Ik begon enthousiast en vol belangstelling aan dit boek. Ik had nog nooit de geschiedwerken van de Jood Flavius Josephus (de vijfde evangelist uit de titel) gelezen. Dus was ik benieuwd. Maar gaandeweg werd ik steeds meer teleurgesteld. De vraag kwam boven: ‘Wat beoogt Meijer met dit boek?’
Wat heb ik genoten van dit boek! Amos Oz is toch al een van mijn favoriete schrijvers. Maar wat mij betreft heeft hij zich in dit nieuwe boek overtroffen! Opnieuw weet Oz het Jeruzalem van weleer zo te schilderen dat je, hoewel je echt nooit gekend hebt, heimwee naar krijgt.
Het beste boek dat ik in de afgelopen tijd las over de missionaire gemeente. Veel missionaire activiteit wordt gekenmerkt door kramp: er moet zoveel. 'We moeten de wereld veranderen'. Maar Paas legt de nadruk op iets anders: de kerk als een gemeenschap van mensen die in de geseculariseerde wereld vreemdelingen zijn maar tegelijk priesters.
Is het verhaal van Johnny Cash al niet in ruime mate verteld? Dat is de vraag die popjournalist Robert Hilburn zich stelde. Hij deelde die vraag met Lou Robin, jarenlang Cash’ manager. Die antwoordde dat het verhaal van Cash voor zo’n twintig procent verteld was. Dat gaf Hilburn de moed om een nieuwe biografie te schrijven.
Ik moest dit boek een aantal maanden laten liggen (het kwam vorig jaar al uit), omdat ik andere voor moest laten gaan. Maar al die tijd lag het al naar me te lonken - ook door de foto van Johnny Cash op de cover. Toen ik er gelegenheid voor had, heb ik het dan ook gretig gelezen. En: met groot plezier!
In ‘Trouw’ las ik een lovende recensie van dit boek en daarom schafte ik het aan. De titel met het woord ‘toptheologen’ trok me ook aan – vooral omdat ik een aantal namen van deze eredivisie van de theologie niet kende. En ja, als je als dorpsdomineetje een beetje bij wilt blijven, moet je zo’n boek wel bestellen. Gretig begon ik dan ook te lezen.
Met '4.2.01' signeerde Harry Mulisch op de betreffende datum mijn exemplaar van zijn boek ‘Siegfried’. Veelbetekenend! De getallen in afnemende reeks vormen een strakke orde die zo kenmerkend was voor Mulisch. Toeval? Natuurlijk, want het was toevallige datum: 4 februari 2001. En toch, toeval bestond niet bij Mulisch.
Een hele roman over een avond stand-upcomedy – je moet het maar aandurven. De Israëlische schrijver David Grossman had het lef. In een zaaltje op een industrieterrein bij Tel Aviv treedt Dovele Grinstein op. Het is een vreemd optreden: hij krijgt het spaarzame publiek nauwelijks aan het lachen.
We zijn druk, druk, druk. Maar is dat alleen een verschijnsel van onze tijd? ‘Nee,’ zegt denker des vaderlands Marli Huijer in haar nieuwste boek ‘Ritme’. ‘Nieuwste’…nou ja, niet helemaal. Het boek verscheen al in 2011, maar zij herschreef het. Ze laat (opnieuw) zien dat het gevoel opgejaagd te worden mensen ook al in vroeger tijden parten speelde.
Een saxofoon en een accordeon – het is een ongewone combinatie, maar de Noorse musici Seim en Haltli hebben het al eerder bewezen: het levert mooie muziek op. Neem plaats op een gemakkelijke stoel, een glaasje wijn erbij, doe je ogen dicht en geniet van een bijzondere luisterervaring.
In het liedboek van mijn kerk (PKN) staan twee teksten van Charles Wesley (1707-1788), de Engelse theoloog en dichter die leider was van de methodistische beweging: Lied 481 en 754. Dat hadden er misschien wel meer mogen zijn, zo ontdekte ik bij het beluisteren van het nieuwste album van de Nederlandse singer-songwriter Johan Jeras.
Toen Johnny Cash door zijn platenmaatschappijen Columbia en Mercury aan de dijk was gezet, zat zijn carrière min of meer aan de grond. Toch bleef hij demo’s maken. Die zijn nu door zijn zoon John Carter Cash onder het stof vandaan gehaald. Met andere musici speelde hij die demo’s in.
Twee ex-geliefden die elkaar bij toeval weer tegenkomen: het is een veelgebruikt thema in boeken en films. Ook in deze film draait het hier om. Hij, Mattieu, een bekend acteur; zij, Alice, een vrouw die zich teruggetrokken heeft in een dorpje aan de kust van Bretagne. De titel ('Naseizoen)' slaat op de periode in hun leven en het jaargetijde waarin de ontmoeting plaatsvindt, vijftien jaar nadat ze uit elkaar gingen.
Wat een explosie van muzikale creativiteit! De nieuwste Vampire Weekend zou zomaar nummer 1 op mijn jaarlijstje kunnen worden. Ik weet het: het is nog maar halverwege het jaar. En de nieuwste Nick Cave moet nog komen. Maar het mag duidelijk zijn: ik ben onder de indruk.