Ik sla altijd een beetje door in bepaalde dingen. Toen ik het meubelmaken ontdekte, maakte ik het ene na de andere Rietveld-werkstuk. U weet wel: de Gerrit Rietveld van De Stijl. Het was een mooi contrapunt voor mijn dagelijkse werk. Altijd maar luisteren, spreken, vergaderen. Je moet iets met je handen doen, zei ik tegen mezelf. Ik ontdekte in het meubelmaken een uitlaatklep. Totdat mijn vrouw tactisch zei: ‘Ik denk dat we nu wel genoeg Rietveld in huis hebben.'
U leest het goed: ‘twijvend’ staat hier boven. Mijn tekstverwerker kleurt meteen rood. Die kent het woord ook niet. Ik bedacht het dan ook zelf: het is een samentrekking van zwevend en twijfelend. Ik weet niet zo goed wat te kiezen a.s. woensdag. Maar ik ben meer dan een zwevende kiezer. Er zit groeiende vertwijfeling in mijn zweven.
Toen we op ons vakantieadres kwamen, viel het me meteen op: het was er doodstil. De overgang was bijna te groot. Alsof de plotselinge stilte even iets onheilspellends had. Het stormde nog in mijn hoofd. Ik had het erg druk gehad. Dan is de overgang naar de stilte zoiets als vanuit een moordende hitte een auto instappen met airconditioning. Je kunt er duizelig van worden.
Eenzaamheid – dan denk ik al snel aan ouderen. Niet aan studenten. Die hebben immers de tijd van hun leven. Dat wordt toch altijd gezegd? ‘Mijn studietijd was de mooiste tijd van mijn leven.’ Studeren: je denkt aan jong en zorgeloos zijn. En vooral: aan feesten.
Als een kerklid verhuist, krijgt zijn/haar kerk automatisch een bericht. De kerkelijke ledenadministratie is namelijk gekoppeld aan de basisadministratie van de burgerlijke gemeente. Zo weten kerken waar hun leden blijven. Er is er één ‘maar’: in 2018 komt er een einde aan deze regeling.
Ik heb een knipperlicht-geloof. Het gaat aan-uit-aan-uit. Niet eens met vaste regelmaat. Dat zou nog enige stabiliteit geven. Maar soms is het aaaaan-uit-aan. Een andere keer: aan-uiiiiit-aan.
Het is het einde van het jaar. Tijd voor allerlei lijstjes. De beste pop-albums van het afgelopen jaar. De beste boeken die je las. Helemaal niet zo gek om eens terug te kijken. Je maakt de balans op. Wat vond je mooi? Wat bleef hangen?
Laat ik de volgende stelling eens in uw midden gooien: ‘Er zijn geen grotere vijanden van het leven op aarde dan wetenschap en techniek.’ Zou dat kunnen kloppen? Ik neem u mee in een klein denkexperiment met een wending aan het eind.
Ik heb in huis mijn eigen mancave (ook wel geschreven als ‘man cave’ – letterlijk ‘mannengrot’). Nog nooit van gehoord? Zoek het op bij Wikipedia en je leest: ‘Een mancave is een plek waar mannen hun hobby of favoriete bezigheden (zoals poker spelen of sport kijken) kunnen beoefenen. Vaak is het een zolderkamer of garage, die helemaal naar hun smaak is ingericht.’
Vorige week had ik een paar dagen vrij. Een mooie gelegenheid om spiritueel m’n licht ook eens elders op te steken. Letterlijk, want in bedevaartplaats Kevelaer (we zaten in de buurt) vallen er genoeg kaarsen op te steken, wat we dus ook deden. Maar ook figuurlijk: zondag (we waren weer terug) kerkten we in de Oud-Katholieke Kerk van Dordrecht.