In de Bijbel kom je soms gedeelten tegen die gaan over de schokken in de geschiedenis. Alles lijkt op een einde te lopen. Je knapt er meestal niet van op. Hoewel... Laten we goed kijken, dan zie je dat het soms om hoopvolle beelden gaat.
Lees meerOp Israëlzondag is er meer dan anders aandacht in de kerk voor het bijzondere dat ons in de Joodse traditie geschonken is. Op deze zondag werd vooral nadruk gelegd op de kwetsbaarheid van mensen enerzijds en het hoopgevende grote geheel waarin wij leven anderzijds. Die paradox vormt misschien wel de kern van de Bijbelse boodschap.
Lees meer
De foto toont een jongeman. Hij staat in een net pak naast een kleurig versierde auto. Niks bijzonders, zou je zeggen, ware het niet dat de omgeving ermee in schril contrast staat.
Armoede en discriminatie – ze zijn synoniem voor het Zuiden van Amerika. Zelden zag ik ze zo treffend literair in beeld gebracht als in de roman van Jesmyn Ward. Bijzonder, want zeg nu zelf: wordt een roman met deze ingrediënten niet al snel clichématig? Bij Ward niet.
Ik citeer het vaak: het gedichtje van Judith Herzberg dat ik alleen ken van internet. Ik zou niet weten in welke bundel het staat. Maar elke keer als ik het tegenkom, treft het me weer. Ik zet het als motto boven deze zomer en wens ons zo'n wereld toe:
Er is nog zomer en genoeg
wat zou het loodzwaar
tillen zijn, wat een gezwoeg
als iedereen niet iedereen
ter wille was
als iedereen niet iedereen
op handen droeg.
Op deze zondag stonden de beroemde woorden van Paulus over de liefde centraal. Het gedeelte wordt wel het Nieuwtestamentisch hooglied genoemd. Het is populair. Maar daar kan ook een risico in schuilen. Voor je het weet heb je je eigen draai aan die woorden gegeven. We zoomen nog eens extra in op de beroemde woorden.
Lees meerIn de straat waar ik woon werd deze zomer een reeks bomen omgezaagd. Ze zullen wel ziek geweest zijn. Maar jammer was het wel. Het waren majestueuze bomen. Nu stonden er alleen maar een paar stronken. Breed, maar wel een triest gezicht. Einde verhaal?
Lees meer
2015 was een bewogen jaar. Waren we eerst nog in de ban van de crisis rond Griekenland, al snel werd dat verdrongen door ander nieuws: vluchtelingenstromen, aanslagen. Het pessimisme groeide in onze samenleving. In deze preek wordt naast die actualiteit het verhaal gelegd waarmee het joodse volk het synagogaal jaar afsluit: het uitzicht van Mozes over het beloofde land.
Ik voerde gesprekken met vrienden en jonge gemeenteleden over de toekomst van kerk en geloof. Die vrienden en gemeenteleden waren niet optimistisch. Na die gesprekken viel mijn oog op een zin uit de boodschap van de engel Gabriël aan Zacharias. Een hoopvolle boodschap. Mooi om advent mee te beginnen
Het hiernamaals - veel mensen hebben er een voorstelling bij. Deze preek gaat over een Bijbelverhaal dat in eerste instantie helemaal niet zo veel met het hiernamaals van doen had, maar dat een beeld werd voor het leven na dit leven. Maar dit verhaal laat tegelijk zien dat het beloofde land eigenlijk helemaal niet zo ver weg is.