Er zijn al veel lovende woorden geschreven over ‘The Father’. En inderdaad, het is een document humain over de diepe tragedie van de dement wordende mens en zijn omgeving. Maar ik was nog het meest onder de indruk van een ogenschijnlijk detail.
Al eerder schitterde Frances McDormand in ‘Fargo’ en ‘Three Billboards Outside Ebbing, Missouri’, maar in ‘Nomadland’ speelt zij minstens een vergelijkbare glansrol. Ze is Fern, weduwe in een stadje waar de mijn gesloten is en het dorp wordt opgeheven. Ze kiest voor een nomadenbestaan in een aftands busje.
Er zijn al veel lovende woorden over de eerste twee seizoenen van deze Netflix-serie geschreven. Daarom werd uitgekeken naar het derde. We werden niet teleurgesteld. Wat een heerlijk breekbare mensen zijn het, de leden van de joods-orthodoxe familie Shtisel! Al roepen ze behalve mededogen soms ook wel irritatie op.
Als de tv-recensenten van Trouw me er niet op hadden gewezen, had ik de Franse serie 'Dix pour cent' waarschijnlijk niet ontdekt. Nergens anders kwam ik de naam tegen. En dan: Franse series? Maar ik ging kijken en werd steeds enthousiaster.
Netflix grossiert niet alleen in series, maar ook in goede films. Een voorbeeld daarvan is The Dig. Geen wereldschokkende film, maar gewoon een goed onderhoudend stuk werk met een mooi verhaal. En nog waargebeurd ook.
In deze tijden zit op bioscoopbezoek ook een flinke rem. Gelukkig hebben we Netflix nog. De streamingsdienst zorgt niet alleen voor een nooit opdrogende stroom series, maar produceert ook films die er mogen zijn. Dit is er zo één. Een prachtig sociaal drama.
Nu eens een keer géén lovende bespreking, maar iets waar we allemaal, denk ik, weleens tegenaan lopen: het tegendeel van ‘binge watching’ – het NIET afkijken van een film of serie op tv, Netflix of HBO. In mijn geval: bij een overdosis geweld.
Rockgroep ‘The Band’ heeft een legendarische status. Dat blijkt nog maar weer eens uit de documentaire die als bioscoopfilm werd uitgebracht. De docu vertelt over groei, bloei en verzinken van de band. Niet met een neutraal oog trouwens. De film laat ons kijken met de blik van Robbie Robertson, gitarist en belangrijkste songwriter van de groep.
De serie is al wat langer te zien op Netflix. Maar ik bekeek hem pas onlangs na lezing van Joan Didion’s beroemde essay ‘Sentimental Yourney’, onlangs vertaald verschenen in de bundel ‘De verhalen die we onszelf vertellen’. Daarover zo meer. Maar eerst iets over de gebeurtenissen waarover essay en serie gaan.
Pat Henschel en Terry Donahue, twee vrouwen die al decennialang samenwonen, deden zich altijd voor als vriendinnen of kamergenoten. In werkelijkheid werden ze al in 1947 verliefd op elkaar. Ze moesten hun liefdesrelatie al die tijd geheim houden. Maar op hoge leeftijd kwamen ze uit de kast. De indrukwekkende Netflix-documentaire toont hun leven en hun weg naar de vrijheid.
Kan een mens opknappen van poëzie? Elke liefhebber van gedichten zal die vraag met een juichend ‘ja’ beantwoorden. Maar wie niet vertrouwd is met gedichten, zou dit boek eens moeten lezen. Met zes afdelingen in zijn ‘apotheek’ biedt Philip Huff voor elke kwaal of tekort in het leven een ‘medicijn’.
Er werd lang naar de nieuwe plaat van Nick Cave uitgekeken. De koning van de gothic rock zou met zijn groep The Bad Seeds een album uitbrengen waarop geloof en vreugde centraal zouden staan. Opmerkelijk, vooral omdat vorige albums in het teken stonden van het verlies van twee zonen.
Een saxofoon en een accordeon – het is een ongewone combinatie, maar de Noorse musici Seim en Haltli hebben het al eerder bewezen: het levert mooie muziek op. Neem plaats op een gemakkelijke stoel, een glaasje wijn erbij, doe je ogen dicht en geniet van een bijzondere luisterervaring.
Willem Jan Otten maakte een zorgelijke periode in zijn leven mee: hij werd ziek. Dat is althans af te leiden uit menig gedicht in zijn nieuwe bundel. Zijn leven stond (staat?) zelfs op het spel. De zorgen en angsten die daarmee gepaard gaan, bepaalden de toon van deze bundel.
De roman ‘Lied van de profeet’ won in 2023 de prestigieuze Booker Prize. Dat moet dus een goed boek zijn, dacht ik. Toch had ik wisselende leeservaringen. Maar gaandeweg moest ik me gewonnen geven: een bijzondere roman.