Derde van drie blogs, geschreven voor leesliter.nl over de invloed van Augustinus op de Engels/Amerikaanse dichter W.H. Auden.
Tweede van drie blogs, geschreven voor leesliter.nl over de invloed van Augustinus op de Engels/Amerikaanse dichter W.H. Auden.
Eerste van drie blogs, geschreven voor leesliter.nl over de invloed van Augustinus op de Engels/Amerikaanse dichter W.H. Auden.
In juni waren Vera en ik op muziekreis door het diepe zuiden van de VS. De streek bij de rivier de Mississippi is de wieg van menig muziekstijl. De moeder van al die kinderen is de gospel.
Kort geleden zag ik op televisie een schokkende documentaire. Ze ging over de bevrijding van het kamp Bergen-Belsen. De film was gemaakt door het Engelse leger en bracht in beeld wat de bevrijders er aantroffen. Nooit eerder zag ik zulke gruwelijke beelden.
Wat is er nodig om te bidden? Geloven dat God bestaat? Klinkt logisch. Maar kan het ook zo zijn dat het precies andersom is? Dat het gebed het geloof baart?
Een Israëlische dichter schreef een gedicht met als titel ‘De diameter van de bom’. De bom in kwestie was dertig centimeter in doorsnee. Maar het bereik van die bom was, toen hij ontplofte, zeven meter. Binnen die straal vielen vier doden en elf gewonden.
Dit is een recensie van verreweg het belangrijkste boek dat ik dit jaar las. De Amerikaanse dichter Christian Wiman groeide op in een orthodox maar verknipt milieu, gekenmerkt door een overmaat aan geweld. Het maakte hem tot een verkreukeld mens en zorgde ervoor dat het meegekregen geloof op volwassen leeftijd in hem wegzakte. Hij werd agnost en koos voor een eigen overlevingsstrategie: hij werd dichter. Maar terugkijkend ziet hij nu dat de poëzie de weg was waarover het geloof in hem kon overleven.
Genesis 1 noemen wij het scheppingsverhaal. Maar je kunt het beter een scheppingslied of een scheppingsgedicht noemen. Lees het maar eens hardop. Dan merkt u het. Er zit een cadans in. Dan hoor je ook meteen dat het een soort refrein kent. ‘Het werd avond en het werd morgen. De eerste/tweede/derde, enz. dag.’ Het zingt!
Lees meerVorig jaar hebben we een nieuw liedboek in gebruik genomen. Er staan maar liefst 1016 liederen in. Voor een groot deel oude vertrouwde, maar voor een belangrijk deel ook nieuwe liederen. Je zou zeggen: dat is wennen. Maar sommige liederen hebben inmiddels de kortste weg naar de harten van kerkg/zangers gevonden. Lied 416 is zo’n lied.
Lees meerDe Schriftgedeelten die we deze zondag lazen (Exodus 32,1-14 en Kolossenzen 1,15-20) dwongen ons na te denken over de beelden die wij van God hebben of maken. Altijd lastig: zonder beelden gaat het niet, maar mét ook niet. Want voor je het weet heb je van God een afgod gemaakt. Het eeuwige dillemma: dien jij God of moet God jou dienen?
Lees meerTwee lezingen stonden deze zondag centraal: Genesis 8,6-16 en Johannes 20,19-23. De lezingen die het rooster naast elkaar plaatst zorgen soms voor verrassende doorkijkjes. In dit geval: Jezus laat de duif van de Geest los zoals Noach de duif uit zijn ark losliet.
Lees meerDe eerste bundel die ik van hem had, was ‘Bid om vrede’. Het was tijdens mijn studie en Oosterhuis was mateloos populair. Ik praat over begin jaren zeventig. Toen al werd er gesproken over ‘Maak van mijn bedehuis geen Oosterhuis’. Een aantal jaren zakte mijn belangstelling voor hem weg. Want inderdaad, het was wel erg veel Oosterhuis.
Lees meer
Ik was ooit te gast bij het tv-programma ‘Tijd voor Max’ vanwege de Johnny Cash-kerkdiensten die ik deed. De sympathieke Wubbo Ockels zat ook aan tafel. Wat zeg ik: aan tafel? Toen de vaste begeleidingsband van de Cashdiensten in de studio een lied ten gehore bracht, stond hij op en swingde mee. Na het lied zei hij: ‘Dan wil je wel altijd naar de kerk!’
De lezingen deze zondag waren 1 Samuël 16,1-13 en Johannes 9,1-13;26-39. De preek focust op de tweede lezing en legt de nadriuk op het zien van Jezus. Kijken en kijken is twee. Er is een kijken dat de ander vastzet in een star beeld. En er is een kijken waaronder de ander opbloeit.
Lees meer