Gregory Page is een redelijk onbekende singer-songwriter uit San Diego. Maar wonderlijk genoeg geldt die onbekendheid misschien nog het minst voor Nederland: de meeste weerklank krijgt hij namelijk hier. Hij toert dan ook regelmatig in onze contreien.
Die onbekendheid is onterecht, want Page is een ware songsmith. Zijn werk is weliswaar niet vernieuwend, maar zijn songs blijven recht overeind staan. Ze zitten goed in elkaar. En zijn stem en spel zijn van fluweel. En niet onbelangrijk: zijn albums hebben elke keer weer een nieuw accent.
Zijn nieuwste album is een verzameling van Ierse muziek. Die keuze is niet lukraak: Page’s grootvader was een Ierse ‘Uilleann Piper’ (bespeler van een soort Ierse doedelzak). Hij zet met dit album dus een familietraditie voort. Dat doet hij niet alleen met traditionals zoals ‘Mary & The Soldier’, maar ook met zelfgeschreven nummers.
Toch staan er niet zoveel nieuwe nummers op dit album. Want Page heeft nogal eens de neiging om ook oude nummers te hergebruiken op nieuwe albums. Zo ook dit keer: Page gaf drie eerder verschenen nummers opnieuw een plek. Een bedenkelijke keuze, die kopers van zijn eerdere albums zeker zal teleurstellen.
Wie die oude nummers aftrekt van de totaaltijd van dit album houdt zodoende iets meer dan 28 minuten muziek over. Voeg dit bij het feit dat van die 28 minuten de helft bestaat uit traditionals én dat er ook nog eens een nummer van zijn grootvader tussen zit, en de conclusie is gerechtvaardigd dat Page zich er wat gemakkelijk van af heeft gemaakt.
En toch, en toch, en toch. Wie eens gevallen is voor de muziek van Page zal opnieuw vallen voor dit album. Er zit niet één minder of mislukt nummer tussen. Ook de nieuw geschreven nummers zijn juweeltjes van fijnzinnig gitaarspel, lichtvoetige maar meestal ook melancholische lyriek en ingetogen zang.
En daarom zal ook degene die voor het eerst iets van Page hoort en die van luisterliedjes houdt zeker niet teleurgesteld worden. Page is een vakman die meer bijval verdient – in Nederland en daarbuiten. Dus treedt Page op bij je in de buurt: gaan! Voor zo’n concertbezoek is dit album een goede introductie.Voor zijn shows: zie hier.
Het album werd opgenomen met de hulp van de bekende singer-songwriter Jason Mraz en opgedragen aan (wie ander?) Dave Page, de opa van Gregory. Hieronder een nummer van het album live uitgevoerd. De clip laat ook zien dat humor een vaste plaats heeft in het werk van Page.
De nieuwste cd van Sufjan Stevens is een prachtig eerbetoon aan zijn moeder Carrie. Zij leed aan schizofrenie, leidde een onordelijk leven met druggebruik en stierf tenslotte aan maagkanker. Een tragisch leven dus en geen reden tot grote dankbaarheid – zeker niet als je weet dat Carrie haar zoon als kind al achterliet.
Ontdoe gospel van alle overbodige franje: orgel, koren, handgeklap en je houdt de kern over. Dat was de gedachte van twee Nederlandse muzikanten. Ze vroegen Michelle David om hun project gestalte te geven.