Hoera! Ik heb een volkstuin! Al jaren heb ik het erover: als ik met pensioen ben, ga ik een moestuin beginnen. En nu is het zover. Afgelopen vrijdag kreeg ik het heugelijke nieuws. Toch nog sneller dan verwacht.
Toen Ruud Lubbers stopte met werken, vroeg een journalist: ‘Wat gaat u nu doen?’ – ‘Meer bidden,’ was zijn antwoord. Hij vond dat daar te weinig van gekomen was gedurende zijn politieke carrière. Of hij er na zijn pensioen meer aan toegekomen is, weet ik niet. Maar als kersverse pensionado herken ik het in zekere zin.
We zijn sinds een paar maanden verhuisd. Het nieuwe huis is beduidend kleiner dan het vorige. Hebben we bewust voor gekozen. Maar het houdt wel in dat je afstand moet doen van een aantal dingen. In februari moest mijn preekarchief er aan geloven (zie een eerdere column). Vervolgens veel boeken.
Ik ben nu twee weken AOW-gerechtigd, zoals het in ambtenarentaal heet. ‘Met emeritaat’ noemen ze dat in de kerk. Maar zeg maar gewoon pensioen. Hoe dat voelt? Lichter.
Het begon een aantal jaren geleden. Het viel me op bij tv-kijken. Vooral als hij zacht stond: een hoge piep begeleidde het geluid. Eerst weet ik het aan een storing in de tv. Ergens een contactje los?
Nog een paar maanden en ik ga met pensioen. Even daarvóór verhuizen we. Naar een aanmerkelijk kleiner huis. Dat kan gemakkelijk, want we wonen nu te groot. Maar ja, hoe groter je huis, hoe meer spullen je hebt. Dat wordt dus ruimen geblazen.
Ik houd niet zo van het woord ‘gemeenteopbouw’. We duiden ermee aan dat we moeten blijven (ver)bouwen aan een geloofsgemeenschap. Ik geloof er niet zo in. Bouwen draagt de suggestie in zich dat je iets kunt ontwerpen, uitvoeren en klaar is Kees. Alsof het maakbaar is. Een beter woord: ‘gemeentetuinieren’. Zeker in deze tijd.
Vandaag is het 50 jaar geleden dat Jimi Hendrix overleed. Ik hoorde het bericht van zijn overlijden destijds op school waar het snel de ronde deed. Ik was 15 jaar en geschokt. Hendrix was een van mijn helden. Ik had een paar weken ervoor zijn nieuwste album gekocht: Band of Gypsys.
Nog precies een jaar en ik ga met pensioen. Duurt nog even, zult u zeggen. Maar toch word ik er al regelmatig op gewezen. ‘Kijk je ernaar uit?’ is de vraag die me het meest gesteld wordt. Ik word er wat onrustig van. Vooral omdat ik het niet goed weet. Ik ga het namelijk – net als iedereen – voor de eerste (en laatste) keer beleven.
Op 15 augustus zal het honderd jaar geleden zijn dat dichter en theoloog Willem Barnard werd geboren. Het zal niet onopgemerkt voorbijgaan, zo schat ik in. Maar de dag wordt wat overschaduwd door de commotie rond het n-woord. Dan heb ik het over Lied 737, het prachtige lied van Barnard over de nieuwe wereld van God.
De lezingen deze zondag waren 1 Samuël 16,1-13 en Johannes 9,1-13;26-39. De preek focust op de tweede lezing en legt de nadriuk op het zien van Jezus. Kijken en kijken is twee. Er is een kijken dat de ander vastzet in een star beeld. En er is een kijken waaronder de ander opbloeit.
Lees meerMuziekbespreking van 'Night Hymns' van Andreas Utnem . Een prachtig pianoalbum met Scandinaviasche religieuze muziek.
Lees meer'Heb je vijanden lief' is misschien wel een van de moeilijkste geboden die Jezus ons naliet. Degene die jou kwetst, dwarszit of benadeelt roept gevoelens op van woede of frustratie. Waar moeten zulke gevoelens blijven? Bovendien, moet je niet óók weerbaar zijn in het leven? De preek neemt een bizarre gebeurtenis in Zuid-Afrika tot uitgangspunt.
Lees meerEpifanie: de periode in het kerkelijk jaar waarin we lezen hoe Jezus zijn werk begint. Op deze zondag stond het verhaal over de bruiloft in Kana centraal. Maar ook een lezing uit Jesaja waarin God laat weten te verlangen naar zijn volkje Israël. De preek ging dan ook over liefde en verlangen.
Lees meerJe geeft je kind niet zomaar een naam. Die kies je zorgvuldig, al dan niet met behulp van een woordenboek voor voornamen. Je naam – dat is het allereerste kostbare cadeau dat je meekrijgt. Zo waren ook de namen die de kinderen van Tamar meekregen pure cadeautjes. Maar beide kinderen werden geboren tegen een pikdonkere achtergrond. Toch hoor je bij het klinken van hun namen in de verte al Kerstklokken.
Lees meer