Op deze Nieuwjaarsdag begonnen we in onze geloofsgemeenschap het jaar met de woorden van de Oudtestamentische zegen. Maar wat is een zegen? En wat zeggen de woorden uit Numeri?
Lees meer'God is groot,' belijden miljoenen gelovigen overal ter wereld. Maar misschien moet je wel zeggen: 'God is klein'. Dat is wat Kerst laat zien. En misschien hebben we juist in onze tijd die boodschap hard nodig. In een tijd van verharding komt het Kerstkind leren wat verzachten is.
Lees meerMatteüs grijpt in zijn evangelie vaak terug op het Oude Testament. Zo ook in de aanloop naar de geboorte van Jezus. Hij citeert Jesaja. Hij lijkt daarmee te zeggen dat Jesaja de geboorte van Jezus voorspelde. Maar is dat zo?
Lees meerIn de straat waar ik woon werd deze zomer een reeks bomen omgezaagd. Ze zullen wel ziek geweest zijn. Maar jammer was het wel. Het waren majestueuze bomen. Nu stonden er alleen maar een paar stronken. Breed, maar wel een triest gezicht. Einde verhaal?
Lees meerIn deze preek gaat het over een visioen van Jesaja. Het is eerste advent - tijd van vooruitkijken en verwachten. De dienst waarin deze preek werd uitgesproken, was een doopdienst. Welk perspectief geven we kinderen die we in ons midden mogen ontvangen mee?
Lees meer
Op de laatste zondag van het kerkelijk jaar herdenken veel protestantse kerken hun overleden gemeenteleden. In onze kerk doen we dat ook. Tegelijk is iedereen in de gelegenheid om een kaarsje aan te steken ter nagedachtenis aan iemand die we, kort of al langer geleden, verloren. Deze overdenking werd in deze dienst uitgesproken.
Overdenking gehouden in ene diaconale dienst waarin de positie van de kerken in het Midden-Oosten centraal stond. Het zwaartepunt van de dienst was een presentatie van een medewerker van Kerk in Actie. Daarom geen preek, maar een korte overdenking.
Lees meer
De geschiedenis van Jozef sleept zich nog altijd voort. Slavernij lijkt iets van verre oorden en voorbije tijden. Maar in werkelijkheid gaat deze geschiedenis door tot op de dag van vandaag en dichterbij dan je denkt. Bijbelverhalen zijn altijd bedoeld als lenzen waardoor je naar je eigen tijd kjkt. Waar zijn de 'Jozeffen' van vandaag te zien?
Het leven is grillig en toevallig. Maar is er in die 'melting pot' ook iets te ontdekken van God? Vroeger werd gesproken over de 'voorzienigheid van God'. Een verkeerd woord wat mij betreft, omdat het suggereert dat God de dingen van te voren heeft voorzien en zelfs bepaald. We luisteren naar het verhaal van Jozef.
Deze zondag heet vanouds 'Israëlzondag'. Maar in de loop der tijd associeerden veel mensen het woord Israël met de staat. Om dat beeld bij te stellen noemden wij deze zondag 'Kerk en Jodendom'. Want daar gaat het om. En het grootste geschenk van het Jodendom aan de wereld is haar schat aan verhalen. In deze preek staat het verhaal van Jakob centraal. Het is een zogenaamde 'vertelpreek': stukjes tekst en katttekeningen worden afgewisseld.
Ik lees elke dag op goed geluk gedichten. Vandaag sloeg ik ‘Leesjongen’ van Wiel Kusters op. Ik las het gedicht ‘Herinnering’, dat zo begint:
Stilte. Alleen het ruisen van de koffieautomaat. Ik zit in een klinische ruimte. Er is poging gedaan het huiselijk te maken. Er staan een bank en fauteuils. En er is een tafel met tijdschriften. Er hangt een reproductie van een oud schilderij aan de muur. Maar het tl-licht stelt alles in een onbarmhartig kil licht. Opdat je het niet vergeet: dit is de wachtruimte van de PET-scan. Familieleden kunnen er plaats nemen.
Het is Oudejaarsdag. Ik zit in mijn werkkamer. Uitzicht op het Papendrechtse Vondelpark. Het is mistig. Ik begin mijn dag. Wat later dan gewoonlijk. Na alle diensten van de afgelopen dagen mocht ik van mezelf iets later opstaan. Ik heb ook nog eens uitgebreid de krant gelezen.
Geen opwekkend woord voor een stukje over advent: ‘duisternis’. Moet het op deze plek niet juist gaan over licht dat gloort? Niet te snél naar het licht, zou ik willen zeggen. Het kan te gemakkelijk zijn. Je masseert er misschien te voorbarig mee weg dat we leven in een donkere wereld.
Lees meer
Ik begon ermee toen ik in mijn tweede gemeente kwam. De kerken waren er groot en vol. Leuk misschien, maar ik had al snel het gevoel dat ik in die grote overvolle kerken het contact met de kerkgangers kwijtraakte. Ik ontwikkelde daardoor zelfs een vorm van kanselvrees. De nachten vóór de zondag lag ik panisch wakker. Toen besloot ik tot wat ik dertig jaar vol zou houden: mijn preken uit het hoofd te leren.