door zijn platenmaatschappijen Columbia en Mercury aan de dijk was gezet, zat zijn carrière min of meer aan de grond. Toch bleef hij demo’s maken. Die zijn nu door zijn zoon John Carter Cash onder het stof vandaan gehaald. Met andere musici speelde hij die demo’s in.
Wat een explosie van muzikale creativiteit! De nieuwste Vampire Weekend zou zomaar nummer 1 op mijn jaarlijstje kunnen worden. Ik weet het: het is nog maar halverwege het jaar. En de nieuwste Nick Cave moet nog komen. Maar het mag duidelijk zijn: ik ben onder de indruk.