Ik begon ermee toen ik in mijn tweede gemeente kwam. De kerken waren er groot en vol. Leuk misschien, maar ik had al snel het gevoel dat ik in die grote overvolle kerken het contact met de kerkgangers kwijtraakte. Ik ontwikkelde daardoor zelfs een vorm van kanselvrees. De nachten vóór de zondag lag ik panisch wakker. Toen besloot ik tot wat ik dertig jaar vol zou houden: mijn preken uit het hoofd te leren.
Ik kreeg het op mijn negentiende verjaardag: het boek ‘Ik en Gij’ van Martin Buber. Een tegelijk filosofisch en spiritueel werk. Toen ik het las, was het alsof de bliksem bij me insloeg. Sindsdien heb ik het vele malen herlezen. Zóveel dat het eerste exemplaar letterlijk stukgelezen werd en ik een nieuwe moest kopen. ‘Ik en Jij’ heet het nu.
Er zijn veel tv-beelden van Martin Luther King. Ook van de toespraken die hij hield. Het zijn bijna altijd toespraken bij protestmarsen. Maar King was ook dominee. Hij hield preken. Een aantal werd in 1963 gebundeld. Ze zijn nu vertaald.
Begin deze week overleed Nico ter Linden. Hij was misschien wel Nederlands meest bekende dominee. Hij schiep ademruimte voor menig (half/on)gelovige. Ook in mijn leven trok hij sporen.