We kennen de uitdrukking 'plaatsvervangende schaamte'. Maar er is ook zoiets als plaatsvervangend gelóóf. Zeker voor protestanten is dat een vreemde gedachte. Maar de Bijbel kent het fenomeen wel. In het verhaal van deze zondag lazen we over een aantal mannen dat instond voor een verlamde dorpsgenoot. Jezus zag hun geloof.
Lees meerIn deze dienst van Schrift en Tafel lazen we het dubbelgebod. Meestal wordt in 'mijn soort' kerken dan de nadruk gelegd op de naastenliefde. Maar ik richtte de schijnwerper op het eerste gebod: houden van God.
Lees meerDeze preek werd gehouden in een doopdienst. Er waren twee lezingen: Lucas 14,1-11 en Efeziërs 4,1-6. In het eerste gedeelte gaat Jezus in tegen de drang om de belangrijkste plaatsen te bemachtigen. In de oude kerk gaf men aan de boodschap van Jezus op bijzondere wijze vorm.
Lees meerIn een serie over heiligen van onze tijd kwam deze zondag leven en werk van Henri Nouwen ter sprake., Nouwen was een Nederlander, maar werd pas laat in eigen land bekend. Hij was toen al in vele landen een grote naam op het terrein van de spiritualiteit. In de dienst lazen we enkele tekstfragmenten van Nouwen.
Lees meerIn een serie diensten over 'moderne heiligen' stond deze zondag Etty Hillesum centraal. Zij werd bekend door de publicatie van haar dagboek. Ze schreef het dagboek tijdens de donkere oorlogsjaren. Ze zou de oorlog niet overleven. Maar haar dagboek getuigt van een wonderlijk geleefd geloof.
Lees meerIn een serie over 'moderne heiligen' deze zondag misschien wel de bekendste: Dietrich Bonhoeffer. We lazen teksten van Bonhoeffer zelf. En de preek ging in op de rol van Bonhoeffer als vader van de moderne theologie.
Lees meerIn een serie over heiligen van de laatste eeuw, stond Martin Buber deze zondag centraal. De joodse wijsgeer was een veelzijdig mens. Maar in alles werd hij gedreven door de kern van de joodse religieuze traditie: de eerbied voor G-d. In deze preek worden de vier belangrijkste terreinen beschreven waarop Buber thuis was. .
Lees meerEerste van een serie preken over 'moderne heiligen'. Protestanten kennen officieel geen heiligen. Maar ze zijn er wel: mensen in wie Gods invloed meer dan in anderen zichtbaar wordt. Deze zondag ging het over Albert Schweitzer. Hij werd vooral bekend door zijn pleiten voor eerbied voor het leven. Het was in zijn leven niet alleen theorie, maar vooral praktijk.
Lees meerEr is veel twijfel - ook binnen kerken. Goed zo! Dan zijn we op de goede weg. Deze preek wil laten zien dat onzekerheid bij geloven hoort. God laat zich niet fixeren of als een harde kern uit de werkelijkheid pellen. De ongrijpbaaheid van God is met de Godsnaam gegeven.
Lees meerPinksteren is het feest van dromen en visioenen. Maar dromen en visioenen hebben het tij tegen. Het levensgevoel van velen is apocalyptisch. Mensen houden hun hart vast. Dreigingen lijken steeds dichterbij te komen. Maar er zijn ook hoopgevende tekenen. Aan beide moet je recht doen.
Lees meer
Nog een paar maanden en ik ga met pensioen. Even daarvóór verhuizen we. Naar een aanmerkelijk kleiner huis. Dat kan gemakkelijk, want we wonen nu te groot. Maar ja, hoe groter je huis, hoe meer spullen je hebt. Dat wordt dus ruimen geblazen.
Ik houd niet zo van het woord ‘gemeenteopbouw’. We duiden ermee aan dat we moeten blijven (ver)bouwen aan een geloofsgemeenschap. Ik geloof er niet zo in. Bouwen draagt de suggestie in zich dat je iets kunt ontwerpen, uitvoeren en klaar is Kees. Alsof het maakbaar is. Een beter woord: ‘gemeentetuinieren’. Zeker in deze tijd.
Vandaag is het 50 jaar geleden dat Jimi Hendrix overleed. Ik hoorde het bericht van zijn overlijden destijds op school waar het snel de ronde deed. Ik was 15 jaar en geschokt. Hendrix was een van mijn helden. Ik had een paar weken ervoor zijn nieuwste album gekocht: Band of Gypsys.
Nog precies een jaar en ik ga met pensioen. Duurt nog even, zult u zeggen. Maar toch word ik er al regelmatig op gewezen. ‘Kijk je ernaar uit?’ is de vraag die me het meest gesteld wordt. Ik word er wat onrustig van. Vooral omdat ik het niet goed weet. Ik ga het namelijk – net als iedereen – voor de eerste (en laatste) keer beleven.
Op 15 augustus zal het honderd jaar geleden zijn dat dichter en theoloog Willem Barnard werd geboren. Het zal niet onopgemerkt voorbijgaan, zo schat ik in. Maar de dag wordt wat overschaduwd door de commotie rond het n-woord. Dan heb ik het over Lied 737, het prachtige lied van Barnard over de nieuwe wereld van God.