Het is Stille Week. Maar de stilte werd wreed verscheurd door de bommen in Brussel. Mijn gedachten komen er steeds bij uit. Ik wilde vandaag schrijven over liturgie en Pasen. Maar het nieuws bleek telkens een magneet die me uit mijn spoor trok. De eerste column ligt nu in de prullenbak.
Dit wordt voor mij een ongemakkelijke column. Gewoon, omdat ik er niet goed in ben – in het onderwerp zelf niet en dus ook niet in het schrijven erover. Ik wil het namelijk hebben over het vragen van een honorarium voor diensten buiten mijn eigen kerk. Het begint meestal zo:
Boekhandel Wever van Wijnen stopt er mee, zo las ik vanmorgen in Trouw. Het zal u misschien niets zeggen. Maar Wever in Franeker was jarenlang een begrip onder theologen. Ik kocht er mijn eerste theologische boeken via medestudenten die - om een extra centje te verdienen - werkten voor Wever. Voor de kenners: mijn allereerste trofee was het theologisch werk van Van Ruler. De zes delen staan nog te prijken in mijn kast, met voorin de datum van aanschaf: 19 april 1974.
Vanmorgen was ik op een basisschool. A.s. zondag is er namelijk in veel kerken van Papendrecht een Kerk-en-schooldienst. Ter voorbereiding gaan de dominees dan de scholen af waaraan ze zijn gekoppeld. Ik heb vanmorgen vier klassen gehad. Morgen de andere vier. Maar voor vandaag was het, eerlijk gezegd, wel even genoeg.
We zijn in onze kerk gezegend met kringen van jonge gemeenteleden. Het zijn hechte groepen, er wordt veel gelachen en wat geloof betreft is het ook geen ploegen op de rotsen: je kunt er een stevige boodschap aan kwijt. Kom maar op, dominee!
U kunt het nieuws niet gemist hebben: David Bowie is dood. De kranten stonden er vol van. Te vol, volgens sommigen. De tv bleef het popfenomeen ook herdenken. Te lang, volgens dezelfde mensen van zo-even. Hoe het ook zij, grote kans dat, als u niets van Bowie wist, u nu meer van hem weet dan tijdens zijn rijke carrière.
Dit jaar deed Herman Finkers de Oudejaarsconference. En kennelijk heeft hij iets losgemaakt. Vooral bij dominees. Althans, dat leid ik af uit de enorme bijval op Facebook en Twitter. Collega’s juichten over de manier waarop hij het opnam voor religie.
Steeds meer kerken organiseren een Top 2000-dienst. Dit jaar deden wij ook mee. We hebben immers als gemeente al een aardige traditie opgebouwd wat betreft popdiensten. Dan kun je bij zo’n zich verspreidende olievlek van Top 2000-diensten niet achterblijven.
‘Piet van Die? Is dat uw artiestennaam?’ - Het was al een wat oudere vrijwilligster die het in alle oprechtheid vroeg. Ik was bij de Pop-up Kerk van Heerlen. Die is deze dagen gevestigd in een winkelpand ter gelegenheid van Serious Request. Je kunt er een kaarsje opsteken. Er is gelegenheid voor gesprek. En voor iedereen is er een kop koffie of thee. Wel afrekenen, want alles gaat naar het goede doel van Serious Request.
Aan het eind van het jaar vliegen de lijstjes je om de oren. De beste cd's van het jaar. De beste politici. De meest spraakmakende boeken. De beste sportvrouw/man. De top 2000. De stroom is op gang gekomen. Pas in januari zal de rust weerkeren.