Pat Henschel en Terry Donahue, twee vrouwen die al decennialang samenwonen, deden zich altijd voor als vriendinnen of kamergenoten. In werkelijkheid werden ze al in 1947 verliefd op elkaar. Ze moesten hun liefdesrelatie al die tijd geheim houden. Maar op hoge leeftijd kwamen ze uit de kast. De indrukwekkende Netflix-documentaire toont hun leven en hun weg naar de vrijheid.
Pas tegen het eind van hun leven maakten de twee aan familieleden bekend dat zij lesbisch zijn. Dat werd hen niet door elk familielid in dank afgenomen. Maar de beide dames laten zich niet meer van de wijs brengen. Deze coming-out speelt als rode draad door een andere rode draad van de documentaire: de kwetsbaarheid van het ouder worden.
Terry heeft hechte banden met haar familie in Canada. Die wil haar terughalen. Terry woonde en werkte het grootste gedeelte van haar leven in Chicago. Maar nu ze oud is en Parkinson heeft, moet er voor haar gezorgd worden. Daarom wil met name het nichtje van Terry dat de beide vrouwen naar Canada komen.
Als kijker ben je getuige van de weerstand bij Pat. Ze hecht aan haar vrijheid en denkt dat Terry’s familie haar niet mag. Uiteindelijk moeten ze toch verhuizen: ze kunnen niet meer alleen wonen. Maar het wordt een liefderijke ontvangst – ook voor Pat. De hoogbejaarde vrouwen krijgen een plek in een verzorgingshuis waar hun liefde een mooie bekroning zal krijgen (meer zeg ik niet).
Maar wat de docu het meest bijzonder maakt, is het verhaal van hun leven. Over hoe hun liefde tegen alle weerstand in stand hield. Hoe ze hun weg moesten vinden in een tijd waarin homoseksualiteit nog strafbaar was. Filmpjes en foto’s van vroeger brengen dat verhaal tot leven. Je ziet ze als twee knappe jonge vrouwen in de jaren veertig die langzaam maar zeker ouder worden.
Je gaat van de twee vrouwen houden. Pat en Terry wekken een diep gevoel van respect op vanwege hun moed en liefde. En aan het eind verzucht je: Goddank leven wij in wat dat betreft betere tijden. Echt een aanrader!
Een film over de Eerste Wereldoorlog komt twee jaar te laat, zou je kunnen zeggen. In 2018 herdachten we namelijk dat het 100 jaar geleden was dat deze gruwelijke oorlog eindigde. Uit marketingoverwegingen was het uitgekookter geweest de film toen uit te brengen. Maar ‘1917’ laat zien dat de fascinatie voor W.O.I nog lang zal bestaan.
De serie is al wat langer te zien op Netflix. Maar ik bekeek hem pas onlangs na lezing van Joan Didion’s beroemde essay ‘Sentimental Yourney’, onlangs vertaald verschenen in de bundel ‘De verhalen die we onszelf vertellen’. Daarover zo meer. Maar eerst iets over de gebeurtenissen waarover essay en serie gaan.