Er gaat geen dag voorbij of ik lees minstens één gedicht. Ik heb het nodig als zuurstof. Zo sprokkel ik wekelijks aardig wat bij elkaar. Soms kom je dan iets tegen dat je ook door wilt geven. Met een korte aantekening aan het einde.
TER BALKT
China, Juni
De dichter is maar blinde
vlier, hij kreunt en zingt
in de wind die in hem klimt
In juni bloeiden op dat plein papaver en gentiaan
(die elkaars geheime zwijgende geliefden zijn)
Demonische kweekgraswortels mokten… Bloemkronen
lokten duizend plukkers uit hun schaduw
Woest doemden voerlieden op in hun maaidorsers
van steen waarvan de stenen wielen ratelden; hard
snerpten zwepen in de stenen hand van de menners
die neermaaiden de papaver en de gentiaan
De dichter is maar blinde
vlier, hij zwijgt en zinkt in de wind
die aan hem wringt
15 juni 1989
(Uit: Stilstaand leeft alles hier. Een keuze uit de gedichten door Alfred Schaffer / De Bezige Bij)
Ter Balkt moet dit geschreven hebben naar aanleiding van het geweld waarmee in 1989 de demonstraties op het Tiananmenplein van Peking gebroken werden. Ik moest er de afgelopen weken vaak aan denken bij de beelden uit Hongkong. Tienduizenden mensen gingen en gaan de straat op om te protesteren tegen de dreiging van de Chinese overheid. Troepen trokken zich samen bij de stadsgrens. Je hield en houdt je hart vast. Zullen de maaidorsers opnieuw papaver en gentiaan neermaaien? Ter Balkt maakt vaak gebruik van beelden uit natuur en landbouw. Maar ze zijn hier allesbehalve lieflijk. De wind wringt…
Er gaat geen dag voorbij of ik lees minstens één gedicht. Ik heb het nodig als zuurstof. Zo sprokkel ik wekelijks aardig wat bij elkaar. Soms kom je dan iets tegen dat je ook door wilt geven. Met een korte aantekening aan het einde.
Er gaat geen dag voorbij of ik lees minstens één gedicht. Ik heb het nodig als zuurstof. Zo sprokkel ik wekelijks aardig wat bij elkaar. Soms kom je dan iets tegen dat je ook door wilt geven. Met een korte aantekening aan het einde.