Clive Hamilton heeft een pessimistisch boodschap voor de mensheid: we zijn door het klimaat aan te tasten ons eigen graf aan het graven. Toch is het niet zozeer zijn pessimistische toon die me na de laatste bladzijde onvoldaan het boek deed dichtslaan.
Met zijn ‘Geduld met God’ had hij me al voor zich gewonnen, maar met zijn nieuwste boek schreef hij opnieuw een voltreffer. De Tsjechische schrijver Tomas Halik is een charismatisch man die verrassende perspectieven weet te openen. Dit keer over zijn Bijbelse naamgenoot Thomas en het lijden.
Eerlijk gezegd was ik de laatste jaren een beetje roman-moe geworden. Vroeger vrat ik ze, maar dat werd minder en minder. Ik werd zelden echt verrast. Als ik al romans las, dan liever de klassiekers. Maar met de roman van Harstad is mijn liefde voor het genre weer opgelaaid tot een hoog vuur. Wat een monumentaal werk!
De Amerikaanse dichter Christian Wiman schreef een aantal jaren geleden een aangrijpend boek: ‘My Bright Abyss’. Het werd in het Nederlands uitgegeven onder de titel ‘Mijn heldere afgrond’. Het ging over zijn ziekte en bekering. Nu heeft hij opnieuw een boek geschreven. Het geloof vormt opnieuw een thema. Maar de nadruk ligt dit keer – meer nog dan in zijn vorige boek - op de poëzie.
Leonard Cohen was een spiritueel mens. Ook wie zijn werk maar oppervlakkig kent, kan dat weten. De religieuze laag in zijn songs is onontkoombaar. Geestelijke verzorger en voormalig kloosterling Frank Kazenbroot kent die laag tot in de details. Hij zet ze in een fraai boek keurig op een rij middels ‘40 vensters’.
Paul Simon is gestopt met optreden. Op 22 september gaf hij in New York zijn laatste concert van de Farewell Tour waarmee hij ook Nederland aandeed. In de aanloop naar dat afscheid verscheen van de hand van Robert Hilburn een biografie over Simon waaraan de singer-songwriter meewerkte. Het boek biedt bijzondere inkijkjes, maar heeft ook z’n beperkingen.
Een jaar na het overlijden van hun moeder Mimi, durven haar kinderen het aan: de koffer van hun ouders te openen die hen hun hele jeugd heeft vergezeld maar die altijd gesloten bleef. Hij blijkt veel geheimen te bevatten, waaronder een filmpje. Het toont de bruiloft van hun ouders – ze hebben hem waarschijnlijk zelf nooit willen zien.
Thomas Merton is al jaren dood. Maar de herinnering aan zijn leven en werk wordt door velen levend gehouden. Overal ter wereld zijn er genootschappen die gewijd zijn aan de wereldberoemde monnik – ook in Nederland. En nu is er een biografie in het Nederlands verschenen. Een prachtig document.
Armoede en discriminatie – ze zijn synoniem voor het Zuiden van Amerika. Zelden zag ik ze zo treffend literair in beeld gebracht als in de roman van Jesmyn Ward. Bijzonder, want zeg nu zelf: wordt een roman met deze ingrediënten niet al snel clichématig? Bij Ward niet.
‘De kerk groeit en bloeit,’ zei Anne van der Meiden in de jaren negentig van de vorige eeuw. Hij was zo’n beetje de enige. De teneur van die dagen was namelijk: religie is nog maar één generatie verwijderd van de afgrond. Maar nu beweert Yvonne Zonderop iets dergelijks als Van der Meiden. Ze vervangt het woord ‘kerk’ wel voor ‘religie’ en schreef er een opmerkelijk boek over.
Van de Bootleg Series van Bob Dylan is inmiddels het vijftiende deel verschenen. Een melkkoetje? Misschien. Doorgewinterde fans van Dylan kopen alles van hem. Maar er zitten juweeltjes bij. Zoals deze. Maar ik ben bevooroordeeld.
Joe Henry maakte begin dit jaar bekend dat hij ziek is. Hij werd getroffen door een ernstige vorm van prostaatkanker. Het kan niet anders of je hoort dat terug op zijn nieuwste album. Al snijdt hij die weg in de bijgeleidende tekst zelf liever af: ‘Where a song comes from is not what a song is’.
Ik keek er al naar uit, want het eerste seizoen smaakte naar meer. De Netflix-serie The Kominsky Method is een heerlijk lichtvoetige comedy over ouder worden. Met in de hoofdrol steracteur Michael Douglas. Hij draagt de serie met een overtuigende zelfspot.
T. Bone Burnett is een eigenzinnig man. Hij is een veel gevraagd producer, die albums net dat beetje meer weet te geven. Zo was hij onlangs betrokken bij de laatste cd van Ilse DeLange. Het werd een van haar beste. Maar Burnett maak ook zelf albums. Daarop kleurt hij graag buiten de lijntjes. Maar op zijn nieuwste werk gaat hij daarbij wel erg ver.
‘Peakey Blinders’ is een mateloos populaire Netflix-serie. Er zijn kledinglijnen, gebaseerdop de serie. En in Birmingham, de stad waar de serie speelt, komen meer toeristen dan ooit. Er is nu een vijfde seizoen. Het zal niet het laatste zijn, zo blijkt uit het open einde. En gelukkig maar. Want het smaakt naar meer. Al is - het moet gezegd - het geweld soms buitensporig. Het is maar dat je het weet.