De Amerikaanse dichter Christian Wiman schreef een aantal jaren geleden een aangrijpend boek: ‘My Bright Abyss’. Het werd in het Nederlands uitgegeven onder de titel ‘Mijn heldere afgrond’. Het ging over zijn ziekte en bekering. Nu heeft hij opnieuw een boek geschreven. Het geloof vormt opnieuw een thema. Maar de nadruk ligt dit keer – meer nog dan in zijn vorige boek - op de poëzie.
Leonard Cohen was een spiritueel mens. Ook wie zijn werk maar oppervlakkig kent, kan dat weten. De religieuze laag in zijn songs is onontkoombaar. Geestelijke verzorger en voormalig kloosterling Frank Kazenbroot kent die laag tot in de details. Hij zet ze in een fraai boek keurig op een rij middels ‘40 vensters’.
Paul Simon is gestopt met optreden. Op 22 september gaf hij in New York zijn laatste concert van de Farewell Tour waarmee hij ook Nederland aandeed. In de aanloop naar dat afscheid verscheen van de hand van Robert Hilburn een biografie over Simon waaraan de singer-songwriter meewerkte. Het boek biedt bijzondere inkijkjes, maar heeft ook z’n beperkingen.
Een jaar na het overlijden van hun moeder Mimi, durven haar kinderen het aan: de koffer van hun ouders te openen die hen hun hele jeugd heeft vergezeld maar die altijd gesloten bleef. Hij blijkt veel geheimen te bevatten, waaronder een filmpje. Het toont de bruiloft van hun ouders – ze hebben hem waarschijnlijk zelf nooit willen zien.
Thomas Merton is al jaren dood. Maar de herinnering aan zijn leven en werk wordt door velen levend gehouden. Overal ter wereld zijn er genootschappen die gewijd zijn aan de wereldberoemde monnik – ook in Nederland. En nu is er een biografie in het Nederlands verschenen. Een prachtig document.
Armoede en discriminatie – ze zijn synoniem voor het Zuiden van Amerika. Zelden zag ik ze zo treffend literair in beeld gebracht als in de roman van Jesmyn Ward. Bijzonder, want zeg nu zelf: wordt een roman met deze ingrediënten niet al snel clichématig? Bij Ward niet.
‘De kerk groeit en bloeit,’ zei Anne van der Meiden in de jaren negentig van de vorige eeuw. Hij was zo’n beetje de enige. De teneur van die dagen was namelijk: religie is nog maar één generatie verwijderd van de afgrond. Maar nu beweert Yvonne Zonderop iets dergelijks als Van der Meiden. Ze vervangt het woord ‘kerk’ wel voor ‘religie’ en schreef er een opmerkelijk boek over.
Er zijn veel tv-beelden van Martin Luther King. Ook van de toespraken die hij hield. Het zijn bijna altijd toespraken bij protestmarsen. Maar King was ook dominee. Hij hield preken. Een aantal werd in 1963 gebundeld. Ze zijn nu vertaald.
Deze week gedenkt de kerk het lijden en sterven van Jezus. We weten waar het uitkomt: bij de vreugde van Pasen. Het lezen van het boekje van Rowan Williams kan je helpen om deze week met extra diepgang te beleven. Hij legt in kort bestek de betekenis uit van kruis en opstanding.
Depressie is volksziekte nummer 1. Dat deze ziekte geen rang, stand, leeftijd of geloofsrichting overslaat zal duidelijk zijn. Maar soms word je verrast door de ontboezeming van iemand van wie je het niet verwacht. Ook Antoine Bodar, Nederlands meest bekende priester, heeft te kampen met wat hij zelf 'een droef gemoed' noemt.
T. Bone Burnett is een eigenzinnig man. Hij is een veel gevraagd producer, die albums net dat beetje meer weet te geven. Zo was hij onlangs betrokken bij de laatste cd van Ilse DeLange. Het werd een van haar beste. Maar Burnett maak ook zelf albums. Daarop kleurt hij graag buiten de lijntjes. Maar op zijn nieuwste werk gaat hij daarbij wel erg ver.
‘Peakey Blinders’ is een mateloos populaire Netflix-serie. Er zijn kledinglijnen, gebaseerdop de serie. En in Birmingham, de stad waar de serie speelt, komen meer toeristen dan ooit. Er is nu een vijfde seizoen. Het zal niet het laatste zijn, zo blijkt uit het open einde. En gelukkig maar. Want het smaakt naar meer. Al is - het moet gezegd - het geweld soms buitensporig. Het is maar dat je het weet.
Wat hebben Bonhoeffer en popmuziek met elkaar te maken? Niets, zou je zeggen. Het zou zelfs kunnen vloeken. En toch werden ze geslaagd bij elkaar gebracht door de ‘Sunshine Cleaners’, een Nederlandse groep, die de gevangenisgedichten van Bonhoeffer hertaalden en op (folk/americana-)muziek hebben gezet.
Ik moet eerlijk bekennen: dit album is mijn eerste kennismaking met 'Over The Rhine'. Schandalig natuurlijk, maar al hoorde ik anderen over de band roemen, ik beluisterde nooit meer dan een fragment. Hoe me dit album dan bevallen is? Wel, ik werd in eerste instantie niet echt overtuigd. Daarom komt de luisterervaring die je nu leest ook niet vers van de pers.
‘The Tallest Man On Earth’ is de artiestennaam van de Zweedse singer-songwriter Kristian Matsson. Hij maakte al vier veelgeprezen albums. De vijfde is er niet minder om. De vergelijking met Bob Dylan begint zo langzamerhand een cliché te worden.