Nieuwsallergie

Of het met de leeftijd te maken heeft? Het zou kunnen. Ik krijg ook al meer dan vroeger een brok in mijn keel bij flauwe films. Ja, meneer, minder testosteron, zo schijnt. Een mens wordt dan sentimenteler. Heeft dit er dan ook mee te maken? Ik heb het over toenemende allergie voor het nieuws.

Ik kan het steeds slechter verdragen. Ik was altijd een nieuwsjunk. Als opgroeiende tiener al. Maar ik heb er op de een of andere manier minder verweer tegen. En ik ben de enige niet. Van een tien jaar jongere vriend hoorde ik dat zijn vrouw geen journaal meer kijkt.

Gaandeweg ben ik de krant wat sneller gaan lezen. Het journaal? Ik zapp eerlijk gezegd weleens weg. Het is teveel. Waarschijnlijk een overdosis. Een overdosis aan slecht nieuws. Maar ook een overdosis aan programma’s die het ook nog eens uitgebreid herkauwen.

Het nieuwste voorbeeld zijn de verschrikkingen in Rafah. De beelden gaan door merg en been. Later op de avond gaat Nieuwsuur er uitgebreid op in. En nog later doen de talkshows Renze en Op1 het nog eens dunnetjes over. En brengt het je verder? Het is meestal nakauwen van wat je eerder hebt gezien of gehoord.

En van de commentaren word je meestal niet veel wijzer. Zelden word je een perspectief aangeboden dat je blik verbreedt of verdiept. Het is collectief spartelen in een zwembad van machteloosheid zonder een rand om aan vast te grijpen. En dan heb ik het nog niet eens over al het geroeptoeter van mensen op social media die het allemaal zo goed schijnen te weten.

Achtergrondartikelen in De Groene Amsterdammer of Trouw, ja, dat helpt me. Het gaat niet alleen een spaatje dieper, je kunt het lezen op je eigen tijd. Maar de tv? Het is mij teveel, te snel, te hijgerig, te oppervlakkig. De enige talkshow van niveau is Buitenhof. Daar neemt men de tijd.

Twee keer in de vorige alinea het woordje ‘tijd’. Misschien is het dat wel. Er wordt het een en ander je leven in gedropt zonder echte handvaten, zo van: zoek het verder zelf maar uit. Voor meer is geen ruimte. Maar wat er dan gedropt wordt: ik kan er steeds minder mee.

Er wordt wel gezegd: een mens treft de wereld aan zoals die op dat moment is. Dat is dan voor jou de gewone situatie. Als je dan vervolgens ouder wordt, zie je het alleen maar verslechteren. Maar er is meer aan de hand. Ook jonge mensen lijden aan alle onheilsberichten, zo schijnt. Nee, met leeftijd heeft het niet alleen te maken. De wereld baart zorgen.