Toen ik dit album voor het eerst beluisterde, was ik al meteen onder de indruk van het sprankelende gitaarspel. Maar toen ik op YouTube keek, zag ik ook nog eens dat zij geen band achter zich heeft, zoals ik dacht: nee, ze speelt alles tegelijk! Hoe ze dat voor elkaar krijgt?
De 69-jarige Canadees Daniel Lanois heeft zijn sporen inmiddels ruim verdiend. Niet alleen als artiest, maar ook als producer van gerenommeerde artiesten als U2 en Bob Dylan. De laatste tijd bracht hij zelf veel instrumentaal werk uit, veel pedalsteel en elektronische muziek, vaak gemaakt voor films. Maar nu is hij teruggegaan naar zijn wortels.
Nick Cave gaf een eenmalig concert in het Londense Alexandra Palace. Het werd gestreamd en een paar weken later als bioscoopfilm uitgebracht. Maar er kwam ook een geluidsopname van. Ik kocht de dubbel-lp (met prachtige foto’s op de binnenhoezen!) en werd weggeblazen toen de naald van mijn platenspeler eenmaal in de groef was gevallen.
Sjef Hermans, zanger-gitarist van de Zeeuwse groep Sunshine Cleaners, heeft een fascinatie voor slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Dat werd al duidelijk bij de vorige cd van de groep, volledig gewijd aan Dietrich Bonhoeffer. Maar op de nieuwste cd wordt een eregalerij opgericht voor meerdere mensen.
De beroemde pianist Keith Jarrett kreeg in 2018 twee beroertes en zal daardoor nooit meer kunnen spelen. Het moet voor de man een ramp zijn, want hij leverde jaar na jaar album na album af. En of het nu ging om ‘standards’, klassiek, religieus of blues, Jarrett toonde zich een meester in alle stijlen. Aan de stroom albums zal nu langzamerhand een einde komen, al verscheen gelukkig nog een opname van een concert in Boedapest in 2016.
Bruce Hornsby had ooit een hit met ‘The Way It Is’, waaraan hij zijn bekendheid te danken heeft. Maar dat hij zich sinds die tijd ontwikkeld heeft tot een interessant, want zeer veelzijdig musicus, is minder bekend. Hij maakte op mij al indruk met zijn vorige album ‘Absolute Zero’, maar zijn nieuwe cd bevestigde mij in mijn opvatting.
Het werk van Bob Dylan is al ontelbare malen gecoverd. Emma Swift bewijst met een nieuw album vol Dylan-covers dat de zeggingskracht van zijn oeuvre ook voor een jongere generatie zeker niet is uitgewerkt. Integendeel, de songs van 'His Bobness' klinken uit haar gouden strotje frisser dan ooit.
Bill Frisell is sinds jaar en dag toongevend jazz-gitarist. Maar hij laat zich graag betrekkingen bij projecten van anderen, waarbij laat hij zien dat hij ook buiten de jazz-lijntjes verdienstelijk kan kleuren. Maar het solowerk blijft zijn core-business. En zijn nieuwste album mag er zijn.
Ik had eerlijk gezegd nog nooit iets van Sarah Siskind beluisterd. Maar ik las een lovende bespreking van haar nieuwste album in (het meer dan voortreffelijke muziekblad) ‘Heaven’. Dus meteen op zoek. Het duurde even voordat ik het album in huis had (via Amazon Duitsland), maar het was het wachten waard. Wat een heerlijk album!
Ray LaMontagne is een duizendpoot. Op zijn nieuwste album tekent hij niet alleen voor de bespeling van alle instrumenten, maar ook nog voor de productie, de techniek en de mix. O ja, en alle songs zijn natuurlijk van zijn hand. Een vakman, die LaMontagne.
Al of niet dankzij corona: Nederland is aan de wandel. Uitgeverij Van Oorschot speelt daar handig op in door sinds vorig jaar een serie boekjes uit te geven onder de titel ‘Terloops’. Daarin doen schrijvers verslag van de wandelingen die zij vaak dagelijks maken in hun omgeving. Zo ook Willem Jan Otten.
Er zijn al veel lovende woorden over de eerste twee seizoenen van deze Netflix-serie geschreven. Daarom werd uitgekeken naar het derde. We werden niet teleurgesteld. Wat een heerlijk breekbare mensen zijn het, de leden van de joods-orthodoxe familie Shtisel! Al roepen ze behalve mededogen soms ook wel irritatie op.
‘Covid-19 is slechts een amuse. De geboorte van dit virus houdt rechtstreeks verband met de manier waarop wij met onze wereld omspringen’ – ziedaar de kernzin van een viertal essays dat Ramsey Nasr, veelzijdig kunstenaar, tijdens de coronacrisis schreef. Het boek is een vlammend en zelfs meeslepend betoog dat het anders moet. Want één ding is duidelijk: de coronacrisis kan niet worden losgezien van de klimaatcrisis.
Als de tv-recensenten van Trouw me er niet op hadden gewezen, had ik de Franse serie 'Dix pour cent' waarschijnlijk niet ontdekt. Nergens anders kwam ik de naam tegen. En dan: Franse series? Maar ik ging kijken en werd steeds enthousiaster.
Frits de Lange gaat dit jaar met pensioen. Dan breekt voor hem een nieuwe levensfase aan. Wat zal die hem brengen? Hoe ga je die fase in? Wat hoop je? De Lange mikt op wijsheid. Al langer wilde hij een boek over wijsheid schrijven. Nu kwam het ervan. Misschien is dat ook wijsheid: het juiste moment weten te vinden.