De folkmuziek blijft een onuitputtelijke bron. Als iemand dat weet is het Rufus Wainwright wel. Hij werd geboren in misschien wel de meest muzikale familie van Noord-Amerika. Zijn vader, moeder, zus en tante hebben allemaal verdienstelijke sporen getrokken in de muziek. Hoewel Rufus zelf muzikaal eigen wegen koos, kreeg hij de liefde voor folkmuziek van huis uit mee. Hij weet dus dat er wat te halen valt.
Op zijn nieuwe album heeft hij een aantal pareltjes verzameld. En hij zingt ze niet alléén: het album bevat grotendeels duetten. Met zijn zus Martha en zijn tante Anna McCarigle. Maar ook met David Byrne, Brandi Carlile en Van Dyke Parks om maar een paar namen te noemen. Het levert een prachtig pallet van verschillende stijlen op.
Niet alle nummers zijn traditionals. Zo nam hij ook Harvest van Neil Young op, het daarmee classificerend als een classic. En het nummer dat het meest indruk op mij maakte, is van Rufus zelf: het bekende Going to a Town. Nu zingt hij het met Anohni (voorheen: Antony van de band Antony and the Johnsons). Een zeer aangrijpende en ontroerende versie, vooral door de indringende stem van Anohni.
Wainwright heeft een aantal schitterende nummers boven water weten te halen: Heading for Home van Peggy Seeger (de halfzus van Pete), Kaulana Nā Pua van de Hawaiaanse Eleanor Kekoaohiwaikalani Wright Prendergast (1865 –1902) en de traditional Cotton Eyed Joe. Hij zingt ze achtereenvolgens met John Legend, Nicole Scherzinger en Chaka Khan.
Het levert een prachtig album op. Omdat de folkmuziek zo’n onuitputtelijke bron is, mag Wainwright er van mij nog wel een paar maken! Zoals de titel van het album suggereert geeft de folkmuziek, net als de democratie, stem aan het volk en niet alleen dat van nu.
Singer-songwriter Iris DeMent overvoert de markt bepaald niet met albums. Haar laatste studiowerk dateert alweer van acht jaar geleden. Maar ze noemt zich dan ook niet een songWRITER maar songWAITER. Het is vaak wachten. Maar haar laatste album maakte het wachten de moeite waard.