Dit wordt voorlopig de laatste dagelijkse notitie in deze rubriek. Ik zit namelijk in quarantaine. Al een paar dagen had ik een niet-pluis-gevoel. Spierpijn. Hoofdpijn. Rillerig gevoel. Het idee dat ik ergens een energielek had waar ik op leegliep. Gisteren kwam daar nog eens verhoging bij. Dus vanmorgen de huisarts gebeld. Haar conclusie: allemaal tekenen die duiden op corona.
Getest word ik niet. Dat is alleen voorbehouden aan mensen die werken in de gezondheidszorg. Maar mijn vrouw en ik gaan wel in isolatie. Ik voel me wel een beetje schuldig ten opzichte van haar. Ze heeft een kwetsbare longgeschiedenis. Ik houd mijn hart vast. Zeker toen de huisarts zei dat zij het waarschijnlijk ook gaat krijgen.
Hoewel ik denk te weten, waar en hoe ik het heb opgelopen – je moet er toch voorzichtig mee zijn. Maar ik zou collega’s op het hart willen drukken: denk goed na voordat je bij uitvaartgesprekken na een corona-overlijden met de familie face to face in gesprek gaat.
Maar daarmee komt een vroegtijdig einde aan deze korte dagelijkse notities. De afgelopen dagen moesten sommige dingen al uit mijn tenen komen. Maar het is niet anders. We zullen de komende dagen rust moeten houden. Hopelijk verschijnt er binnen niet al te lange tijd weer een nieuw stukje. Maar tot die tijd: stay safe.
De dagbladen Trouw en NRC stimuleren in deze dagen het lezen. Ze stellen hun abonnees voor om samen een boek te lezen en daar vervolgens op te reageren. In een vroeg stadium van de coronacrisis raadde Trouw aan om boeken over epidemieën te lezen. Ik nam het ter harte. Ik pakte mijn door koffievlekken beduimelde exemplaar van ‘De Pest’ van Albert Camus uit de kast.
Ik bleek een mildere variant van corona onder de leden te hebben. Echt benauwd heb ik het niet gehad. Ik had het wel flink te pakken. Maar daardoor kan ik me wel een beetje een voorstelling maken van de toestand waarin ernstige patiënten zich bevinden. Als ik al zo beroerd, koortsig en hondsmoe was, hoe ziek moeten zij zich dan voelen! Een update.