Het boek verscheen in 2012, maar nu pas las ik het – ook omdat er een goedkope editie op de markt gebracht werd (voor wie zoals ik al teveel aan boeken uitgeeft: wachten loont soms!). Er zijn al heel wat lovende recensies over geschreven, maar ik doe nog een duit in die zak: Oek de Jong schreef een prachtig boek.
Ida Gerhardt (1905 – 1997) geldt als een van Nederlands grootste dichteressen van de 20ste eeuw. Maar ze was bepaald niet de sympathiekste, en dat is een eufemisme. Ze kon lichtgeraakt zijn, afgunstig en ronduit arrogant. Deze schaduwzijden worden in de biografie die dit jaar verscheen niet verdonkeremaand.
Harry Kuitert is al jaren de luis in de pels van de kerk. Dat maakt hem bij velen geliefd, bij anderen juist niet. Dat hij er in de loop der jaren niet milder op is geworden, toont zijn nieuwste boek. Kuitert is inmiddels 90 jaar (!), maar hij is een onverminderd scherp waarnemer waar het de negatieve kanten van de kerk betreft.
In veel Pinksterkerken en evangelische gemeenten is het inmiddels een bekend woord: bevrijdingspastoraat. Maar ook in de mainstream-kerken groeit kennelijk de belangstelling voor deze vorm van pastorale hulpverlening. Dat is althans de conclusie die ik trek uit het verschijnen namens de Protestantse Kerk in Nederland van een handreiking met betrekking tot het bieden van bevrijdingspastoraat.
Uitgeverij L.J. Veen bracht onlangs een aantal literaire klassiekers op de markt die in vertaling al lange tijd niet meer te krijgen waren. Daaronder het imposante werk van de Amerikaanse schrijver John Steinbeck over de trek in de jaren dertig van arme landarbeiders vanuit Oklahoma naar het welvarende Californië.
Joost Zwagerman is behalve een groot liefhebber ook een groot kenner van de Amerikaanse cultuur. Het wekt dan ook geen verbazing dat, toen Zwagerman vijftig werd en zijn uitgeverij hem ter gelegenheid daarvan de aanbieding deed een keuze uit zijn werk te mogen bundelen, de schrijver koos voor een selectie essays en artikelen die alle gaan over Amerika. ‘Omzwervingen in de Amerikaanse cultuur’ kregen ze als ondertitel mee.
We worden alom voor gewaarschuwd voor het verlies van privacy. Grote boosdoener is het internet. Het wereldwijde web zou zich steeds nauwer om ons heen sluiten. Er zijn steeds meer persoonlijke gegevens te vinden. En het internet is een onuitwisbaar collectief geheugen: eens geschreven blijft geschreven, en eenmaal geuploade foto’s of filmpjes zijn niet meer te verwijderen.
'Dat de smaak van de zuster het geluidsbehang op de meeste verpleegafdelingen bepaalt, volgt onmiddellijk uit de omstandigheid dat je daar nooit maar dan ook nooit kerkmuziek hoort – een muzieksoort die voor vele bewoners een dierbare, zeg maar gerust koesterende herinnering betekent.’
Soms word je op het spoor gebracht van boeken die al langer geleden verschenen, maar waarvan het belang je ontging. Zo las ik in ‘Americana’ van Joost Zwagerman over Douglas Coupland. Zwagerman prees met name diens boek ‘Life After God’ (1994), en nieuwsgierig geworden bestelde ik het meteen. Ik werd niet teleurgesteld.
Toen ik dit album voor het eerst beluisterde, was ik al meteen onder de indruk van het sprankelende gitaarspel. Maar toen ik op YouTube keek, zag ik ook nog eens dat zij geen band achter zich heeft, zoals ik dacht: nee, ze speelt alles tegelijk! Hoe ze dat voor elkaar krijgt?
Als de tv-recensenten van Trouw me er niet op hadden gewezen, had ik de Franse serie 'Dix pour cent' waarschijnlijk niet ontdekt. Nergens anders kwam ik de naam tegen. En dan: Franse series? Maar ik ging kijken en werd steeds enthousiaster.
De 69-jarige Canadees Daniel Lanois heeft zijn sporen inmiddels ruim verdiend. Niet alleen als artiest, maar ook als producer van gerenommeerde artiesten als U2 en Bob Dylan. De laatste tijd bracht hij zelf veel instrumentaal werk uit, veel pedalsteel en elektronische muziek, vaak gemaakt voor films. Maar nu is hij teruggegaan naar zijn wortels.
Nick Cave gaf een eenmalig concert in het Londense Alexandra Palace. Het werd gestreamd en een paar weken later als bioscoopfilm uitgebracht. Maar er kwam ook een geluidsopname van. Ik kocht de dubbel-lp (met prachtige foto’s op de binnenhoezen!) en werd weggeblazen toen de naald van mijn platenspeler eenmaal in de groef was gevallen.
