In juni waren Vera en ik op muziekreis door het diepe zuiden van de VS. De streek bij de rivier de Mississippi is de wieg van menig muziekstijl. De moeder van al die kinderen is de gospel.
Kort geleden zag ik op televisie een schokkende documentaire. Ze ging over de bevrijding van het kamp Bergen-Belsen. De film was gemaakt door het Engelse leger en bracht in beeld wat de bevrijders er aantroffen. Nooit eerder zag ik zulke gruwelijke beelden.
Wat is er nodig om te bidden? Geloven dat God bestaat? Klinkt logisch. Maar kan het ook zo zijn dat het precies andersom is? Dat het gebed het geloof baart?
Een Israëlische dichter schreef een gedicht met als titel ‘De diameter van de bom’. De bom in kwestie was dertig centimeter in doorsnee. Maar het bereik van die bom was, toen hij ontplofte, zeven meter. Binnen die straal vielen vier doden en elf gewonden.
Dit is een recensie van verreweg het belangrijkste boek dat ik dit jaar las. De Amerikaanse dichter Christian Wiman groeide op in een orthodox maar verknipt milieu, gekenmerkt door een overmaat aan geweld. Het maakte hem tot een verkreukeld mens en zorgde ervoor dat het meegekregen geloof op volwassen leeftijd in hem wegzakte. Hij werd agnost en koos voor een eigen overlevingsstrategie: hij werd dichter. Maar terugkijkend ziet hij nu dat de poëzie de weg was waarover het geloof in hem kon overleven.
Genesis 1 noemen wij het scheppingsverhaal. Maar je kunt het beter een scheppingslied of een scheppingsgedicht noemen. Lees het maar eens hardop. Dan merkt u het. Er zit een cadans in. Dan hoor je ook meteen dat het een soort refrein kent. ‘Het werd avond en het werd morgen. De eerste/tweede/derde, enz. dag.’ Het zingt!
Lees meerVorig jaar hebben we een nieuw liedboek in gebruik genomen. Er staan maar liefst 1016 liederen in. Voor een groot deel oude vertrouwde, maar voor een belangrijk deel ook nieuwe liederen. Je zou zeggen: dat is wennen. Maar sommige liederen hebben inmiddels de kortste weg naar de harten van kerkg/zangers gevonden. Lied 416 is zo’n lied.
Lees meer‘Goedemiddag dominee Van Die, u spreekt met 3FM. We lezen net op het internet dat u a.s. zondag in Giessenburg een Johnny Cash-kerkdienst organiseert. Wilt u daar zo meteen even live in de uitzending over willen praten met Claudia de Breij?’
Lees meerMet Kerst komt hij zelden op de voorgrond: Jozef. Meestal gaat het alleen over Maria, de herders, de wijzen uit het Oosten en de engelen. Onterecht.
Lees meerMijn eerste preek als gepensioneerd dominee mocht ik houden in Zuid-Beijerland, waar ik bijna 40 jaar als jong broekkie begon. De preek werd gehouden op eerste advent. In de betreffende kerk werd het boek Ruth in de adventtijd gelezen. Haar verhaal begint bij haar schoonmoeder die moest vluchten. alles verloor en berooid terugkeerde, als een verbitterd mens.
Lees meer
We zijn sinds een paar maanden verhuisd. Het nieuwe huis is beduidend kleiner dan het vorige. Hebben we bewust voor gekozen. Maar het houdt wel in dat je afstand moet doen van een aantal dingen. In februari moest mijn preekarchief er aan geloven (zie een eerdere column). Vervolgens veel boeken.
Ik ben nu twee weken AOW-gerechtigd, zoals het in ambtenarentaal heet. ‘Met emeritaat’ noemen ze dat in de kerk. Maar zeg maar gewoon pensioen. Hoe dat voelt? Lichter.
Toen ik mijn laatste weken als wijkpredikant inging (pensioen), leek het me leuk om die laatste keren te preken over eerste keren in de Bijbel. Ik heb dat idee niet van mezelf. De Israëlische schrijver Meir Shalev publiceerde in 2008 een boek waarin hij 'eerste keren in de Bijbel' besprak. Dat bracht mij op het idee. De serie eindigde bij mijn afscheid met het thema: Het eerste woord van God.
Lees meerNu ik mijn laatste weken als wijkpredikant inga (ik ga met pensioen), leek het me leuk om die laatste keren te preken over eerste keren. Ik heb dat idee niet van mezelf. De Israëlische schrijver Meir Shalev publiceerde in 2008 een boek waarin hij 'eerste keren in de Bijbel' besprak. Dat bracht mij op het idee. Dit keer: de eerste haat
Lees meer