We worden alom voor gewaarschuwd voor het verlies van privacy. Grote boosdoener is het internet. Het wereldwijde web zou zich steeds nauwer om ons heen sluiten. Er zijn steeds meer persoonlijke gegevens te vinden. En het internet is een onuitwisbaar collectief geheugen: eens geschreven blijft geschreven, en eenmaal geuploade foto’s of filmpjes zijn niet meer te verwijderen.
'Dat de smaak van de zuster het geluidsbehang op de meeste verpleegafdelingen bepaalt, volgt onmiddellijk uit de omstandigheid dat je daar nooit maar dan ook nooit kerkmuziek hoort – een muzieksoort die voor vele bewoners een dierbare, zeg maar gerust koesterende herinnering betekent.’
Soms word je op het spoor gebracht van boeken die al langer geleden verschenen, maar waarvan het belang je ontging. Zo las ik in ‘Americana’ van Joost Zwagerman over Douglas Coupland. Zwagerman prees met name diens boek ‘Life After God’ (1994), en nieuwsgierig geworden bestelde ik het meteen. Ik werd niet teleurgesteld.
Nu eens een keer géén lovende bespreking, maar iets waar we allemaal, denk ik, weleens tegenaan lopen: het tegendeel van ‘binge watching’ – het NIET afkijken van een film of serie op tv, Netflix of HBO. In mijn geval: bij een overdosis geweld.
Het werk van Bob Dylan is al ontelbare malen gecoverd. Emma Swift bewijst met een nieuw album vol Dylan-covers dat de zeggingskracht van zijn oeuvre ook voor een jongere generatie zeker niet is uitgewerkt. Integendeel, de songs van 'His Bobness' klinken uit haar gouden strotje frisser dan ooit.
Bill Frisell is sinds jaar en dag toongevend jazz-gitarist. Maar hij laat zich graag betrekkingen bij projecten van anderen, waarbij laat hij zien dat hij ook buiten de jazz-lijntjes verdienstelijk kan kleuren. Maar het solowerk blijft zijn core-business. En zijn nieuwste album mag er zijn.
Ik had eerlijk gezegd nog nooit iets van Sarah Siskind beluisterd. Maar ik las een lovende bespreking van haar nieuwste album in (het meer dan voortreffelijke muziekblad) ‘Heaven’. Dus meteen op zoek. Het duurde even voordat ik het album in huis had (via Amazon Duitsland), maar het was het wachten waard. Wat een heerlijk album!
Rockgroep ‘The Band’ heeft een legendarische status. Dat blijkt nog maar weer eens uit de documentaire die als bioscoopfilm werd uitgebracht. De docu vertelt over groei, bloei en verzinken van de band. Niet met een neutraal oog trouwens. De film laat ons kijken met de blik van Robbie Robertson, gitarist en belangrijkste songwriter van de groep.