Er gaat geen dag voorbij of ik lees minstens één gedicht. Ik heb het nodig als zuurstof. Zo sprokkel ik wekelijks aardig wat bij elkaar. Soms kom je dan iets tegen dat je ook door wilt geven. Met een korte aantekening aan het einde. Dit keer een Duits gedicht.
HILDE DOMIN
Losgelöst
Losgelöst
treibt ein Wort
auf dem Wasser der Zeit
und dreht sich
und wird getragen
oder geht unter.
Du hast mich lange vergessen.
Ich erinnre schon niemand,
dich nicht
und niemand
Dies Wort von mir zu dir,
dies treibende Blatt,
es könnte von jedem
Baum
auf das Wasser gefallen sein.
(uit: Gesammelte Gedichte / S.Fischer)
Een gedicht dat past bij de sfeer van Oudjaar. Want het gaat over het verglijden van de tijd en het onbereikbaar worden van de ander. Een woord valt als een blad van een boom en drijft mee op het water van de tijd. Maar tegelijk lijkt dat woord alles te overleven. Want herinneringen kunnen wegvallen (de ik en jij herinneren zich elkaar niet meer), maar het woord lijkt verder te komen in de tijd. Welk woord bedoelt ze? Dit gedicht? Een brief? En wie is die ‘du’? Hilde Domin was een Duitse schrijfster van joodse afkomst. Ze moest vluchten voor het fascisme. Haar gedichten worden getekend door vertrek en ballingschap. Het kan niet anders of je hoort het ook in dit gedicht. Maar tegelijk kun je er meer in horen. Ik hoor in de verte ook een echo van Jesaja 40,8: ‘Het gras verdort, de bloem verwelkt, maar het woord van onze God houdt eeuwig stand.’
Er gaat geen dag voorbij of ik lees minstens één gedicht. Ik heb het nodig als zuurstof. Zo sprokkel ik wekelijks aardig wat bij elkaar. Soms kom je dan iets tegen dat je ook door wilt geven. Met een korte aantekening aan het einde.