Of het nu ligt aan mijn te hoge verwachtingen, gewekt door lovende recensies, of dat de recensenten elkaar alleen maar na blijken te praten: opnieuw werd ik teleurgesteld in een alom bejubelde film. ‘Opnieuw’ zeg ik, want ik had het al eerder dit jaar met ‘Birdman’. Dit keer met ‘Carol’, het verhaal over een lesbische relatie in de jaren vijftig.
Kate en Geoff Mercer zijn 45 jaar getrouwd. Ze zullen een feest geven. De film brengt de week daaraan voorafgaand in beeld. Het verleden van Geoff werpt gedurende die week een steeds zwaardere schaduw over het komende feest. De aanleiding is een brief.
Schaamte en mededogen – ze vochten in mij om voorrang. Ik keek naar de film ‘Amy’. Ik werd voyeur in haar leven. Het is door de vorm van de documentaire. Ze bestaat uit filmfragmenten van vrienden, familieleden én journalisten, die schaamteloos de onttakeling van zangeres Amy Winehouse in beeld brengen. Zonder verweer van de persoon in kwestie.
Muscle Shoals - de meeste mensen zullen er nog nooit van gehoord hebben. Het is dan ook maar een kleine plaats op de grens van de staat Alabama. Maar hier staan twee studio's waar muziekgeschiedenis werd geschreven. Twee jaar geleden verscheen er een documentaire over de geschiedenis van deze studio's.
Eén verhaal, maar dan twee keer verfilmd vanuit het perspectief van elk van de twee hoofdrolspelers – dat is de filmische vondst van Ned Benson die een prachtig tweeluik heeft opgeleverd. Ik las destijds de recensies, miste desondanks de film(s) in de bioscoop, maar leve ‘On Demand’! Deze week zag ik ze op twee achtereenvolgende avonden op mijn eigen tv.
Riggan Thomson is een acteur wiens carrière in het slop is geraakt. Ooit werd hij bekend in een serie films getiteld 'Birdman', een fantasy-verhaal waarin hij een cartoonachtige rol speelde. Maar nu wil hij zich waarmaken als serieus acteur in een toneelstuk op Broadway. Daarbij krijgt hij te maken met een aantal forse tegenkrachten.
Ik heb het boek van Franca Treur niet gelezen. Dat kan een voordeel zijn als je de verfilming bekijkt. Maar de film heeft mijn belangstelling voor het boek wel gewekt. Wat een leuk verhaal! 'Leuk' - dat woord wordt niet vaak gebruikt als een orthodox-christelijk milieu het onderwerp van een boek of film is. Maar in dit geval is het passend.
T. Bone Burnett is een eigenzinnig man. Hij is een veel gevraagd producer, die albums net dat beetje meer weet te geven. Zo was hij onlangs betrokken bij de laatste cd van Ilse DeLange. Het werd een van haar beste. Maar Burnett maak ook zelf albums. Daarop kleurt hij graag buiten de lijntjes. Maar op zijn nieuwste werk gaat hij daarbij wel erg ver.
Volkskrant-journalist Fokke Obbema kreeg in 2017 in zijn slaap een hartstilstand. Gelukkig was zijn vrouw wakker. Zij belde onmiddellijk 112. De mevrouw die zij aan de lijn kreeg, gaf aanwijzingen bij het reanimeren. Ondertussen waren de hulpdiensten al uitgerukt. Obbema overleefde. Maar in het verwerkingsproces daarna drong de vraag naar de zin van het leven zich aan hem op. Hij besloot anderen de vraag ook voor te leggen. Het resulteerde in een mooie serie interviews die nu gebundeld zijn.
De beschaving is slechts een vernislaagje: schrap het weg en het kwaad dat in mensen huist, wordt zichtbaar. Het is deze alomtegenwoordige veronderstelling waarop Ruther Bregman zijn pijlen richt. Hij bepleit een compleet tegenovergestelde positie: de meeste mensen deugen. Maar ook na lezing van zijn boek, weet ik dat niet zo zeker. Al werd ik wel meegesleept door zijn overtuigingskracht.
Wat hebben Bonhoeffer en popmuziek met elkaar te maken? Niets, zou je zeggen. Het zou zelfs kunnen vloeken. En toch werden ze geslaagd bij elkaar gebracht door de ‘Sunshine Cleaners’, een Nederlandse groep, die de gevangenisgedichten van Bonhoeffer hertaalden en op (folk/americana-)muziek hebben gezet.
Ik moet eerlijk bekennen: dit album is mijn eerste kennismaking met 'Over The Rhine'. Schandalig natuurlijk, maar al hoorde ik anderen over de band roemen, ik beluisterde nooit meer dan een fragment. Hoe me dit album dan bevallen is? Wel, ik werd in eerste instantie niet echt overtuigd. Daarom komt de luisterervaring die je nu leest ook niet vers van de pers.