Muziekbespreking van het album 'The Devil Don’t Like It' van The Dedicated Men of Zion.
Lees meerMuziekbespreking van het album 'Brave Land' van de Canadese singer-songwriter Raine Hamilton.
Lees meerIk kwam het beeld tegen in een boek: de kerkdienst is een stemvork. Mooi beeld. Ik weet niet of iedereen nog weet wat een stemvork is. Tegenwoordig worden er veel digitale stemapparaatjes gebruikt. Maar ze dienen voor hetzelfde: om een koor of instrument op de juiste toonhoogte te brengen.
Lees meerHet woord ‘religie’ komt van het Latijnse ‘religare’. Het betekent: opnieuw verbinden. Daar moeten we in deze tijd van coronacrisis noodgedwongen nieuwe manieren voor vinden.
Lees meerDit jaar vieren 75 jaar bevrijding. Het zal ook 75 jaar geleden zijn dat Dietrich Bonhoeffer geëxecuteerd werd. Even het geheugen opfrissen: Bonhoeffer was een Duits theoloog die zich had laten betrekken bij een (mislukte) aanslag op Hitler. Hij zat vanaf 1943 gevangen en werd op 9 april 1945 op bevel van Hitler opgehangen. Zijn laatste woorden: ‘Dit is het einde, voor mij het begin van het leven.’
Lees meerGeen opwekkend woord voor een stukje over advent: ‘duisternis’. Moet het op deze plek niet juist gaan over licht dat gloort? Niet te snél naar het licht, zou ik willen zeggen. Het kan te gemakkelijk zijn. Je masseert er misschien te voorbarig mee weg dat we leven in een donkere wereld.
Lees meerWaarschijnlijk kent u het tv-programma. Of anders hebt u er wel van gehoord, want het is mateloos populair. Ik heb het over ‘We zijn er bijna’. Het gaat over ouderen die een campingreis maken. In colonne rijden de deelnemers in een ver buitenland van punt naar punt. De reis voert naar de prachtigste plekjes.
Lees meerDe vakantietijd komt er aan. Hij is voor sommigen zelfs al begonnen. Zoals voor mij. Ik keek er net zoals alle andere mensen naar uit. Je kunt weer even opademen. Een vergeten kant van je naar boven laten komen. ‘De dromende ziel’ noemde een dichter die vergeten kant. Dit in tegenstelling tot ons ‘daglicht-ik’: de kant van onszelf die de dagelijks boventoon voert.
Lees meerDe Morgenster bestaat 100 jaar. Reden tot dankbaarheid. Er komt dan ook een heuse feestweek. Maar u ziet in de titel van dit artikel behalve een uitroepteken ook een vraagteken staan. Is er wel reden voor feest? Ja en nee, zou ik zeggen.
Lees meerHet is februari 2019. Ik zit voor een vakantiehuisje. We hebben een weekje vrij. Net zoals in voorgaande jaren kozen we voor Limburg. Het huisje kijkt vanaf een glooiende heuvel uit over een vredig dal. Het is er stil. Zo stil dat het me ineens opvalt hoeveel geruis me dagelijks omringt in Papendrecht.
Lees meer
Vorige week werd bekend dat na prinses Amalia nu ook ex-minister Grapperhaus wordt beveiligd: er is sprake van bedreiging vanuit de georganiseerde misdaad. Kort daarvoor was in Antwerpen bij drugs-gerelateerd bendegeweld een kind omgekomen. Na de aanslagen op Derk Wiersum en Peter R. de Vries gaat de oorlog dus onverminderd door. Het wordt dan ook des te klemmender nog eens te wijzen op de sponsors van deze oorlog: de gebruikers.
Epifanie: de periode in het kerkelijk jaar waarin we lezen hoe Jezus zijn werk begint. Op deze zondag stond het verhaal over de bruiloft in Kana centraal. Maar ook een lezing uit Jesaja waarin God laat weten te verlangen naar zijn volkje Israël. De preek ging dan ook over liefde en verlangen.
Lees meerJe geeft je kind niet zomaar een naam. Die kies je zorgvuldig, al dan niet met behulp van een woordenboek voor voornamen. Je naam – dat is het allereerste kostbare cadeau dat je meekrijgt. Zo waren ook de namen die de kinderen van Tamar meekregen pure cadeautjes. Maar beide kinderen werden geboren tegen een pikdonkere achtergrond. Toch hoor je bij het klinken van hun namen in de verte al Kerstklokken.
Lees meerJozef speelt in het evangelie maar heel even een rol. Maar wel een belanhgrijke rol. Althans, in de versie die evanglist Matteüs van het Kerstverhaal geeft. Hij plaatst Jozef in de schijnwerper. Waarom was hij zo bijzonder?
Lees meer
Vanmorgen maakte ik weer eens een ommetje in de buurt. Het was de eerste echte herfstdag, er stond wel een flinke wind, maar het zonnetje scheen, dus de wandelschoenen aan. Ik liep het mij vertrouwde rondje polderwegen. Onderweg zag ik nu van dichtbij waar ik in mijn automobiel gezeten sneller overheen ga: modder op de weg.