Woensdag gedichtdag. In deze laatste week van januari een gedicht van R.S. Thomas. Het gaat niet alleen over januari, maar ook over alle maanden die nog komen. Thomas was dichter-dominee in Wales. Hij is veel minder bekend dat zijn naamgenoot Dylan Thomas, maar gooide ooit hoge ogen voor de Nobelprijs.
R.S. THOMAS
Runen
Januari had een snik in haar keel;
zij hoestte en daar lag Februari bevroren.
Maart begon met hopen op heldere dingen
maar April verduisterde die met zijn catarre.
Mei riep het jaar om te komen dansen
maar Juni bevlekte haar jurk met bloed.
Dat wat verspreidend werd voortgebracht in Juli
stierf in Augustus tussen de maisstengels.
In September verborg de vos zich in de varen
de hoorn vrezend van de Oktober maan.
November kwam met haar geschenk van gouden bladeren
voor de kinderlijke sneeuw in haar kribbe van December.
(door mij vertaald uit: Collected Later Poems 1988 – 2000)
Een schijnbaar eenvoudig gedicht dat in elke zin een korte typering geeft van een maand. Maar sommige regels stellen voor raadsels. Catarre kun je nog opzoeken: het is een ontsteking van de slijmvliezen. De hoorn die de vos vreest, moet wel de hoorn van de vossenjacht zijn.
Maar wat wordt er bedoeld met het bloed in juni? En dan de titel van het gedicht: runen zijn het (geheim)schrift van de Germanen. Maar wat doet het boven dit gedicht? Ongetwijfeld zijn de maanden zelf sprekende tekenen. Maar waarom runen? Zit er nog een verborgen boodschap in het gedicht? Ik heb het nog niet ontdekt. Jij?
Woensdag gedichtdag. Vandaag een gedicht met de datum van vandaag in de titel. Het zou een gedicht voor Blue Monday kunnen zijn: de dag waarop veel mensen de gordijnen dicht willen laten. Maar in dit gedicht gaat het wel even verder dan die ene dag. Lees ook de korte kanttekening erna maar. Vandaag een gedicht van de Amerikaanse dichteres Anne Sexton (1928-1974).
Voor velen heeft de coronacrisis grote gevolgen (gehad?). Denk aan de horeca en de cultuursector. Maar ook aan de jongeren, van wie steeds meer duidelijk wordt dat zij psychisch en sociaal op achterstand zijn gezet. Maar ook kerken dragen de gevolgen. Al lijken die ‘klein bier’ in vergelijking met de enorme frustraties van anderen, ze zijn er wel.