De beroemde pianist Keith Jarrett kreeg in 2018 twee beroertes en zal daardoor nooit meer kunnen spelen. Het moet voor de man een ramp zijn, want hij leverde jaar na jaar album na album af. En of het nu ging om ‘standards’, klassiek, religieus of blues, Jarrett toonde zich een meester in alle stijlen. Aan de stroom albums zal nu langzamerhand een einde komen, al verscheen gelukkig nog een opname van een concert in Boedapest in 2016.
Jarrett werd bij het grote publiek bekend door het iconische ‘The Köln Concert’, een volledig geïmproviseerd solo-optreden waarmee hij een visitekaartje afgaf van zijn belangrijkste handelsmerk. Ter plekke bedenkt Jarrett de meest mooie stukken. Hij speelt niet: het speelt in hem. ‘Paris Concert’ is er ook een voorbeeld van.
En nu hebben we ‘Budapest Concert’, een dubbelalbum met nota bene 14 tracks. Ze tonen opnieuw Jarrett’s kunnen. Ik geef onmiddellijk toe: je moet er van houden. Voor veel oren zullen sommige tracks een chaotische indruk maken. Maar dit album is dan ook bij uitstek bedoeld om intens te beluisteren. Laat het toe, zou ik zeggen, en je doet een muzikale ervaring van jewelste op.
En het album is afwisselend genoeg. Natuurlijk, het eerste nummer van bijna 15 minuten vraagt wat van je. Maar de volgende nummers zijn beduidend korter. En vooral: ze zijn afwisselend. Na het vervreemdende Part I komt het kalme Part II dat zo uit het werk van Aaron Copland had kunnen komen.
Standard-achtige nummers worden afgewisseld door bluesy patronen. Hypermoderne muziek volgt op een boogie. Dat maakt ook dit concert tot een onvergetelijke ervaring. Mede dankzij de fenomenale geluidskwaliteit waar de Duitse platenmaatschappij ECM, die Jarrett’s muziek al sinds jaren uitbrengt, altijd garant voor staat.
Het eigenlijke concert bestaat uit Part I t/m XII, waarna er als toegift nog twee improvisaties op bestaande songs volgen: ‘It’s A Lonesome Old Town’ en ‘Answer Me, My Love’. Ze vormen na de vele nootjes die Jarrett’s pianosspel eigen is (soms weleens iéts teveel naar mijn smaak), een oase.
Maar wat een verlies dat die vele nootjes niet meer zullen klinken. Gelukkig hebben we dat enorme rijke oeuvre van Jarrett om op te teren. Maar ik heb hoop dat er misschien nog wel wat op de plank ligt. Laat dit concert alsjeblieft niet de punt achter een indrukwekkende carrière zijn.
Bruce Hornsby had ooit een hit met ‘The Way It Is’, waaraan hij zijn bekendheid te danken heeft. Maar dat hij zich sinds die tijd ontwikkeld heeft tot een interessant, want zeer veelzijdig musicus, is minder bekend. Hij maakte op mij al indruk met zijn vorige album ‘Absolute Zero’, maar zijn nieuwe cd bevestigde mij in mijn opvatting.