Een Israëlische dichter schreef een gedicht met als titel ‘De diameter van de bom’. De bom in kwestie was dertig centimeter in doorsnee. Maar het bereik van die bom was, toen hij ontplofte, zeven meter. Binnen die straal vielen vier doden en elf gewonden.
Dit is een recensie van verreweg het belangrijkste boek dat ik dit jaar las. De Amerikaanse dichter Christian Wiman groeide op in een orthodox maar verknipt milieu, gekenmerkt door een overmaat aan geweld. Het maakte hem tot een verkreukeld mens en zorgde ervoor dat het meegekregen geloof op volwassen leeftijd in hem wegzakte. Hij werd agnost en koos voor een eigen overlevingsstrategie: hij werd dichter. Maar terugkijkend ziet hij nu dat de poëzie de weg was waarover het geloof in hem kon overleven.
Wat is er nodig om te bidden? Geloven dat God bestaat? Klinkt logisch. Maar kan het ook zo zijn dat het precies andersom is? Dat het gebed het geloof baart?