Twee lezingen stonden deze zondag centraal: Genesis 8,6-16 en Johannes 20,19-23. De lezingen die het rooster naast elkaar plaatst zorgen soms voor verrassende doorkijkjes. In dit geval: Jezus laat de duif van de Geest los zoals Noach de duif uit zijn ark losliet.
Lees meerDe lezingen deze zondag waren 1 Samuël 16,1-13 en Johannes 9,1-13;26-39. De preek focust op de tweede lezing en legt de nadriuk op het zien van Jezus. Kijken en kijken is twee. Er is een kijken dat de ander vastzet in een star beeld. En er is een kijken waaronder de ander opbloeit.
Lees meer'Heb je vijanden lief' is misschien wel een van de moeilijkste geboden die Jezus ons naliet. Degene die jou kwetst, dwarszit of benadeelt roept gevoelens op van woede of frustratie. Waar moeten zulke gevoelens blijven? Bovendien, moet je niet óók weerbaar zijn in het leven? De preek neemt een bizarre gebeurtenis in Zuid-Afrika tot uitgangspunt.
Lees meerEpifanie: de periode in het kerkelijk jaar waarin we lezen hoe Jezus zijn werk begint. Op deze zondag stond het verhaal over de bruiloft in Kana centraal. Maar ook een lezing uit Jesaja waarin God laat weten te verlangen naar zijn volkje Israël. De preek ging dan ook over liefde en verlangen.
Lees meerJe geeft je kind niet zomaar een naam. Die kies je zorgvuldig, al dan niet met behulp van een woordenboek voor voornamen. Je naam – dat is het allereerste kostbare cadeau dat je meekrijgt. Zo waren ook de namen die de kinderen van Tamar meekregen pure cadeautjes. Maar beide kinderen werden geboren tegen een pikdonkere achtergrond. Toch hoor je bij het klinken van hun namen in de verte al Kerstklokken.
Lees meerJozef speelt in het evangelie maar heel even een rol. Maar wel een belanhgrijke rol. Althans, in de versie die evanglist Matteüs van het Kerstverhaal geeft. Hij plaatst Jozef in de schijnwerper. Waarom was hij zo bijzonder?
Lees meerDeze zondag lazen we Genesis 11,27-12,5 en Lucas 19,1-10.: verhalen die op het leesrooster stonden. Soms moet je zoeken naar een verbindingspunt tussen lezingen. Mooi als ze dan een thema bij elkaar naar boven roepen. Zoals in dit geval. Het ene verhaal laat zien dat mensen elkaar op weg kunnen helpen; het andere dat mensen elkaar in de weg kunnen staan.
Lees meerDe lezingen deze zondag waren Habakuk 3,1-3;16-19 en Lucas 17,1-10. In de preek ging ik vooral uit van de evangelielezing. Een schurende lezing. We horen krasse uitspraken van Jezus. Ze waren ook te kras voor de leerlingen van Jezus. 'Geef ons meer geloof,' verzuchtten ze.
Lees meerDe lezingen van deze zondag gaven genoeg aanleiding om aan te knopen bij de groeiende polarisatie in onze samenleving. Vooral de boerenprotesten beheersten die dagen het nieuws. We lazen een gedeelte uit de Wet van Mozes over lessen uit de geschiedenis.
Lees meerDe lezingen deze zondag waren: Spreuken 8, 22-31 en Johannes 3,1-16. Maar de preek focust vooral op een van de verzen uit het Johannes-gedeelte, waar Jezus iets zegt dat me triggerde. Ik had het altijd anders gelezen. Maar juist als je de ervaring hebt 'hè, staat dat er?', dan kan dat iets op gang zetten wat de moeite waard is.
Lees meerEssay voor de website 'Liberaal Christendom'. Het essay gaat in op de religieuze lagen in het album 'Wild God' van Nick Cave en ontdekt dat overleden geliefden een bijzondere rol spelen in Cave's spiritualiteit.
Lees meer
Woensdag 6 november was een zwarte dag. Trump won de Amerikaanse verkiezingen. Met een land slide nog wel. Een ramp. Ik was er ziek van. Op Facebook postte ik dan ook een groot zwart vlak zonder commentaar.
Een bespreking van het opzienbarende boek 'Tot God' van de Belgische schrijver Christophe Vekeman. De bespreking plaatst dit boek binen in de stroming van schrijvers die het christendom in onze seculiere samenleving verdedigen.
Lees meer
Op mijn stapeltje ‘spirituele voeding’ liggen vijf boeken. Ik lees er dagelijks in. Er is één uitzondering. Het is een boekje dat ik ooit kocht in België op een brocantemarkt. Het heet ‘Petit Dominical Français’. Ik kijk er maar af en toe in. Het ligt er vooral als symbool.
Toen een vroegere docent van mij (Okke Jager) met pensioen ging, verheugde hij zich: ‘Nu kan ik een dag over een komma doen.’ Schrijven was zijn lust en zijn leven. Nu had hij alle tijd om dat in rust te doen. Nou, vergeet het maar. Het grote cliché over pensioen is waar: je lijkt wel minder tijd te hebben dan ooit.