Ik kwam het beeld tegen in een boek: de kerkdienst is een stemvork. Mooi beeld. Ik weet niet of iedereen nog weet wat een stemvork is. Tegenwoordig worden er veel digitale stemapparaatjes gebruikt. Maar ze dienen voor hetzelfde: om een koor of instrument op de juiste toonhoogte te brengen.
Lees meerHet woord ‘religie’ komt van het Latijnse ‘religare’. Het betekent: opnieuw verbinden. Daar moeten we in deze tijd van coronacrisis noodgedwongen nieuwe manieren voor vinden.
Lees meerDit jaar vieren 75 jaar bevrijding. Het zal ook 75 jaar geleden zijn dat Dietrich Bonhoeffer geëxecuteerd werd. Even het geheugen opfrissen: Bonhoeffer was een Duits theoloog die zich had laten betrekken bij een (mislukte) aanslag op Hitler. Hij zat vanaf 1943 gevangen en werd op 9 april 1945 op bevel van Hitler opgehangen. Zijn laatste woorden: ‘Dit is het einde, voor mij het begin van het leven.’
Lees meerGeen opwekkend woord voor een stukje over advent: ‘duisternis’. Moet het op deze plek niet juist gaan over licht dat gloort? Niet te snél naar het licht, zou ik willen zeggen. Het kan te gemakkelijk zijn. Je masseert er misschien te voorbarig mee weg dat we leven in een donkere wereld.
Lees meerWaarschijnlijk kent u het tv-programma. Of anders hebt u er wel van gehoord, want het is mateloos populair. Ik heb het over ‘We zijn er bijna’. Het gaat over ouderen die een campingreis maken. In colonne rijden de deelnemers in een ver buitenland van punt naar punt. De reis voert naar de prachtigste plekjes.
Lees meerDe vakantietijd komt er aan. Hij is voor sommigen zelfs al begonnen. Zoals voor mij. Ik keek er net zoals alle andere mensen naar uit. Je kunt weer even opademen. Een vergeten kant van je naar boven laten komen. ‘De dromende ziel’ noemde een dichter die vergeten kant. Dit in tegenstelling tot ons ‘daglicht-ik’: de kant van onszelf die de dagelijks boventoon voert.
Lees meerDe Morgenster bestaat 100 jaar. Reden tot dankbaarheid. Er komt dan ook een heuse feestweek. Maar u ziet in de titel van dit artikel behalve een uitroepteken ook een vraagteken staan. Is er wel reden voor feest? Ja en nee, zou ik zeggen.
Lees meerHet is februari 2019. Ik zit voor een vakantiehuisje. We hebben een weekje vrij. Net zoals in voorgaande jaren kozen we voor Limburg. Het huisje kijkt vanaf een glooiende heuvel uit over een vredig dal. Het is er stil. Zo stil dat het me ineens opvalt hoeveel geruis me dagelijks omringt in Papendrecht.
Lees meerWij leven in een extraverte wereld. Je moet voor jezelf opkomen. Je bewijzen. Weerbaar worden. Goed gebekt zijn. Actie ondernemen. Opvallen. Haantje de voorste zijn. En je mening klaar hebben. Wie al die eigenschappen heeft, schopt het ver in onze maatschappij.
Lees meerStilte wordt een schaars goed. Het stilste moment in onze regio is zondagmorgen. Ik weet dat uit eigen ervaring. Ik probeer elke dag te beginnen met meditatie en gebed. Dat doe ik meestal buiten, in de tuin. Door de week is er dan altijd lawaai. Voorbijrijdende auto’s en brommers. Scholieren op weg naar school. Het zoemen van verkeer op de snelwegen. Maar zondagmorgen is het echt stil. Heerlijk!
Lees meerMijn eerste preek als gepensioneerd dominee mocht ik houden in Zuid-Beijerland, waar ik bijna 40 jaar als jong broekkie begon. De preek werd gehouden op eerste advent. In de betreffende kerk werd het boek Ruth in de adventtijd gelezen. Haar verhaal begint bij haar schoonmoeder die moest vluchten. alles verloor en berooid terugkeerde, als een verbitterd mens.
Lees meer
We zijn sinds een paar maanden verhuisd. Het nieuwe huis is beduidend kleiner dan het vorige. Hebben we bewust voor gekozen. Maar het houdt wel in dat je afstand moet doen van een aantal dingen. In februari moest mijn preekarchief er aan geloven (zie een eerdere column). Vervolgens veel boeken.
Ik ben nu twee weken AOW-gerechtigd, zoals het in ambtenarentaal heet. ‘Met emeritaat’ noemen ze dat in de kerk. Maar zeg maar gewoon pensioen. Hoe dat voelt? Lichter.
Toen ik mijn laatste weken als wijkpredikant inging (pensioen), leek het me leuk om die laatste keren te preken over eerste keren in de Bijbel. Ik heb dat idee niet van mezelf. De Israëlische schrijver Meir Shalev publiceerde in 2008 een boek waarin hij 'eerste keren in de Bijbel' besprak. Dat bracht mij op het idee. De serie eindigde bij mijn afscheid met het thema: Het eerste woord van God.
Lees meerNu ik mijn laatste weken als wijkpredikant inga (ik ga met pensioen), leek het me leuk om die laatste keren te preken over eerste keren. Ik heb dat idee niet van mezelf. De Israëlische schrijver Meir Shalev publiceerde in 2008 een boek waarin hij 'eerste keren in de Bijbel' besprak. Dat bracht mij op het idee. Dit keer: de eerste haat
Lees meer