Ze is jong, maar heeft al een bewogen leven achter zich, barst van de energie, is virtuoos gitariste, beheerst vele stijlen en vormt in haar eentje een hele groep. Een one-woman-band dus. Ze heet Tash Sultana en al gaat de vergelijking ook wat mank: ik moet telkens denken aan Jimi Hendrix.
Laura Gibson is niet het zonnetje in huis. Zeker niet op haar laatste album. De teksten gaan over verlies, eenzaamheid en moedeloosheid. Maar zoals Gerard Reve al zei: ‘Ik ben misschien wel depressief, maar ik maak er muziek bij.’ En dat doet Gibson ook en hoe! Haar stem en melodieën zijn van grote schoonheid.
De tijd dat Mark Knopfler de wereld verraste met zijn betoverende gitaarspel, is allang voorbij. Met zijn band Dire Straits vernieuwde hij de popmuziek. Vernieuwend is hij niet meer. Maar dat hij nog steeds van vele markten thuis is, bewijst hij met zijn nieuwe album. Wat een diversiteit!
‘Bring the Family’ uit 1987 geldt als zijn beste album. Maar wat mij betreft evenaart John Hiatt die hoge standaard met zijn nieuwste album. Destijds wist Hiatt zich te omringen met de beste musici (Ry Cooder, Nick Lowe, Jim Keltner, waarna ze het samen nog eens dunnetjes overdeden met de groep 'Little Village'), nu speelt ook een ijzersterk team mee, waaronder de jonge Yates McKendree, die opvalt met heerlijk gitaarspel.
Cat Power was oorspronkelijk de naam van de band waarmee Chan Marschall optrad. Nu gebruikt zij de naam voor zichzelf. Met haar laatste album ‘Wanderer’ leverde zij weer een bijzonder fraai werkstuk af.
Paul Simon heeft afscheid genomen. Op 22 september besloot hij zijn ‘Farewell Tour’ in de wijk van New York waar hij opgroeide. Het werd een emotioneel einde van een indrukwekkende carrière. Maar Simon gaf zijn fans met het album ‘In the Blue Light’ nog een afscheidscadeautje.
Het is een manco, ik weet het, maar ik had nog nooit gehoord van Chantal Acda. Deze in Helmond geboren en dus van oorsprong Nederlandse singer-songwriter woont momenteel in België. Had zij niet samengewerkt met Bill Frisell, had ik vandaag misschien haar naam nog niet gekend. Maar omdat ik Frisell volg, kwam ik hun beider samenwerking op het spoor.
John Prine gaat alweer een aantal jaren mee. Maar dat de jaren hem niet onberoerd hebben gelaten, is te merken. Zijn gelaat is wat verwrongen en zijn stem klinkt onzeker. In 1998 werd hij geopereerd aan keelkanker en in 2003 overwon hij longkanker. Hij dacht op een zeker moment nooit meer te kunnen zingen. Maar hij is er nog, en hoe!
Twee jaar geleden verscheen een bundel met onbekende gedichten van Johnny Cash. Nu zijn ze op muziek gezet door een keur van artiesten. Ik had bedenkingen bij de uitgave van de gedichten, maar hierover ben ik enthousiast. Wat een prachtige nummers. En wat een diversiteit!
Ry Cooder is de vleesgeworden roots-muziek. In zijn lange carrière heeft hij menig vergeten pareltje uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis opgedolven. Maar hij groef niet alleen in Amerikaanse grond naar muzikale wortels. Hij werkte samen met Cubaanse (Buena Vista Social Club), Afrikaanse (Ali Farka Toure) en Mexicaanse artiesten (zijn album ‘Chávez Ravine’). Op zijn nieuwste album brengt hij vooral religieuze muziek.
‘Hang op! Klik weg! Bel uw bank!’ Met deze slogans werden wij lange tijd gewaarschuwd tegen kwaadwillenden die vanuit verre landen het gemunt hebben op onze bankrekening. De digitale wereld is onveilig. Maar hoe onveilig, dat weet je pas goed na het lezen van ‘Het is oorlog’ van Modderkolk.
De dichter Menno Wigman overleed in 2018. Dit jaar verschenen zijn verzamelde gedichten. Ik aarzelde aanvankelijk met aankoop van deze bundel: ik had al drie bundels van hem staan. Maar ik wilde er ook niet aan. Deze bundel aankopen kwam voor mijn gevoel neer op: zelf ook een punt achter zijn leven en werk zetten. Maar ik bezweek. Het kon niet anders. En die punt komt er niet.
Ik keek er al naar uit, want het eerste seizoen smaakte naar meer. De Netflix-serie The Kominsky Method is een heerlijk lichtvoetige comedy over ouder worden. Met in de hoofdrol steracteur Michael Douglas. Hij draagt de serie met een overtuigende zelfspot.
‘Peakey Blinders’ is een mateloos populaire Netflix-serie. Er zijn kledinglijnen, gebaseerdop de serie. En in Birmingham, de stad waar de serie speelt, komen meer toeristen dan ooit. Er is nu een vijfde seizoen. Het zal niet het laatste zijn, zo blijkt uit het open einde. En gelukkig maar. Want het smaakt naar meer. Al is - het moet gezegd - het geweld soms buitensporig. Het is maar dat je het weet.
Volkskrant-journalist Fokke Obbema kreeg in 2017 in zijn slaap een hartstilstand. Gelukkig was zijn vrouw wakker. Zij belde onmiddellijk 112. De mevrouw die zij aan de lijn kreeg, gaf aanwijzingen bij het reanimeren. Ondertussen waren de hulpdiensten al uitgerukt. Obbema overleefde. Maar in het verwerkingsproces daarna drong de vraag naar de zin van het leven zich aan hem op. Hij besloot anderen de vraag ook voor te leggen. Het resulteerde in een mooie serie interviews die nu gebundeld zijn.