In deze tijden van corona zijn de kerken op zondag leeg. Ook de onze. Maar er werd wel een dienst gehouden die livestream werd uitgezonden. Daarin hield ik de preek. Over een gelijkenis van Jezus die we anders ook gelezen zouden hebben. Maar nu viel er een apart licht op.
Lees meerDe coronacrisis grijpt om zich heen. Tal van activiteiten moeten worden afgelast. Kerkdiensten mogen niet meer worden gehouden. Deze preek werd gehouden tijdens een livestreamings-dienst. De lezing was er niet op uitgekozen, maar bood verrassend veel raakvlakken met de actuele situatie.
Lees meerWe leven in een tijd van overmatige efficiëntie. Dat eist ook z'n tol. Overal zoeken mensen naar een tegenwicht. Je zou dat tegenwicht kunnen vinden in het zegenen van God. Klinkt vreemd misschien. Maar Psalm 134 gaat daar over
Lees meerDe Bijbel kun je niet klakkeloos Gods Woord noemen. Dat blijkt ook uit het verhaal van deze zondag: de verzoeking van Jezus in de woestijn. De duivel schudde moeiteloos een Bijbelwoord uit zijn mouw. Maar toch las Jezus zijn weg af uit de Schrift. Wat is dan het verschil tussen het ene en het andere Bijbelgebruik?
Lees meerIn deze doopdienst lazen we het verhaal over Mozes in zijn biezen mandje. Nou ja, 'biezen mandje'. Je kunt ook zeggen: arkje van paper. Mozes begon zijn leven op een uiterst kwetsbare manier. Heel andere tijd dan de onze. Maar toch kan zijn verhaal ook een symbool zijn voor de levens van onze kinderen.
Lees meerJezus gaf zijn volgelingen het grootste compliment. De kerk zwakte het af. Nee sterker, keerde het om. Waarom kunnen wij zo slecht omgaan met complimenten? Deze overdenking werd gehouden in een dienst van Schrift en Tafel.
Lees meerRare titel voor een preek. Ik heb hem niet van mezelf, maar van een journalist. En hij bedoelde het positief. Je zou hem boven het evangelie kunnen schrijven. Ik plaatste hem boven twee Bijbelgedeelten waarin Jezus een profielschets geeft van de mensen naar zijn hart. Deze preek werd gehouden op een zondag voor het werelddiaconaat. We begonnen als gemeente een nieuw project: voor gevangenen in Albanië.
Lees meerAls start van een week van gebed voor eenheid van de kerken werd in onze kerk een oecumenische dienst gehouden met tien Papendrechts kerken. Ik mocht de overdenking doen. Ik volgde de lezing van de Raad van Kerken, aangedragen dor kerken in Malta.
Lees meerWat hebben influencer Nikki de Jager, psychiater Dirk de Wachter, cabaretier Paul van Vliet, zanger Johnny Cash en de apostel Paulus met elkaar te maken? Ze komen allemaal ter sprake in deze preek over onze kwetsbare kanten.
Lees meerBijbelverhalen zijn spiegels voor de ziel, geen journalistieke verslagen. Zo ook het verhaal van de drie magiërs. Het wil niet uitnodigen tot astronomisch onderzoek, zo van: is er misschien een komeet geweest rond het jaar nul? In plaats daarvan wil het uitnodigen tot zoeken naar lichtpunten in ons spiritueel universum.
Lees meer
Ik lees elke dag op goed geluk gedichten. Vandaag sloeg ik ‘Leesjongen’ van Wiel Kusters op. Ik las het gedicht ‘Herinnering’, dat zo begint:
Stilte. Alleen het ruisen van de koffieautomaat. Ik zit in een klinische ruimte. Er is poging gedaan het huiselijk te maken. Er staan een bank en fauteuils. En er is een tafel met tijdschriften. Er hangt een reproductie van een oud schilderij aan de muur. Maar het tl-licht stelt alles in een onbarmhartig kil licht. Opdat je het niet vergeet: dit is de wachtruimte van de PET-scan. Familieleden kunnen er plaats nemen.
Het is Oudejaarsdag. Ik zit in mijn werkkamer. Uitzicht op het Papendrechtse Vondelpark. Het is mistig. Ik begin mijn dag. Wat later dan gewoonlijk. Na alle diensten van de afgelopen dagen mocht ik van mezelf iets later opstaan. Ik heb ook nog eens uitgebreid de krant gelezen.
Geen opwekkend woord voor een stukje over advent: ‘duisternis’. Moet het op deze plek niet juist gaan over licht dat gloort? Niet te snél naar het licht, zou ik willen zeggen. Het kan te gemakkelijk zijn. Je masseert er misschien te voorbarig mee weg dat we leven in een donkere wereld.
Lees meer
Ik begon ermee toen ik in mijn tweede gemeente kwam. De kerken waren er groot en vol. Leuk misschien, maar ik had al snel het gevoel dat ik in die grote overvolle kerken het contact met de kerkgangers kwijtraakte. Ik ontwikkelde daardoor zelfs een vorm van kanselvrees. De nachten vóór de zondag lag ik panisch wakker. Toen besloot ik tot wat ik dertig jaar vol zou houden: mijn preken uit het hoofd te leren.