Ineens zaten we samen achter het raam: mijn collega Johan en ik. We waren in Cookers, het plaatselijk eetcafé. Voor mij bekend terrein. Ik zit er één keer in de twee weken. Voor hem is het geen bekend terrein. Hij is nieuw in ons dorp. Nog volop in de verkenning van zijn nieuwe kerk.
‘Wat is de code ook alweer?’ Ik moet het regelmatig vragen aan een verpleegkundige of receptioniste. Als predikant kom je vaak in verpleeghuizen. Sommige afdelingen zijn gesloten. Er is een codeslot. Meestal is het jaartal de code, maar soms met een toevoeging. En die kan ik niet allemaal onthouden. Vandaar mijn vraag.
Het deed me veel – het afscheid van mijn dierbare collega Annette. Ik merkte het al toen ik thuis hardop de teksten las die ik bij haar vertrek uit Papendrecht mocht spreken. De eerste had ik zelf gemaakt. Het was een soort gesproken column voor een ludieke avond. De tweede was een vaste tekst uit het liturgisch ritueel waarmee afscheid genomen wordt van een predikant
Laatst volgde ik collega’s die op Facebook in discussie waren over het al dan niet dragen van een toga. De een vond het niks. Het schept alleen maar afstand, zo meende hij. De ander had die associatie helemaal niet. Voor hem drukt de toga vooral wijding uit. Je staat er niet namens jezelf.
Het nieuws is alweer een week oud. En er is al veel over geschreven en gezegd. Maar ik merk dat het in me na blijft branden. Ik heb het over wat minister Edith Schippers zei in haar H.J. Schoolezing: ‘Religie is achterhaald. In elk geval in de vorm van een voorgeschreven leven volgens de lijnen van de Bijbel of de Koran.’
Een paar weken geleden ontstond opschudding over een vers in het kerkelijk liedboek. Het gaat om een couplet uit lied 737, een prachtig gezang over de nieuwe wereld van God. Het telt 21 coupletten. Maar over vers 19 is een aantal mensen gestruikeld. Er wordt namelijk gesproken over ‘de negers met hun loftrompet’.
Ik werd uitgenodigd om op Radio 5 op vier woensdagen een dagsluiting te houden. Het mocht over van alles en nog wat gaan. En ook wat vorm betreft was ik vrij. Het mocht een gedicht, een grap, persoonlijke bespiegeling, minipreek, wijsheid, een klacht, anekdote, nieuws van de dag, korte column. Hier mijn vierde inbreng.
Ik werd uitgenodigd om op Radio 5 om op vier woensdagen een dagsluiting te houden. Het mocht over van alles en nog wat gaan. En ook wat vorm betreft was ik vrij. Het mocht een gedicht, een grap, persoonlijke bespiegeling, minipreek, wijsheid, een klacht, anekdote, nieuws van de dag, korte column. Hier mijn derde inbreng.
Ik werd uitgenodigd om op Radio 5 om op vier woensdagen een dagsluiting te houden. Het mocht over van alles en nog wat gaan. En ook wat vorm betreft was ik vrij. Het mocht een gedicht, een grap, persoonlijke bespiegeling, minipreek, wijsheid, een klacht, anekdote, nieuws van de dag, korte column. Hier mijn tweede inbreng.
Ik werd uitgenodigd om op Radio 5 om op vier achtereenvolgende woensdagen een dagsluiting te houden. Het mocht over van alles en nog wat gaan. En ook wat vorm betreft was ik vrij. Het mocht een gedicht, een grap, persoonlijke bespiegeling, minipreek, wijsheid, een klacht, anekdote, nieuws van de dag, korte column. Hier mijn eerste inbreng.