Het werk van Bob Dylan is al ontelbare malen gecoverd. Emma Swift bewijst met een nieuw album vol Dylan-covers dat de zeggingskracht van zijn oeuvre ook voor een jongere generatie zeker niet is uitgewerkt. Integendeel, de songs van 'His Bobness' klinken uit haar gouden strotje frisser dan ooit.
Bill Frisell is sinds jaar en dag toongevend jazz-gitarist. Maar hij laat zich graag betrekkingen bij projecten van anderen, waarbij laat hij zien dat hij ook buiten de jazz-lijntjes verdienstelijk kan kleuren. Maar het solowerk blijft zijn core-business. En zijn nieuwste album mag er zijn.
Ik had eerlijk gezegd nog nooit iets van Sarah Siskind beluisterd. Maar ik las een lovende bespreking van haar nieuwste album in (het meer dan voortreffelijke muziekblad) ‘Heaven’. Dus meteen op zoek. Het duurde even voordat ik het album in huis had (via Amazon Duitsland), maar het was het wachten waard. Wat een heerlijk album!
Ray LaMontagne is een duizendpoot. Op zijn nieuwste album tekent hij niet alleen voor de bespeling van alle instrumenten, maar ook nog voor de productie, de techniek en de mix. O ja, en alle songs zijn natuurlijk van zijn hand. Een vakman, die LaMontagne.
Wat moet er nog gezegd worden over het nieuwste album van Bob Dylan? Meteen al bij verschijnen brak er een dam door van uitermate lovende recensies. ‘Dylan at his lyrical best’ (The Guardian). ‘Bob Dylan Still Bristles on ‘Rough and Rowdy Ways’’ (The New York Times). ‘Precies de juiste plaat voor dit moment’ (Het Parool). ‘De nieuwe Bob Dylan is een traag, woordrijk en verslavend meesterwerk’ (NRC).
Al meteen vanaf de eerste seconden is het duidelijk: dit wordt een rockalbum. Stevig en pakkend gitaarwerk van Stuart Mathis en Williams zelf bepalen de toon. Ze is van vele markten thuis, Lucinda. Lag de nadruk in haar werk lange tijd op folk en country, haar muziek is in de loop der tijd wat ruiger geworden. Maar of het altijd beter wordt? Ik twijfel.
Ik ben natuurlijk bevooroordeeld, ik geef het onmiddellijk toe. Als fan van de meest interessante band van Nederland was ik er natuurlijk als de kippen bij om dit eerste soloalbum van Rowwen Hezes leadzanger Jack Poels te proeven. En ik werd niet teleurgesteld. Wat een prachtige songs!
Toegegeven: ik schafte het album aan omdat het een tip was van muziekmagazine ‘Heaven’. Maar eerlijk gezegd viel hij mij aanvankelijk tegen. Toch blijkt de aanschaf van een album ook in zo’n geval een meerwaarde te hebben. Ik bleef hem draaien. Je hebt er tenslotte wat voor betaald.
Het nieuwste album van de 76-jarige Bill Fay wordt alom bejubeld. Maar na luisteren en opnieuw beluisteren houd ik zelf toch wat twijfels. Ik hoor wel de uiterst kwetsbare muziek en daar houd ik normaal erg van, maar dit album pakt me maar af en toe.
Jakub Zytecki – ik had nog nooit van hem gehoord, maar ik kwam zijn naam tegen in een blad voor gitaristen. En omdat ik elk jaar op deze plek minstens één keer een virtuoos gitarist wil bespreken, ging ik op zoek naar een album van hem. Niet te krijgen in Nederland. Dan maar een keer alleen Spotify. Het bleek de moeite waard.
Nu eens een keer géén lovende bespreking, maar iets waar we allemaal, denk ik, weleens tegenaan lopen: het tegendeel van ‘binge watching’ – het NIET afkijken van een film of serie op tv, Netflix of HBO. In mijn geval: bij een overdosis geweld.
Dit Engelse werk uit de 14de eeuw is een van de hoogtepunten van de mystieke literatuur. Al langer stond het op mijn lijstje te lezen boeken. Nu de vertaling opnieuw verscheen, kon ik er mee kennismaken. Ik was onder de indruk van de eenvoud, wijsheid en bescheidenheid van de anonieme schrijver.
Je moet niet alleen boeken lezen die je vertellen wat je al wist of graag wilt horen. Daarom lees ik ook geregeld boeken uit christelijke stromingen die niet de mijne zijn. Zo bestelde ik dit boek - ook omdat het door de evangelische site ‘Christianity Today’ uitgeroepen werd tot het beste boek van het jaar 2020.
Rockgroep ‘The Band’ heeft een legendarische status. Dat blijkt nog maar weer eens uit de documentaire die als bioscoopfilm werd uitgebracht. De docu vertelt over groei, bloei en verzinken van de band. Niet met een neutraal oog trouwens. De film laat ons kijken met de blik van Robbie Robertson, gitarist en belangrijkste songwriter van de groep.
‘Als ik kon geloven dat op de barricades klimmen het lot van de mens ook maar een piepklein beetje zou verbeteren, zou ik het doen.’ Maar Joan Didion is geen wereldverbeteraar. Ze is wel een scherp waarnemer. De essays van haar hand die nu in het Nederlands zijn vertaald, zijn genadeloze waarnemingen en analyses die – en dat is de rode draad – het op dat moment geldende verhaal durven tegenspreken.