Een Israëlische dichter schreef een gedicht met als titel ‘De diameter van de bom’. De bom in kwestie was dertig centimeter in doorsnee. Maar het bereik van die bom was, toen hij ontplofte, zeven meter. Binnen die straal vielen vier doden en elf gewonden.
Dit is een recensie van verreweg het belangrijkste boek dat ik dit jaar las. De Amerikaanse dichter Christian Wiman groeide op in een orthodox maar verknipt milieu, gekenmerkt door een overmaat aan geweld. Het maakte hem tot een verkreukeld mens en zorgde ervoor dat het meegekregen geloof op volwassen leeftijd in hem wegzakte. Hij werd agnost en koos voor een eigen overlevingsstrategie: hij werd dichter. Maar terugkijkend ziet hij nu dat de poëzie de weg was waarover het geloof in hem kon overleven.
Genesis 1 noemen wij het scheppingsverhaal. Maar je kunt het beter een scheppingslied of een scheppingsgedicht noemen. Lees het maar eens hardop. Dan merkt u het. Er zit een cadans in. Dan hoor je ook meteen dat het een soort refrein kent. ‘Het werd avond en het werd morgen. De eerste/tweede/derde, enz. dag.’ Het zingt!
Lees meerVorig jaar hebben we een nieuw liedboek in gebruik genomen. Er staan maar liefst 1016 liederen in. Voor een groot deel oude vertrouwde, maar voor een belangrijk deel ook nieuwe liederen. Je zou zeggen: dat is wennen. Maar sommige liederen hebben inmiddels de kortste weg naar de harten van kerkg/zangers gevonden. Lied 416 is zo’n lied.
Lees meer‘Goedemiddag dominee Van Die, u spreekt met 3FM. We lezen net op het internet dat u a.s. zondag in Giessenburg een Johnny Cash-kerkdienst organiseert. Wilt u daar zo meteen even live in de uitzending over willen praten met Claudia de Breij?’
Lees meerMet Kerst komt hij zelden op de voorgrond: Jozef. Meestal gaat het alleen over Maria, de herders, de wijzen uit het Oosten en de engelen. Onterecht.
Lees meer
Aangeslagen. Tijdens mijn stille tijd zo-even kon ik mijn gedachten er maar niet bijhouden. Elke morgen volg ik ‘The Rhythm of Life: Celtic Daily Prayer’. Daarna ‘Stille omgang’ van Willem. Maar het ging allemaal langs me heen. Telkens viel mijn verbijstering me in de rede - verbijstering over de verpletterende overwinning van de PVV.
Ze staan al twee dagen en twee nachten op mijn netvlies. De jonge Israëlische vrouw die, geboeid en besmeurd met bloed, door een schreeuwende Hamasstrijder een jeep in wordt gedwongen en vervolgens wordt weggereden. En de oude Palestijnse vrouw uit Gaza die op straat in doodsangst zegt: ‘Ze komen ons van de planeet vegen! Maar ik kan geen kant op en ik kan nauwelijks meer lopen.’
In 1923 verscheen het monumentale ‘Ich und Du’ van Martin Buber. Dit jaar honderd jaar geleden dus. Je zou zeggen: iets om bij stil te staan. Maar ik heb er nog weinig over gehoord of gelezen. Is Buber vergeten? Dat zou jammer zijn. En niet terecht.
Waarom sprak Jezus zoveel in gelijkenissen? Je zou misschene denken: als plaatje bij een praatje, als illustratie om het verstaan gemakkelijker te maken. Maar wie goed kijkt, ziet dat ze het verstaan lang niet altijd gemakkelijker maken. Ze gaan over geheimen.
Lees meer
Deze weken kijken wij thuis naar ‘B&B vol liefde’ (ik geef het graag toe: guilty pleasure). Alleenstaande eigenaren van een Bed and Breakfast in het buitenland krijgen liefdeskandidaten op bezoek met wie zij kunnen kijken of het klikt. Een aantal van die eigenaren (voor de kenners: Joy en Walter) zijn zelfverklaard spiritueel en hun gasten ook. Het brengt een apart soort taaltje met zich mee. Met dito rituelen.