Kyshona Armstrong (artiestennaam Kyshona) is een veelzijdige vrouw. Op haar website noemt ze zich artiest, songwriter, activist, muziektherapeut en verbinder. Ze maakt het allemaal waar op haar vierde album. De rode draad op de cd wordt gevormd haar familie. Ze heeft veel aan hen te danken, vooral aan haar grootvader die een prominente rol krijgt op Legacy.
Op de zesde track van het album horen we haar opa zingen in de kerk. De zevende track (Heaven is a Beautiful Place) werd door hem geschreven. Nummer 9 is een muziekfragment dat hij opnam. En op nummer 15 horen we een preek waarvan ik vermoed dat die door dezelfde opa gehouden werd.
Het is duidelijk dat religie niet wordt geschuwd op dit album. Op Alma Ree bezingt Kyshona de vrouw die haar leerde bidden: Don’t let my anger rise / Lord let my steps be light / Keep my hands steady Lord / Let my tongue be no sword.
Toch is het niet een en al gospel wat de klok slaat. Kyshona blijkt ook een lady of soul. In What’s in a name zingt ze als Aretha Franklin in haar beste dagen. Maar ook het singer-songwriter-repertoire beheerst zij. Beluister het prachtige Always a Daughter: een verstilde song die a capella begint en later teder wordt ondersteund door cello en viool.
Het aanstekelijke Carolina bezingt haar geboortegrond waarmee de zangeres een haat-liefde-verhouding heeft vanwege het racisme: There is pain in every rock / And hurt in every hill / I still belong to you. Het wordt met een funky ritme ondersteund door gitarist Keb’ Mo’. Kyshona laat trouwens meer mensen meedoen: haar familie bijvoorbeeld. Een koor van Armstrongs zingt mee op het al genoemde Heaven is a Beautiful Place.
Ik ben erg onder de indruk van dit album. Muzikaal en tekstueel is het zeer afwisselend. Kyshona heeft bovendien een dijk van een stem waarvan de klankkleur zich per nummer kan aanpassen: nu eens teder en kwetsbaar, dan weer stevig en vol. Maar het album is voor alles een warm eerbetoon aan de generaties waaruit zij voortkwam. Zoals ze het voorgeslacht en zichzelf bezingt: You are the song / I am the echo. Verbindende muziek!
Er werd lang naar de nieuwe plaat van Nick Cave uitgekeken. De koning van de gothic rock zou met zijn groep The Bad Seeds een album uitbrengen waarop geloof en vreugde centraal zouden staan. Opmerkelijk, vooral omdat vorige albums in het teken stonden van het verlies van twee zonen.
Het is een wonderlijke combinatie: de Zeeuwse singer-songwriter Tonnie Dieleman (artiestennaam: Broeder Dieleman) en Colin H. van Eeckhout, frontman van de Belgische post-metal band Amenra. Toch bundelden zij de krachten met als resultaat: het van religie doordrenkte album ‘Sober Maal’.