Kate en Geoff Mercer zijn 45 jaar getrouwd. Ze zullen een feest geven. De film brengt de week daaraan voorafgaand in beeld. Het verleden van Geoff werpt gedurende die week een steeds zwaardere schaduw over het komende feest. De aanleiding is een brief.
Schaamte en mededogen – ze vochten in mij om voorrang. Ik keek naar de film ‘Amy’. Ik werd voyeur in haar leven. Het is door de vorm van de documentaire. Ze bestaat uit filmfragmenten van vrienden, familieleden én journalisten, die schaamteloos de onttakeling van zangeres Amy Winehouse in beeld brengen. Zonder verweer van de persoon in kwestie.
Muscle Shoals - de meeste mensen zullen er nog nooit van gehoord hebben. Het is dan ook maar een kleine plaats op de grens van de staat Alabama. Maar hier staan twee studio's waar muziekgeschiedenis werd geschreven. Twee jaar geleden verscheen er een documentaire over de geschiedenis van deze studio's.
Eén verhaal, maar dan twee keer verfilmd vanuit het perspectief van elk van de twee hoofdrolspelers – dat is de filmische vondst van Ned Benson die een prachtig tweeluik heeft opgeleverd. Ik las destijds de recensies, miste desondanks de film(s) in de bioscoop, maar leve ‘On Demand’! Deze week zag ik ze op twee achtereenvolgende avonden op mijn eigen tv.
Riggan Thomson is een acteur wiens carrière in het slop is geraakt. Ooit werd hij bekend in een serie films getiteld 'Birdman', een fantasy-verhaal waarin hij een cartoonachtige rol speelde. Maar nu wil hij zich waarmaken als serieus acteur in een toneelstuk op Broadway. Daarbij krijgt hij te maken met een aantal forse tegenkrachten.
Ik heb het boek van Franca Treur niet gelezen. Dat kan een voordeel zijn als je de verfilming bekijkt. Maar de film heeft mijn belangstelling voor het boek wel gewekt. Wat een leuk verhaal! 'Leuk' - dat woord wordt niet vaak gebruikt als een orthodox-christelijk milieu het onderwerp van een boek of film is. Maar in dit geval is het passend.
Hoeveel valt er te zeggen van een album dat slechts 33 minuten duurt? In het geval van Paul Simon’s zwanenzang (want dat lijkt het te zijn) nog teveel om in een - voor mijn doen - lange bespreking kwijt te kunnen. Laat ik beginnen met de conclusie: ik vind het een monumentaal werk.
Gerbrand Bakker is een gevestigde naam in literair Nederland. Ik kwam al veel lovende besprekingen van zijn werk tegen. Zelf las ik hem nog nooit (afgezien van zijn columns in Trouw). Zijn nieuwste boek nodigt mij uit zijn eerdere werk met terugwerkende kracht te verkennen.
In veel kringloopwinkels zijn goede en vaak nog puntgave boeken voor een habbekrats te koop. Onder de noemer 'krinloopvondst' bespreek ik af en toe zo'n vondst. Geen nieuw verschenen boek dus, maar wel de moeite meer dan waard.
Wie vertrouwd is met het dichtwerk van Toon Tellegen, kan zonder zijn naam te zien een nieuw gedicht herkennen. Het heeft een eigen, niet met andermans werk te verwarren stijl. In ‘Langs een helling’ treffen we weer het beproefde procedé aan, maar tegelijk is het ook anders: Tellegen wordt ouder en dat merken we.
Joe Henry zwoer op zijn laatste albums bij soberheid: een akoestische gitaar en een blaasinstrument – dat was het wel zo’n beetje. Mooie albums, daar niet van, maar het deed mij weleens verlangen naar zijn oudere werk. Maar ziedaar: alleen al de opening op zijn nieuwe album ‘All The Eye Can See’ zet een heel andere toon.