De sirenen waren in de Griekse mythologie vrouwen die met hun zangstem hun toehoorders verleidden. ‘A Closer Distance’, het album van Chantal Acda en Bruno Bavota, dringt de vergelijking met deze sirenen niet alleen op door de gelijknamige tweede track ‘Sirens’, maar ook door de etherische zang van Acda, ondersteund door het subtiele pianospel van Bavota. Wat een mooi album!
Alles is teder en breekbaar aan ‘A Closer Distance’ dat de beide artiesten opnamen in hun huisstudio’s tijdens coronatijd. Het album opent in ‘Connecting Dots’ met een mooi pianoloopje vol eenvoud dat herhaald blijft worden. Tegen die achtergrond stijgt de fluwelen zangstem van Acda op in een soort soundscape van tonen die betoverend is en die we regelmatig tegen zullen gaan komen.
Tijdens een herhaalde luisterbeurt van het album ging me opvallen dat in de eerste drie nummers het woordje ‘space’ terugkomt. Een neerslag van het gebrek aan ruimte tijdens de lockdowns in coronatijd? Of leg ik er dan teveel in? Wat wel zeker is, is dat het album voor het grootste deel bestaat uit liedjes over relaties en liefde. Het prachtige ‘Still I’ met de kenmerkende minimal music van Bavota bezingt fragiel de diepste intimiteit tussen twee geliefden. Dat relaties ook een bron van pijn kunnen zijn, blijft overigens ook niet buiten beeld: ‘Her Eyes’ gaat over leugens die een vrouw hebben verwond.
Vanaf het vierde nummer ‘Closeness’ hoor je iets opmerkelijks aan het pianospel van Bavota: de bijgeluiden van het indrukken van toetsen en pedalen. Gaat hij vanaf dat nummer een andere piano gebruiken? Of hoor je hier de beperkingen van een huisstudio? Aanvankelijk leidde het me af. Maar bij het meerdere keren beluisteren van de cd kreeg het iets vertrouwds: alsof je in de huismaker van de pianist ben uitgenodigd.
Chantal Acda krijgt in haar geboorteland Nederland steeds meer bekendheid. En terecht: haar werk heeft internationale allure. Vanuit België, waar zij woont, wist zij al steeds meer de weg te vinden naar een internationaal publiek. En niet te vergeten: wereldwijd bekende collega’s. Ik denk aan de prachtige cd die zij maakte met stergitarist Bill Frisell (zie hier). En nu is er dus de samenwerking met Bavota.
Wie haar nog niet kent: ‘A Closer Distance’ is wat dat betreft een mooie instapplaat. Je moet op dit album wel haar gitaarspel missen. Als er al een gitaar op voorkomt, neem Bavota deze ook voor zijn rekening, zoals op het genoemd ‘Sirens’. Maar Acda is de sirene die op betoverende wijze biologeert en je ook de rest van haar werk inlokt.
O ja, en op het slotnummer ‘Everything Collides’ kwam ik weer het woord ‘space’ tegen: We will break some rules/ Step out of the comfort/ To make some space for all we hide inside. Intrigerend. Net als het hele album.
Wim Bevelander is een bekende naam in kerkelijk Nederland. Sinds jaar en dag wordt hij gevraagd om in kerkdiensten te spreken en te zingen. Wim is dan ook van vele markten thuis. Dit jaar zit hij 40 jaar in het vak. En dat werd gevierd, ook met een nieuw album.
Trygve Seim is een wereldberoemd saxofonist, artiest bij de gerenommeerde platenmaatschappij ECM en… bepaald niet afkerig van religieuze muziek. Met pianist Andreas Utnem maakte hij al eens ‘Purcor’ (2010), een album met liturgische muziek. En nu maakten de twee een album met Kerstliederen.