Emma Swift: Blonde On The Tracks

Het werk van Bob Dylan is al ontelbare malen gecoverd. Emma Swift bewijst met een nieuw album vol Dylan-covers dat de zeggingskracht van zijn oeuvre ook voor een jongere generatie zeker niet is uitgewerkt. Integendeel, de songs van 'His Bobness' klinken uit haar gouden strotje frisser dan ooit.

Al meteen pakt Swift je bij de kladden met een wonderschone versie van ‘Queen Jane Approximately’. Het is een nummer dat al in 1965 verscheen. Het opvallende aan de keuze van Swift is dat de gekozen covers bijna allemáál uit het vroege werk van Dylan stammen. ‘Bijna’, want de tweede track op het album is nog maar net uit: ‘I Contain Multitudes’. Maar wat zet zij ook dat goed neer!

De rest is allemaal van ver voor haar geboorte (ze zag in 1981 in Australië het levenslicht). Twee nummers komen van Blood On The Tracks uit 1975 (‘Simple Twist of Fate’ en ‘You’re a Big Girl Now’), en twee van Blonde on Blonde uit 1966 (‘One of Us Must Know’ en ‘Sad Eyed Lady of the Lowlands’) – twee albums die zij mooi verwerkte in de titel van haar eigen album.

Ook de andere nummers komen uit werk van voor 1975. Dat is eigenlijk het enige minpuntje. Ik had graag het uitgebreide ‘Sad Eyed Lady of the Lowlands’ ingeruild voor twee of drie andere nummers uit later werk. Maar dat komt louter omdat ik ook de versie van Dylan zelf wat te lang en monotoon vind.

Swift wordt ondersteund door Patrick Sansone, bandlid van Wilco. Hij produceerde niet alleen dit album, hij speelde ook rijkelijk mee (gitaar, bas, keyboards, percussie) en drukt dus behoorlijk zijn stempel op deze plaat. Met een prachtig resultaat.   

Opvallend: Swift wil kennelijk zoveel rechtdoen aan het werk van Dylan dat zij ‘The Man in Me’ woordelijk overneemt en dus ‘als man’ zingt. Maar dat stoort niet. Sterker, ze zingt het op zo’n manier dat het als nieuw klinkt. Wat mij betreft mag er een tweede album covers achteraan. Wel met wat nieuwer werk van Dylan.