Trygve Seim is een wereldberoemd saxofonist, artiest bij de gerenommeerde platenmaatschappij ECM en… bepaald niet afkerig van religieuze muziek. Met pianist Andreas Utnem maakte hij al eens ‘Purcor’ (2010), een album met liturgische muziek. En nu maakten de twee een album met Kerstliederen.
De sirenen waren in de Griekse mythologie vrouwen die met hun zangstem hun toehoorders verleidden. ‘A Closer Distance’, het album van Chantal Acda en Bruno Bavota, dringt de vergelijking met deze sirenen niet alleen op door de gelijknamige tweede track ‘Sirens’, maar ook door de etherische zang van Acda, ondersteund door het subtiele pianospel van Bavota. Wat een mooi album!
Wim Bevelander is een bekende naam in kerkelijk Nederland. Sinds jaar en dag wordt hij gevraagd om in kerkdiensten te spreken en te zingen. Wim is dan ook van vele markten thuis. Dit jaar zit hij 40 jaar in het vak. En dat werd gevierd, ook met een nieuw album.
Mijn Noors is niet al te best maar in ‘Vaer sterk, min sjel’ zie ik nog wel de woorden ‘Wees sterk, mijn ziel’. Een religieus lied, zo schatte ik in. Maar kan dat wel kloppen: op een jazz album? Het bleek te kloppen. En het is niet het eerste kerkelijk gezang dat het Tord Gustavsen Trio bewerkt. Al blijft het wel een uitzondering. Maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt.
Andrew Bird heeft al een indrukwekkende staat van dienst, zo merkte ik. Ja, ‘merkte ik’, want ik moet bekennen dat ik zijn werk nauwelijks kende. Na zijn nieuwste album beluisterde ik ook vorige albums en hoorde dat hij al lange tijd vele registers bespeelt: een mix van folk, jazz, pop en Arabische klanken. Zo ook op dit album.
Muziek als een open wond – dat klinkt niet aantrekkelijk. Nog minder wanneer je weet dat muziek hier slechts achtergrond is van gesproken woord. Toch kom ik superlatieven tekort om het album ‘Seven Psalms’ van Nick Cave te duiden. Ik doe een poging: deze psalmen horen bij het Derde Testament.
Bij het grote publiek is Bruce Hornsby misschien nog bekend van zijn pophit ‘The Way It Is’ uit 1986. Maar dat de man sindsdien een duizelingwekkende muzikale ontwikkeling heeft doorgemaakt, heeft zich onttrokken aan de blik van de doodsnee muziekliefhebber. Die ontwikkeling culmineerde in een drietal albums waarvan zijn net verschenen ‘’Flicted’ een prachtig sluitstuk is.
Bijna honderd jaar geleden, tussen 1927 en 1929, nam gospelblues-zanger Washington Phillips achttien bijzondere liedjes op die de eeuw ruimschoots hebben overleefd. Spotify brengt er negen van opnieuw onder de aandacht.
Een man spoelt gewond aan op een eiland. Een vrouw vindt hem en verzorgt hem. Daar begint het conceptalbum van Christine Oele, beter bekend als VanWyck. Het album bestaat uit songs over de verhalen die de vrouw over haar eiland vertelt, maar in de songs mengen zich de herinneringen en koortsdromen van de man.
Ik kende Dean Owens eerlijk gezegd niet, maar de kennismaking smaakte naar meer. Misschien ook wel omdat de uit Schotland afkomstige Owens John Convertino en Joey Burns, de mannen van de groep Calexico, in de arm heeft genomen. Dat resulteerde in een album dat zou kunnen doorgaan voor één van de genoemde band, maar dan met een derde lid.
Frits de Lange is al jaren gefascineerd door leven en werk van Simone Weil (1909-1943). Hij spreekt zelfs van een vriendschap. Een vriendschap die evenwel niet zonder irritaties is. Maar telkens wint de betovering die van haar uitgaat.
De film ‘Monsieur Aznavour’ is natuurlijk een biopic. Dergelijke films hebben een groot voordeel: als ze niet al te ver bezijden de waarheid zijn, besparen ze je het urenlang lezen van een biografie. Het nadeel: als zo’n film een lang leven in beeld wil brengen, dreigt het gevaar van een staccato van ‘en toen-en toen-en toen’. Dat is ook de Achilleshiel van deze film. En toch is hij de moeite waard.
Kan een mens opknappen van poëzie? Elke liefhebber van gedichten zal die vraag met een juichend ‘ja’ beantwoorden. Maar wie niet vertrouwd is met gedichten, zou dit boek eens moeten lezen. Met zes afdelingen in zijn ‘apotheek’ biedt Philip Huff voor elke kwaal of tekort in het leven een ‘medicijn’.
Willem Jan Otten maakte een zorgelijke periode in zijn leven mee: hij werd ziek. Dat is althans af te leiden uit menig gedicht in zijn nieuwe bundel. Zijn leven stond (staat?) zelfs op het spel. De zorgen en angsten die daarmee gepaard gaan, bepaalden de toon van deze bundel.
De roman ‘Lied van de profeet’ won in 2023 de prestigieuze Booker Prize. Dat moet dus een goed boek zijn, dacht ik. Toch had ik wisselende leeservaringen. Maar gaandeweg moest ik me gewonnen geven: een bijzondere roman.