Sufjan Stevens: Carrie & Lowell

De nieuwste cd van Sufjan Stevens is een prachtig eerbetoon aan zijn moeder Carrie. Zij leed aan schizofrenie, leidde een onordelijk leven met druggebruik en stierf tenslotte aan maagkanker. Een tragisch leven dus en geen reden tot grote dankbaarheid – zeker niet als je weet dat Carrie haar zoon als kind al achterliet.

Toch is de cd een indringend monument van liefde voor zijn moeder geworden. De liedjes laten horen hoe diep het verdriet om het verlies van zijn moeder is (geweest). Suïcidale gedachten en diepe eenzaamheid begeleidden zijn rouwproces.

Meteen al het eerste nummer zet de toon: ‘I forgive you, mother, and I long to be near you. But every road must lead to an end. You’ll never see us again.’ Het is de opmaat voor liedjes van wonderlijke schoonheid. Zoals ‘Fourth of July’ dat gaat over het laatste gesprek tussen zijn Stevens en zijn moeder: ‘My little hawk, why do you cry. We’re all gonna die.’

Stevens heeft nooit zijn geloof onder stoelen of banken gestoken. Dat doet hij ook niet op deze cd. Maar zijn geloof is niet onaangevochten. Op ‘The Only Thing’ toont hij zich van zijn meest kwetsbare kant: de suïcidale gedachten die hij had na de dood van zijn moeder. Maar daar zingt hij toch ook: ‘Blind faith, God’s grace, nothing left to impart.’

Een pareltje is ook het slotnummer ‘Blue Bucket of Gold’. Hij zoekt steun – bij vrienden, het geloof. ‘Lord, touch me with lightning.’ En ook dit lied eindigt met een soort soundscape, zoals veel liedjes op de cd. Ik moest de cd een paar maal beluisteren om die te waarderen. Maar gaandeweg werd ik veroverd door hun pracht.

De cd is ook een eerbetoon aan zijn stiefvader Lowell die lang getrouwd was met Carrie. Het huwelijk strandde, maar Stevens hield contact met zijn stiefvader. Deze is nu zelfs de directeur van zijn platenmaatschappij. De twee hebben een goede band.

Stevens breekt op deze cd met de elektronische muziek die op zijn laatste cd’s zo overvloedig aanwezig was en keert terug naar zijn oorsprong: folkie muziek. Het contrast is groot. De overdaad van zijn vorige cd (‘Age of Adz’) wordt hier ingeruild voor ingetogen, tedere songs met aangrijpende teksten. Een absolute aanrader!