In de hoofden van de meeste mensen zit een postbode die dagelijks rekeningen bij hen op de mat schuift. Daardoor ontstaat een permanent gevoel van schuld en tekortschieten. Het geloof dat een bron van bevrijding zou moeten zijn, is vaak ook zo'n poel van schuldgevoel. Vreemd, want de kern van het evangelie is juist een boodschap die (letterlijk) ontregelt.
Wie in het Nieuwe Testament leest, stuit regelmatig op het lijden vanwege het geloof. Soms lijkt dat weleens een vergeten onderwerp in kerken. Een symptoom daarvan is de geringe aandacht voor christenen die vanwege hun geloof onderdrukt of vervolgd worden - een geringe aandacht die ook kerken kenmerkt.
Wanneer loopt een mens het grootste risico? Als het slecht gaat? Natuurlijk. Maar er kan ook ongemerkt gevaar dreigen als het goed gaat. Je kunt op je lauweren gaan rusten. Minder alert worden. Dan zit het gevaar dus in jezelf. Dat kan ook een kerk overkomen.
Het jaar 2014 was opnieuw een jaar vol onheilsberichten. Velen hadden het gevoel dat de rampen steeds dichterbij komen. In die wereld vieren wij het Kerstfeest. Is dat reëel? Kan dat? Zeg niet te snel 'ja'. Het Kerstevangelie is een dwaze boodschap. Het zet je wereldbeeld op z'n kop en je godsbeeld ook trouwens.
Een mens is het meest kwetsbaar in zijn kinderen. Maar hoeveel ouders zijn er niet dagelijks verbijsterd over wat hun kinderen mee moeten maken? De profeet Jesaja lijkt voor die schrijnende werkelijkheid gevoelig. Hij noemt tot twee keer toe in een toekomstvisioen dat kinderen veilig zullen zijn in de nieuwe wereld van God.
Johannes de Doper wordt 'wegbereider van Jezus' genoemd. Hij maakt de weg vrij voor zijn komst. Dat lijkt mij een mooi beeld voor wat de kerk zou moeten zijn. Ze is er niet voor zichzelf. Ze gaat niet voor eigen status. Toch? Of wel? Soms lijkt het er wel op. Maar Johannes kan fungeren als rolmodel.
'Verderskijkers' is het thema van de adventzondagen van 2014. Per zondag staat telkens één Bijbelse persoon centraal die verder kijkt dan zijn neus lang is. Het gaat om mensen met inzicht, waakzaamheid en visioenen. Deze zondag ging het over een gestalte uit een van de verhalen van Jezus: een wachter.
Veel ouders zien met pijn dat hun kinderen en/of kleinkinderen geen binding meer hebben met de kerk. En of ze nog geloven? Het is vaak een vermeden onderwerp. Wie weet wat ze zullen zeggen? En of het niet juist averechts werkt? Het zorgt voor een bepaald soort eenzaamheid bij deze ouders. En bij tijd en wijle ook voor een knagend gevoel: heb ik het wel goed gedaan? De geschiedenis van de familie van Samuel biedt een hoopgevend perspectief.
Buitenland-zondag: een woord dat alleen onze gemeente kent, denk ik. Het is de zondag waarop we de banden met zustergemeenten in Polen, Duitsland en Rwanda aanhalen. Thema en Bijbeltekst waren een voorstel van onze zustergemeente in Ryn, Polen.
Op deze zondag organiseerde De Morgenster een U2-kerkdienst. Het was een gewone dienst wat vorm betreft, maar met dit grote verschil: de psalmen of gezangen waren vervangen door songs en clips van U2. Het preekje stond ook in het teken van de Ierse Rockband. U2 geldt als een van de meest spirituele bands. Drie van de vier leden hebben een christelijke achtergrond en dat is te merken!
Muziekbespreking van het album 'Brave Land' van de Canadese singer-songwriter Raine Hamilton.
Lees meer
Deze week hoorde ik het aangrijpende verhaal van Henri Seepers. Hij wist ternauwernood te ontkomen aan een aanslag. Toen hij lag te slapen werd een bom door de ruiten gegooid waarna zijn woning meteen in lichterlaaie stond. Maandenlang sliep hij daarna (natuurlijk elders: zijn huis was onbewoonbaar) met zijn kleren aan in de vluchtmodus, lijf en ziel overgenomen door PTSS.
De boeren en de stikstofcrisis bepalen het nieuws. Bij elk nieuw bericht daarover moest ik de laatste dagen steeds sterker denken aan Wendell Berry. Hij is Amerikaans schrijver, essayist, dichter en…boer. Al decennia lang waarschuwt hij voor de industrialisatie van de landbouw.
