Hier in huis werd destijds altijd een beetje lacherig gedaan over Bob Ross, de vermaarde schilder die in pakweg 25 minuten een schilderij maakte en commentaar gaf met zijn fluisterende stem. Altijd weer die ‘happy trees’, bergen en watervallen: wat een nep! Maar ik heb mijn beeld toch wat bij moeten stellen. De docu op Netflix deed mij hem beter verstaan.
Bob Ross werd beroemd met zijn tv-programma ‘The Joy of Painting’. De Netflix-documentaire laat zien hoe zijn roem begon en hoe Ross uitgroeide tot een icoon. We zien de gedrevenheid van een man die maar één missie heeft: anderen de vreugde van het schilderen te leren. Gevleugeld waren zijn woorden ‘We don’t make mistakes, just happy accidents’, daarmee velen het zetje gevend om te blijven proberen.
De film laat een ongehoorde positieve Ross zien. En dat positieve was bepaald geen nep. Wat een aardige man! Onvermoeibaar was hij aan het werk om anderen te laten delen in het plezier van het schilderen. Zoals de band Rowwen Hèze op hun nieuwste album zingen:
en heer, ’n blieje waterval
’t bospaad leupt hiel smaal
langs herinneringe
langs ’t meer wat denneboeme
kiek doarbaove in de top
zit enne eekhoorn te droeme
d’r is ’n groet gebrek an Bob
Er is een groot gebrek aan Bob – mooie zin, die veel fans van Ross uit het hart gegrepen zal zijn.
Maar er is ook een andere kant. Waar succes is, daar zijn haaien of geldwolven. In dit geval Annette and Walt Kowalski. Ross ging met hen in zee om een bedrijf op te bouwen: Bob Ross Inc. Maar zijn ‘vrienden’ kaapten het bedrijf en verdienen sinds zijn dood in 1995 geld als water aan producten met Ross’ beeldmerk. En en passant weten zij collega’s van Ross met vergelijkbare programma’s meedogenloos uit te schakelen.
Het meest schijnend is dat de zoon van Bob geen cent vangt van het bedrijf dat zijn vaders producten verkoopt. Hij krijgt, met een vriend van Bob, in de docu ruim de gelegenheid om zijn kant van de zaak te belichten. De film toont ook een Nederlandse vertegenwoordiger van de Kowalski’s, wiens ogen op tijd zijn open gegaan. Zo wordt het zakendoen van echtpaar Kowalski scherp aan de kaak gesteld.
Of het zo zwart-wit is als de docu in beeld brengt? Wie zal het zeggen? Maar de weigering van de Kowalski’s om mee te werken en openheid van zaken te geven, plus de afweer van veel mensen uit het netwerk van Ross om mee te werken aan de documentaire uit angst aangeklaagd te worden door de Kowalski’s – het toont voldoende hoe de kaarten liggen.
Zoals Rowwen Heze zingt: er is een groot gebrek aan Bob. De Netflix-docu haalt hem even terug. Tegen een pikzwarte achtergrond.
Hier het nummer ‘De berge van Bob’ van Rowwen Hèze:
Er zijn al veel lovende woorden geschreven over ‘The Father’. En inderdaad, het is een document humain over de diepe tragedie van de dement wordende mens en zijn omgeving. Maar ik was nog het meest onder de indruk van een ogenschijnlijk detail.
Het is 1925. De beide vrijgezelle broers Phil and George Burbank hebben samen een veebedrijf in Montana. Het zijn uiteenlopende persoonlijkheden. George is zachtaardig, Phil hard. Als zij op een dag hun kudde naar elders drijven, ontmoeten zij in de eetgelegenheid die zij uitbaat de weduwe Rose. Dat is het begin van veel ellende.