De eerste zondag van februari is in veel kerken de zondag van het werelddiaconaat (diaconaat is: anderen materieel helpen). Deze zondag werd ingesteld naar aanleiding van de hartverwarmende internationale hulp na de watersnood in 1953. Uit dankbaarheid wilden kerken iets terugdoen. De preek staat stil bij Matteüs 5,1-10, een gedeelte waarin Jezus de hulpelozen gelukkig prijst: voor hen is het Koninkrijk van God. Een Bijbelgedeelte dat ook vragen oproept.
Lees meerGeloven zou houvast bieden, wordt wel gezegd. Maar er iets voor te zeggen het omgekeerde te beweren: geloven voert op een weg die onzeker is. Dat naar aanleiding van het roepingsverhaal van de eerste leerlingen van Jezus. Sindsdien is de navolging van Christus een oerbeeld voor het christelijk geloof.
Lees meer
In 1923 verscheen het monumentale ‘Ich und Du’ van Martin Buber. Dit jaar honderd jaar geleden dus. Je zou zeggen: iets om bij stil te staan. Maar ik heb er nog weinig over gehoord of gelezen. Is Buber vergeten? Dat zou jammer zijn. En niet terecht.
Deze weken kijken wij thuis naar ‘B&B vol liefde’ (ik geef het graag toe: guilty pleasure). Alleenstaande eigenaren van een Bed and Breakfast in het buitenland krijgen liefdeskandidaten op bezoek met wie zij kunnen kijken of het klikt. Een aantal van die eigenaren (voor de kenners: Joy en Walter) zijn zelfverklaard spiritueel en hun gasten ook. Het brengt een apart soort taaltje met zich mee. Met dito rituelen.
We zien ze als we over de snelweg rijden: parkeerplaatsen vol vrachtwagens. Wie de moeite neemt om even van de weg af te gaan om de vrachtwagens van dichtbij te bekijken, ziet al snel chauffeurs die bij elkaar zitten, eten klaarmaken (vaak in de laadruimte) en zich vervelen.
De eerste bundel die ik van hem had, was ‘Bid om vrede’. Het was tijdens mijn studie en Oosterhuis was mateloos populair. Ik praat over begin jaren zeventig. Toen al werd er gesproken over ‘Maak van mijn bedehuis geen Oosterhuis’. Een aantal jaren zakte mijn belangstelling voor hem weg. Want inderdaad, het was wel erg veel Oosterhuis.
Lees meer
Ik was ooit te gast bij het tv-programma ‘Tijd voor Max’ vanwege de Johnny Cash-kerkdiensten die ik deed. De sympathieke Wubbo Ockels zat ook aan tafel. Wat zeg ik: aan tafel? Toen de vaste begeleidingsband van de Cashdiensten in de studio een lied ten gehore bracht, stond hij op en swingde mee. Na het lied zei hij: ‘Dan wil je wel altijd naar de kerk!’