Het Bijbelverhaal van deze zondag vertelt dat Jezus in zijn oorspronkelijke woonplaats Nazaret geen wonderen kon doen. Wat was er aan de hand? Zijn voormalige dorpsgenoten leden aan 'nothing-buttery', een kwaal die tot op de dag van vandaag nog voorkomt.
Lees meerHet verhaal van Marta en Maria is behalve een verhaal over twee personen, ook een verhaal over twee levenswijzen. Je zou kunnen zeggen dat de levenshouding van Marta in onze samenleving dominant is: doenerig en extravert. Maar is dat niet eenzijdig? Het verhaal is dan ook een spiegel voor de ziel.
Lees meerIn deze doopdienst lazen we een gedeelte uit Jeremia en het bekende gedeelte over Jezus die de kinderen zegent. Ik koos bewust voor die twee lezingen, omdat het dat bekende gedeelte uit het evangelie uit de sentimentrele sfeer haalt.
Lees meerDe menselijke maat - de woorden klinken nogal eens de laatste tijd. Dan gaat het over het negeren van die menselijke maat door de overheid. Maar het verontachtzamen daarvan zit in héél onze cultuur. En wie weet is het wel iets van alle tijden. In Numeri lezen we er ook over. Het wordt Mozes teveel. Zijn draaglast gat zijn draagkracht te boven.
Lees meerBij 'het eeuwige leven' denken de meeste mensen al snel aan het hiernamaals. Maar de schrijver van de Johannesbrief dacht ook aan dit leven. Het had alles te maken met het geheim dat hij in Jezus op het spoor was gekomen.
Lees meerMet Pasen breekt een jubeltoon los. Na veertig dagen ingetogenheid kunnen we weer ópgetogen zijn. Maar de allereerste Paasdag begon voor de eerste volgelingen van Jezus anders. Alle evangelisten benadrukken: het begon met verlegenheid, schrik, somberheid, ontsteltenis, tranen en twijfels. En de evangelist Marcus spant de kroon: zijn evangelie eindigt daar.
Lees meerWij focussen vaak op tekorten en fouten en wat er is kan gaan. Juist: glas leeg of half vol? Zoiets speelt ook in het Bijbelverhaal dat deze morgen werd gelezen: het bekende verhaal over de wonderbare spijziging. Maar het wonder begin niet bij de handen van Jezus, maar bij zijn ogen.
Lees meerDeze zondag stond het verhaal van de verheerlijking op de berg oip het rooster, maar we lazen ook een stukje uit de tweede Petrusbrief. Daarin wordt gerefereerd aan de verheerlijking, maar stuiten we ook op een bijzondere metafoor.
Lees meerWaar leef je voor? Wat is de bestemming die bij je past? Het zijn vragen uit de onderstroom van ons leven. Soms komen ze aan de oppervlakte. Je kunt er maar beter aandacht aan besteden, want anders loop je fout. Ook Jezus moest erop letten. Daarover gaat deze preek.
Lees meerHet was de zondag na de rellen over de avondklok. Daar kon en wilde ik niet omheen. Het Bijbelverhaal bood me trouwens ook geen uitweg. Het toonde ineens een overlap met de gebeurtenissen van de week ervoor.
Lees meer
Het begon een aantal jaren geleden. Het viel me op bij tv-kijken. Vooral als hij zacht stond: een hoge piep begeleidde het geluid. Eerst weet ik het aan een storing in de tv. Ergens een contactje los?
Nog een paar maanden en ik ga met pensioen. Even daarvóór verhuizen we. Naar een aanmerkelijk kleiner huis. Dat kan gemakkelijk, want we wonen nu te groot. Maar ja, hoe groter je huis, hoe meer spullen je hebt. Dat wordt dus ruimen geblazen.
Ik houd niet zo van het woord ‘gemeenteopbouw’. We duiden ermee aan dat we moeten blijven (ver)bouwen aan een geloofsgemeenschap. Ik geloof er niet zo in. Bouwen draagt de suggestie in zich dat je iets kunt ontwerpen, uitvoeren en klaar is Kees. Alsof het maakbaar is. Een beter woord: ‘gemeentetuinieren’. Zeker in deze tijd.
Vandaag is het 50 jaar geleden dat Jimi Hendrix overleed. Ik hoorde het bericht van zijn overlijden destijds op school waar het snel de ronde deed. Ik was 15 jaar en geschokt. Hendrix was een van mijn helden. Ik had een paar weken ervoor zijn nieuwste album gekocht: Band of Gypsys.
Nog precies een jaar en ik ga met pensioen. Duurt nog even, zult u zeggen. Maar toch word ik er al regelmatig op gewezen. ‘Kijk je ernaar uit?’ is de vraag die me het meest gesteld wordt. Ik word er wat onrustig van. Vooral omdat ik het niet goed weet. Ik ga het namelijk – net als iedereen – voor de eerste (en laatste) keer beleven.