Mohamed El Bachiri verloor vorig jaar bij de aanslagen in Brussel zijn innig geliefde vrouw Loubna. Zijn leven stortte in. De Belgische schrijver David van Reybrouck tekende zijn verlies op in korte hoofdstukken die doen denken aan het diepe snikken van een grondeloos verdriet.
Carson McCullers werd beroemd vanwege haar ‘The Heart Is a Lonely Hunter’. Ik las het boek een aantal jaren geleden. Ik was enthousiast. Daarom was ik meteen alert toen haar novelle ‘The Ballad of the Sad Cafe’ in een Nederlandse vertaling verscheen.
Een leraar van zestig kijkt terug op zijn leven. Een leven dat in het teken stond naar zoeken naar een zinvol bestaan. Een belangrijk scharnierpunt was het overlijden van zijn moeder toen hij nog jong was. Sindsdien zocht hij vooral in de literatuur naar meer betekenis voor zijn leven. Het boeiende aan het boek vond ik de combinatie van de bijna gelaten manier waarop de man leeft en het tekort dat erin verweven is.
Bij ons thuis werd vroeger over het verzet tijdens de oorlog gesproken als ‘de ondergrondse’. Ik had er als kind beelden bij van mensen die letterlijk onder de grond werkten. Een zelfde soort associatie kan Colson Whitehead gehad hebben bij ‘de ondergrondse spoorweg’.
Doctorow schreef nooit hetzelfde boek. ‘Schreef’, want hij overleed in 2015. ‘Andrews hersenen’ was zijn laatste roman. Weer heel anders dan de rest van zijn romans. Ik bewonder zoiets: schrijvers die zichzelf opnieuw uitvinden. Hij mag dan ook wat mij betreft tot de grootste Amerikaanse auteurs gerekend worden.
Ik had zijn naam door de jaren heen regelmatig horen noemen. En ik wist dat Kees van Kooten een boekje over hem geschreven had. Maar ik had nog nooit iets van Billy Collins gelezen. Na het lezen van ‘The Rain in Portugal’ ben ik verkocht. Wat een gedichten!
Dit jaar zal er veel aandacht besteed worden aan de Reformatie die met Luther begon. In 1517 hing hij vijfennegentig stellingen op in Wittenberg. Ze maakten iets los dat ongekend was en dat Europa voorgoed zou veranderen. Het boek van Lyndal Roper is wat mij betreft een uitstekend middel om je in die bijzondere gebeurtenis te verdiepen.
Ik had het boek bij verschijnen in 2015 in het Engels gelezen. Dat is de reden dat ik er hier geen bespreking aan waagde. Maar nu het boek is vertaald, wil ik lezers van deze site er graag op wijzen. Het is een aanrader.
De 15-jarige Esther slaat met haar broertje en zusje hevig aan het bidden als hun vader kanker blijkt te hebben. ‘Maak papa alstublieft beter’ is haar herhaalde bede. Ze gelooft heilig in een wonder. Maar het gebed mag niet baten. Haar vader overlijdt en dat veroorzaakt een diepe religieuze crisis.
Geen naam heeft de laatste vijftig jaar in kerkelijk Nederland zo vaak geklonken als die van Kuitert. Hij werd de auteur van een veel geciteerde oneliner waarop zijn hele theologie is gebouwd: ‘Alle spreken over Boven, komt van beneden.’ Voor velen een bevrijdend perspectief, voor nog meer mensen de godslastering van de eeuw. En elke nieuw boek dat hij schreef leek weer een nieuwe steen in de vijver van protestants Nederland.
Er werd lang naar de nieuwe plaat van Nick Cave uitgekeken. De koning van de gothic rock zou met zijn groep The Bad Seeds een album uitbrengen waarop geloof en vreugde centraal zouden staan. Opmerkelijk, vooral omdat vorige albums in het teken stonden van het verlies van twee zonen.
Een saxofoon en een accordeon – het is een ongewone combinatie, maar de Noorse musici Seim en Haltli hebben het al eerder bewezen: het levert mooie muziek op. Neem plaats op een gemakkelijke stoel, een glaasje wijn erbij, doe je ogen dicht en geniet van een bijzondere luisterervaring.
In het liedboek van mijn kerk (PKN) staan twee teksten van Charles Wesley (1707-1788), de Engelse theoloog en dichter die leider was van de methodistische beweging: Lied 481 en 754. Dat hadden er misschien wel meer mogen zijn, zo ontdekte ik bij het beluisteren van het nieuwste album van de Nederlandse singer-songwriter Johan Jeras.
Toen Johnny Cash door zijn platenmaatschappijen Columbia en Mercury aan de dijk was gezet, zat zijn carrière min of meer aan de grond. Toch bleef hij demo’s maken. Die zijn nu door zijn zoon John Carter Cash onder het stof vandaan gehaald. Met andere musici speelde hij die demo’s in.
Twee ex-geliefden die elkaar bij toeval weer tegenkomen: het is een veelgebruikt thema in boeken en films. Ook in deze film draait het hier om. Hij, Mattieu, een bekend acteur; zij, Alice, een vrouw die zich teruggetrokken heeft in een dorpje aan de kust van Bretagne. De titel ('Naseizoen)' slaat op de periode in hun leven en het jaargetijde waarin de ontmoeting plaatsvindt, vijftien jaar nadat ze uit elkaar gingen.