Geen naam heeft de laatste vijftig jaar in kerkelijk Nederland zo vaak geklonken als die van Kuitert. Hij werd de auteur van een veel geciteerde oneliner waarop zijn hele theologie is gebouwd: ‘Alle spreken over Boven, komt van beneden.’ Voor velen een bevrijdend perspectief, voor nog meer mensen de godslastering van de eeuw. En elke nieuw boek dat hij schreef leek weer een nieuwe steen in de vijver van protestants Nederland.
Nico ter Linden is bij het grote publiek in de jaren negentig bekend geworden met zijn serie Bijbelse hervertellingen ‘Het verhaal gaat…’ Hij was ooit predikant van de Westerkerk in Amsterdam. Maar Ter Linden raakt ook op leeftijd. Tijd om ook eens de balans op te maken. Hoe zag zijn eigen geloofsgeschiedenis eruit?
De grens tussen geloof en ongeloof is aan het vervagen. Onderzoeken wijzen uit dat Nederland steeds meer seculier wordt. Maar dat wil niet zeggen dat het ongeloof toeneemt. Waar onderzoeken op gericht zijn is een theïstisch geloof: het geloof in een bovennatuurlijke, persoonlijke God. Dat geloof is inderdaad aan het verminderen. Maar Smedes wijst er op dat juist onder atheïsten spirituele tendensen zijn aan te wijzen.
De solidariteit met de staat Israël is niet vanzelfsprekend meer – ook niet in kerken. Sterker, er klinkt soms harde kritiek. Vaak terecht. Lees bijvoorbeeld ‘De ethnische zuivering van Palestina’ van de Israëlische (!) politicoloog en historicus Ilan Pappe, en ieder idealistisch beeld over de stichting van de staat Israël is definitief bijgesteld.
Philip Norman waagde zich aan een biografie van Paul McCartney. Hij zegt in het begin een criticus geweest te zijn, maar dat Paul zo genereus was om voluit mee te werken aan deze levensbeschrijving. Maar zo kritisch blijkt Norman niet. Hier en daar sijpelt een mateloze bewondering tussen de zinnen het boek binnen.
In onze tijd is geloven minder dan ooit vanzelfsprekend. Sterker, religie wordt vaak gezien als een fenomeen uit een primitievere fase van de mensheid. De eis aan christenen om zichzelf te verantwoorden wordt dan ook steeds dwingender. Het zijn vooral literatoren die deze taak op zich nemen. Hans van Stralen schreef er een verrassend boek over. Hij laat zien hoe anders dat zij te werk gaan dan de apologeten in het begin van de kerkgeschiedenis.
Sam Phillips was de legendarische platenbaas van SUN-records. Hij ontdekte een schaar van artiesten: Elvis Presley, Johnny Cash, Carl Perkins, Jerry Lee Lewis, Roy Orbinson. Maar bovenal veranderde hij het landschap van de popmuziek ingrijpend. Zijn biografie kreeg van de schrijver zelfs de ondertitel ‘The Man Who Invented Rock ‘n’ Roll’ mee.
De christelijke traditie kan nog altijd relevant zijn voor vandaag. Maar dan moet zij de huidige cultuur en wetenschap wel serieus nemen, aldus de schrijvers van dit boek. Zij positioneren zich nadrukkelijk als vrijzinnige theologen. Al kiezen zij zelf het liefst voor het woord ‘liberaal’.
Filosofie en religie zijn lijken op gescheiden partners die elkaar sinds de liefde bekoelde met argwaan en wrok bekijken. De filosofie heeft inmiddels in onze tijd een nieuwe liefde gevonden: de neurowetenschappen. En de religie? Ach, zij heeft haar theologie nog. Maar die lijkt soms alleen nog maar te preken voor eigen parochie en zich te wentelen in het eigen gelijk.
De roman ‘Het tumult van de tijd’ vertelt het beklemmende levensverhaal van de Russische componist Sjostakovitsj. Het boek opent met een scene op het trapportaal van zijn appartement. Daar heeft de componist zich geposteerd omdat hij denkt elk moment opgepakt te kunnen worden. En hij wil niet dat zijn gezin getuige zal zijn van die arrestatie. Daarom heeft hij zijn koffer gepakt en zit alvast klaar.
Het is een wonderlijke combinatie: de Zeeuwse singer-songwriter Tonnie Dieleman (artiestennaam: Broeder Dieleman) en Colin H. van Eeckhout, frontman van de Belgische post-metal band Amenra. Toch bundelden zij de krachten met als resultaat: het van religie doordrenkte album ‘Sober Maal’.
De film ‘Monsieur Aznavour’ is natuurlijk een biopic. Dergelijke films hebben een groot voordeel: als ze niet al te ver bezijden de waarheid zijn, besparen ze je het urenlang lezen van een biografie. Het nadeel: als zo’n film een lang leven in beeld wil brengen, dreigt het gevaar van een staccato van ‘en toen-en toen-en toen’. Dat is ook de Achilleshiel van deze film. En toch is hij de moeite waard.
Kyshona Armstrong (artiestennaam Kyshona) is een veelzijdige vrouw. Op haar website noemt ze zich artiest, songwriter, activist, muziektherapeut en verbinder. Ze maakt het allemaal waar op haar vierde album. De rode draad op de cd wordt gevormd haar familie. Ze heeft veel aan hen te danken, vooral aan haar grootvader die een prominente rol krijgt op Legacy.
Er werd lang naar de nieuwe plaat van Nick Cave uitgekeken. De koning van de gothic rock zou met zijn groep The Bad Seeds een album uitbrengen waarop geloof en vreugde centraal zouden staan. Opmerkelijk, vooral omdat vorige albums in het teken stonden van het verlies van twee zonen.
Een saxofoon en een accordeon – het is een ongewone combinatie, maar de Noorse musici Seim en Haltli hebben het al eerder bewezen: het levert mooie muziek op. Neem plaats op een gemakkelijke stoel, een glaasje wijn erbij, doe je ogen dicht en geniet van een bijzondere luisterervaring.