Overal in de samenleving proberen mensen wegen te vinden om activiteiten door te laten gaan. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. En die kansen zijn er. Ook in de kerk. Zo kunnen we niet meer op huisbezoek bij mensen, tenzij in uiterste nood. Maar er zijn ook andere manieren. De meest eenvoudige: de telefoon. Maar ook Skype. En een wandeling behoort ook tot de mogelijkheden.
Deze week zal ik voor het eerst een huwelijksgesprek voeren per Skype. Natuurlijk, je zou ook in een kerkzaaltje kunnen gaan zitten met een paar meter er tussen. Maar dan is zelfs een Skypeverbinding misschien wel prettiger. En het lijkt me ook leuk om ermee te experimenteren: werkt het?
Maar pastoraat gaat in deze weken meestal per telefoon. Ik heb een bellijst aangemaakt. En per week probeer ik een aantal gemeenteleden te bellen. Het leidt tot verrassende inzichten en gesprekken. Ik spreek nu meer mensen dan toen ik bezoeken deed. Gewoon, omdat bezoeken meer tijd vragen.
Van mijn collega Johan Duijster heb ik het woord ‘Emmaüspastoraat’. Hij gebruikt het voor een wandeling. Dit ‘Emmaüspastoraat’ heb ik herontdekt. Ik deed het ooit wel in mijn vorige gemeente. Maar op de een of andere manier kwam er in Papendrecht zelden van. Ik heb nu al een aantal keren iemand uitgenodigd om samen ergens te gaan wandelen.
Je moet iemand in de ogen kunnen kijken, vind ik doorgaans. Maar alleen het horen van een stem of het samen tijdens een wandeling dezelfde richting uitkijken, doet soms ook wonderen.
Mijn pastorale gereedschapskist is wat voller geworden.
We zijn allemaal ontregeld. De stadions zijn leeg. Veel winkels zijn gesloten. De restaurants allemaal. Kerkdiensten kunnen alleen per livestream gevolgd worden. Maar het meest ingrijpend vind ik de restricties met betrekking tot uitvaarten. Er mogen niet meer dan dertig personen aanwezig zijn. Een uitvaart is natuurlijk al een verdrietige zaak, maar dat verdriet wordt nog eens schrijnender door een sterke beperking van het gezelschap.
De dagbladen Trouw en NRC stimuleren in deze dagen het lezen. Ze stellen hun abonnees voor om samen een boek te lezen en daar vervolgens op te reageren. In een vroeg stadium van de coronacrisis raadde Trouw aan om boeken over epidemieën te lezen. Ik nam het ter harte. Ik pakte mijn door koffievlekken beduimelde exemplaar van ‘De Pest’ van Albert Camus uit de kast.