Nu ik mijn laatste weken als wijkpredikant inga (ik ga met pensioen), leek het me leuk om die laatste keren te preken over eerste keren. Ik heb dat idee niet van mezelf. De Israëlische schrijver Meir Shalev publiceerde in 2008 een boek waarin hij 'eerste keren in de Bijbel' besprak. Dat bracht mij op het idee. Dit keer: de eerste droom. Maar of het zo'n fijne droom is?
Lees meerNu ik mijn laatste weken als wijkpredikant inga (ik ga met pensioen), leek het me leuk om die laatste keren te preken over eerste keren. Ik heb dat idee niet van mezelf. De Israëlische schrijver Meir Shalev publiceerde in 2008 een boek waarin hij 'eerste keren in de Bijbel' besprak. Dat bracht mij op het idee. Deze zondag: de eerste lach. Die is van Abraham. Maar of het zo'n vreugdevolle lach is?
Lees meerHet Bijbelverhaal van deze zondag vertelt dat Jezus in zijn oorspronkelijke woonplaats Nazaret geen wonderen kon doen. Wat was er aan de hand? Zijn voormalige dorpsgenoten leden aan 'nothing-buttery', een kwaal die tot op de dag van vandaag nog voorkomt.
Lees meerHet verhaal van Marta en Maria is behalve een verhaal over twee personen, ook een verhaal over twee levenswijzen. Je zou kunnen zeggen dat de levenshouding van Marta in onze samenleving dominant is: doenerig en extravert. Maar is dat niet eenzijdig? Het verhaal is dan ook een spiegel voor de ziel.
Lees meerIn deze doopdienst lazen we een gedeelte uit Jeremia en het bekende gedeelte over Jezus die de kinderen zegent. Ik koos bewust voor die twee lezingen, omdat het dat bekende gedeelte uit het evangelie uit de sentimentrele sfeer haalt.
Lees meerDe menselijke maat - de woorden klinken nogal eens de laatste tijd. Dan gaat het over het negeren van die menselijke maat door de overheid. Maar het verontachtzamen daarvan zit in héél onze cultuur. En wie weet is het wel iets van alle tijden. In Numeri lezen we er ook over. Het wordt Mozes teveel. Zijn draaglast gat zijn draagkracht te boven.
Lees meerBij 'het eeuwige leven' denken de meeste mensen al snel aan het hiernamaals. Maar de schrijver van de Johannesbrief dacht ook aan dit leven. Het had alles te maken met het geheim dat hij in Jezus op het spoor was gekomen.
Lees meerMet Pasen breekt een jubeltoon los. Na veertig dagen ingetogenheid kunnen we weer ópgetogen zijn. Maar de allereerste Paasdag begon voor de eerste volgelingen van Jezus anders. Alle evangelisten benadrukken: het begon met verlegenheid, schrik, somberheid, ontsteltenis, tranen en twijfels. En de evangelist Marcus spant de kroon: zijn evangelie eindigt daar.
Lees meerWij focussen vaak op tekorten en fouten en wat er is kan gaan. Juist: glas leeg of half vol? Zoiets speelt ook in het Bijbelverhaal dat deze morgen werd gelezen: het bekende verhaal over de wonderbare spijziging. Maar het wonder begin niet bij de handen van Jezus, maar bij zijn ogen.
Lees meerDeze zondag stond het verhaal van de verheerlijking op de berg oip het rooster, maar we lazen ook een stukje uit de tweede Petrusbrief. Daarin wordt gerefereerd aan de verheerlijking, maar stuiten we ook op een bijzondere metafoor.
Lees meer
De kaartjes lagen al meer dan twee jaar klaar. Maar eindelijk zou het ervan komen: na twee keer een jaar uitstel vanwege corona kwam Eric Clapton naar de Ziggo-Dome. Maar het was alsof ik er een voorgevoel van had: ik stond niet meer echt te springen.
De wereld staat in brand, de zeespiegel stijgt, maar ons parlement werd meegesleept door zijn eigen morele verontwaardiging om gewiste sms’jes van minister-president Mark Rutte.
De afgelopen maanden las een wereldwijde leesgroep in 100 dagen ‘De goddelijke komedie’, het legendarische en monumentale epos uit de Middeleeuwen, geschreven door Dante Alighieri. Ook ik deed mee. Het begon in september en eindigde op Stille Zaterdag. Ik printte telkens het leesschema uit en vinkte trouw elk gelezen canto (het dichtwerk telt 100 zangen of canto’s) af.
Ik hoor het tikken van de klok weer. De klok waarmee het nummer ‘Russians’ van Sting begint. Hij schreef het ten tijde van de Koude Oorlog. In het dagelijkse nieuwsprogramma ‘Met het oog op morgen’ werd het destijds bijna dagelijks gedraaid. Met dat sinistere thema dat Sting leende van Prokofiev.
Er zijn van die zinnen die je raken en je vervolgens gaan vergezellen door de tijd. Zo'n zin is voor mij een regel van Arnold van Ruler (theoloog, 1908-1970). Hij staat in een kort essay getiteld ‘De naaste als evangelie’. Wat is het eerste dat de naaste in ons opwekt, zo vraagt hij zich daarin af. Dan komt die zin: ‘Misschien wel medelijden, ook hij staat voor de zware taak, er te zijn – als mens!’