‘Liefde in tijden van corona’ luidt de serie korte stukjes die ik hier schrijf. Maar de liefde lijkt soms ver te zoeken de laatste tijd. Maatschappelijk, bedoel ik dan. Voorbeeld. Waar we eerst nog massaal applaudisseerden voor zorgpersoneel, daar krijgen diezelfde mensen steeds meer te maken met agressie.
Ik houd niet zo van het woord ‘gemeenteopbouw’. We duiden ermee aan dat we moeten blijven (ver)bouwen aan een geloofsgemeenschap. Ik geloof er niet zo in. Bouwen draagt de suggestie in zich dat je iets kunt ontwerpen, uitvoeren en klaar is Kees. Alsof het maakbaar is. Een beter woord: ‘gemeentetuinieren’. Zeker in deze tijd.
Dit Engelse werk uit de 14de eeuw is een van de hoogtepunten van de mystieke literatuur. Al langer stond het op mijn lijstje te lezen boeken. Nu de vertaling opnieuw verscheen, kon ik er mee kennismaken. Ik was onder de indruk van de eenvoud, wijsheid en bescheidenheid van de anonieme schrijver.